De grijze jager - blauw bloed

Hoofdstuk 10 - Reizen door Clomnel

'Die paarden zijn echt een stuk slechter dan dat ik had onthouden,' zeurde Halt. 'Hou je mond, dat jij nou perfect getrainde paarden gewend bent', beet Pauline hem toe. 'Nou, het zijn gewoon slechte paarden. Daar ik toch niets aan doen.' 'Halt!' 'Oké, Oké.'

Ze waren nu pas een uur op weg, hoe erg zal Halt gaan zeuren als ze langer reden. Als hij zadelpijn krijgt en moe wordt. Pauline zou hem dan al helemaal niet meer kunnen uitstaan. Halt was de beste man van de wereld, maar hij had toch wel zijn persoonlijke trekjes.

En ze moesten wéér stoppen, omdat een diplomaat, genaamd Irene blijkbaar amper paardrijles had gehad. Zeker, omdat haar paard niet de rustigste van het stel was, moest ze de hele tijd moeite doen om in het zadel te blijven zitten. 'Irene, wij wisselen nu van paard. Je zit erop als een zoutzak.' Omdat Halt en de andere er compleet gek van werden dat ze om de zoveel minuten weer moesten wachten, wisselde Irene en Pauline van paard.

De wissel bleek een gouden te zijn. Paulines oude paard was zo mak als een lammetje, dus Irene durfde nu wel in snelle draf te gaan. Pauline was een zeer goede ruiter, dus zij had geen enkele moeite om een beetje speels en bokkig onder controle te houden. Waardoor ze nu niet om de zoveel minuten weer halt moesten houden. (snap je hem? Oké, hij is niet grappig)

. Ze hadden aan het einde van de dag 1/7 van de totale route afgelegd. Oftewel ongeveer 50 kilometer.

Halt, Pauline en de rest van het gevolg reden een klein dorpje binnen. Blijkbaar waren er niet vaak reizigers, die dit dorpje doorkruiste aan het bekijk te zien. Er was dus ook geen herberg. Ze moesten maar kamperen, gelukkig hadden ze een aantal tenten mee.

Pauline ging bij een paar boerderijen langs om daar wat eten te kopen. Ze hadden wel eten bij zich, maar dat wilde ze liever voor later bewaren. Al snel kwam Pauline terug met wat groenten en aardappels. Halt had ondertussen nog een paar konijnen gedood, zodat genoeg ingrediënten hadden voor een heerlijke warme konijnenstoofpot á la Halt natuurlijk.

Ze zaten van de stoofpot te smikkelen rond het kampvuur. Totdat het vuur langzaam doofde en het gevolg ging slapen in de tenten. Terwijl ze insliepen smeulde het vuurtje nog zachtjes na.

De volgende dagen gingen langzaam voorbij. Het reisgenootschap reed langzaam richting de hoofdstad. Ze doorkruisde bossen, dorpen, grote stukken weiland en heuvels.

Totdat de afgezanten uit Araluen eindelijk, al helemaal volgens Halt, na zeven dagen de hoofdstad van Clomnel bereikten. Ze liepen dus iets voor op de oorspronkelijke planning. Dit kwam voor een deel omdat de wegen er een stuk beter aan toe waren, dan de laatste keer dat Halt in Clomnel was geweest.

Tijdens die reis was hij samen met Will, Arnaut naar Clomnel gegaan om een leider van een nep religie op te pakken. De leider heette Teddinson, hij was de leider van de Buitenstaanders. De Buitenstaanders verkondigden, volgens hen zeggen de leer van Aquazel. De secte had al vijf van de zes koninkrijken van Hibernia overwonnen. Alleen Clomnel moest nog worden veroverd, als ze dat niet tegen gingen was er een grote kans dat de Buitenstaanders zich daarna gingen richten op Araluen.

De Buitenstaanders kwamen eerst in een dorp aan om de leer Aquazel te verkondigen. Vervolgens gebeurde er in dat dorp een aantal rampen. (Die door hen veroorzaakt waren, natuurlijk.) Als de bewoners geld gaven aan Aquazel en hem loofde, hielden de rampen op. De inwoners van dat dorp dachten dat Aquazel hen had gered en gaven nog meer geld. Als de Buitenstaanders genoeg geld hadden verzameld, trokken ze weg naar het volgende dorp.

Het was lastig om de secte te bestrijden, want veel dorpsbewoners geloofde hen heilig. Daarom hadden ze Arnaut omgetoverd tot "De ridder van de Opkomende Zon." Dit was een oude legende die beschreef dat als alle koninkrijken van Hibernia in gevaar waren, dat dan een jonge ridder uit het Oosten met een vlammend zwaard en een schild met het embleem van een opkomende zon Hibernia zou redden. Zo redde het drietal Hibernia en Araluen van de Buitenstaanders en de nepgod Aquazel.

