Sevgilim Bir Şarkıcı!

15.Bölüm

Vote ve yorumlarınızı eksik etmeyin. Bana yardımcı olan,benimle yazan '' Styles_2010'' kullanıcısına minettarım. İyi Okumalar! :) 

Selena’nın Ağzından;

Aşağıda Zayn’e su götürmek için temiz bir bardak arıyordum, fakat günlerdir depresyonda olduğum için temiz bir bardak bulmak çok ama çok zordu. Yıkamanın uzun süreceğini bildiğim için arayışımdan vazgeçmedim. Umarım Zayn usanmamıştır. Onu orada yalnız bırakmamalıydım belki, ama onun karşısında öylece duramazdım. Önce ona vurdum ve sonra hiçbir şey olmamış gibi davranamazdım. Ben nasıl biriydim böyle? Ah, tanrım…

“Selly…” gelen sesle arkamı döndüm. Zayn mutfağa gelmişti. 

“Yorulmamalıydın, gidip dinlen Zayn.” 

Cevap vermedi, gergindi.  Gözlerini benden kaçırıyor ve başını sürekli karnımın hizasında tutuyordu. Ne olduğunu anlamak için ona ilerledim. Arkasında tuttuğu elini görmemem için daha da sakladı. O arkasında ne saklıyordu? 

“Zayn.”

“Selena.” 

Aynı anda konuşunca hafifçe kıkırdadık. Benim önce konuşmam için bana öncelik verdi. Teşekkür ederek konuşmaya başladım.

“Arkanda ne saklıyorsun?” diye sordum.

“Buraya bunun hakkında konuşmaya geldim zaten.” 

Anlatması için bekledim. Artık söyleyecek miydi?.. Arkasından elini çıkardığında, herkesten ama herkesten sakladığım günlüğümü gördüm. Lanet olsun! Onda ne işi vardı? Umarım okumamıştır. Ama bu Zayn, Zayn Malik. Kesinlikle okumuştur. Tanrım, ben bittim… 

“Benden neden sakladın? Neden çocuğun benim olduğunu söylemedin? Neden Nick’in olduğunu söyledin?” durdu. “Bana cevap ver, Selena!” bana birçok soru yöneltti. Hangisinden başlayacaktım ya da ne cevap verecektim?

“Söyleyemezdim.” Dedim sadece. Saçma olduğunu biliyordum oysaki.

“Neden?” diye sordu sesi kısılarak.

Cevap veremedim. Başım önüme eğildi ve saçlarım yüzümü kapattı. Gözlerimden küçük yaş damlaları akarken, Zayn tuttuğu nefesi geri verdi. Oturduğu yerden kalktı ve karşıma geçti. Başparmağıyla çenemden tuttu ve saçlarımı önümden çekti. Elleriyle yüzümü kavradığında, yüz ifadesi kalbimi burkmuştu. Gözlerimi gözlerine diktim, kıpırdamadan bana bakıyordu. Başını benim hizama getirdi ve hafifçe gülümsedi.

“Seni seviyorum, bebeğim..” diye fısıldadı. Ardından dudaklarıma yapıştı.

Beni öpüyordu, bunu uzun zamandır istiyordum ama bir tarafım bunun olmaması gerektiğini söylüyordu. Sonunda kendimi kaybettim ve bende ona karşılık verdi. Ellerimi saçlarından geçirdim ve okşamaya başladım. Elleri yanaklarımdan belime kaydı ve beni kendisine daha çok çekti. Dili ağzımda deli gibi hareket ediyordu. Bu hissi çok özlemiştim. Kollarıyla bacaklarımı sardı ve beni kucağına almak istedi. Tam kaldıracakken duraksadım ve dudaklarından ayrıldım. Karnıma bir ağrı saplanmıştı. Neler oluyordu bilmiyordum, ama canım çok yanıyordu. Ben acıyla inlerken Zayn telaşlıydı.

“Selena, n-neler oluyor?” diye sordu telaşla.

“Z-Zayn… B-bebek..” tek söyleyebildiğim şeyler bunlardı. 

“Bebek mi? Tanrım, Selena bebeğimize ne oluyor?”  yerde otururken yanıma çöktü. 

“Dayanamıyorum…” dedim ve artık hiçbir şey hatırlamıyordum. Zayn’in kollarına kendimi bıraktım. Bilinçaltım çalışmıyordu, bebeğim... ona bir şey olmasına izin veremezdim. 

Bir anda heryer karanlık oldu,düşünemiyordum, bayılmıştım...