Toen was Halt ook zijn tweelingbroer Ferris, die de koning was tegengekomen. Helaas (gelukkig volgens Halt) was de koning toen omgekomen door een vergiftigde pijl van een Genovees. Halt had toen de troon gewijgerd, omdat hij veel liever grijze jager in Araluen bleef. Halt had zijn neef Sean, het enige kind van zijn toen al overleden zus tot koning benoemd.

Sean had jarenlang goed voor Clomnel gezorgd. Hij had veel nieuwe wegen aangelegd en het land was er duidelijk op vooruit gegaan. Halt had niets op zijn koningsschap aan te merken gehad. Totdat hij....

Araluen wilde aanvallen samen met de Scoti! En dan nog wel als Araluen net geen koning heeft, zodat het hele land helemaal chaotisch is! Toen haatte Halt hem meer dan alle mensen die hij in zijn hele leven gekend had. Ja, zelfs meer dan zijn eigen tweelingbroer Ferris, die hem wilde vermoorden en Moragathan de heer van Nacht en Ontij. Die de leider was in twee oorlogen tegen Araluen met Wargals.

Halt, Pauline en hun gevolg stonden nu voor de poorten van het paleis. Het paleis lag midden in de hoofdstad, zodat het voor veel mensen in Clomnel makkelijk te bereiken had. Ze klopten op de deur, maar ze kregen geen antwoord.

Ze klopten weer....

En weer...

En weer.

Maar ze kregen nog steeds geen antwoord...

'Jongens volg mij. Dit is de plaats waar ik mijn hele jeugd zo'n beetje heb doorgebracht, ik ken dus alle in- en uitgangen. Ik ga eerste de uitgang van de keuken proberen.'

Halt klom snel en behendig over het kleine houten hek wat rondom het kasteel was. Hij sloop rustig naar een kleine deur. Als je niet wist dat daar een deur zat, zou je de deur nooit, maar dan ook echt nooit kunnen opmerken. Halt graaide even in zijn zak. Hij pakte een klein ijzeren voorwerp eruit, stak het voorwerp in de deur en draaide hem open.

De rest volgde Halt klungelig, ze deden er een stuk langer over en minderonopvallend dan Halt. Gelukkig was het laat in de avond dus waren alle mensen binnen. Het kasteel was duidelijk verlaten, want iedere wacht zou de klungelige mensen die over het muurtje klommen opmerken. Zelfs als je tijdens je wacht liep te slapen.

Binnen gingen de afgezanten uit Araluen meteen naar de koninklijke vertrekken. Het was daar een grote zwijnenstal. Halt liet de rest net buiten op de gang wachten terwijl hij naar binnen liep om alles te onderzoeken.

Hij bekeek wat voorwerpen en vlekken. Tilde wat grote voorwerpen op. Hij kwam uiteindelijk terug met een klein stukje touw, wat spullen met bloed erop en een mes. 'Het is duidelijk ze hebben de koning overvallen en ontvoerd. Verder hebben ze dat al meer dan een maand geleden gedaan. Voordat Clomnel de deal sloot met Picta. Koning Sean, wilde de deal niet daarom hebben ze hem ontvoerd en ze houden hem vast totdat de oorlog voorbij is.'

'Mannen en dame gaan jullie maar alvast slapen in de vertrekken van de bedienden. Eerste gang recht, daarna de tweede gang links en ga dan maar slapen in kamer 20 en 21. Wij zien jullie zo. Ik overleg nu alleen met Pauline.'

De ridders en de diplomate liepen de gang op naar hun door Halt aangewezen slaapkamers.

Halt en Pauline besproken nog even de agenda. Halt gaf Pauline meer informatie die strikt geheim moest blijven over zijn vermoedens wie de koning ontvoerd hadden en waar ze hem gevangen hielden. Zo hebben zij een redelijk goede agenda gemaakt, met een taakverdeling met een aangewezen plek voor iedereen. Toen ze eidelijk klaar waren, vielen ze allebei doodop in een hele diepe rustige slaap..

Hey Guys,

Sorry dat ik nog niet vertel wat Halts vermoedens zijn, ik weet het zelf wel. Maar ik wil een halve cliffhanger maken en als het nog niet bekend is heb ik meer vrijheid over de stukken die nog gaan komen.

Hopelijk vond je het hoofdstuk leuk!

Laat dat weten door op het sterretje te klikken of door een reactie achter te laten. Dan maak je mij weer blij! ;-) Ik ben echt superblij als ik 10 votes heb... (hint, hint)

Tips zijn natuurlijk ook van harte welkom!

Gabriëlle