De grijze jager - blauw bloed

Hoofdstuk 24 - Bescherming

Will hield Maddie goed in de gaten. Hij zag haar de tent uitsluipen en vervolgens keek ze goed om zich heen wat volgens haar de minste Scotten zich bevonden. Will keek tevreden toe, Maddie was de laatste tijd echt gegroeid. Op de trainingen deed ze altijd hard haar best, Will vond het leuk om te zien hoe zij zijn trainingen gebruikte voor dit soort opdrachten.

Maar er kwam een Scott haar kant op lopen. Dit kon Maddie hoogstwaarschijnlijk niet zien aankomen, zelfs al deed ze zo voorzichtig. Dan moet ik haar maar helpen. Will richtte zijn gespannen boog op de Scott, maar wachtte heel eventjes totdat Maddie de man zou zien. Zo zou Maddie weten dat hij haar in de gaten hield.

Hij schoot de pijl af. Shit, ik had eigen eerder moeten schieten, want als deze niet raak is kan ik niet nog een pijl afschieten. Dan is de kans te groot dat ik Maddie raak. Will keek de pijl goed na en een aantal seconden later zakte de man op de grond. Gelukkig was de pijl raak geweest.

Will volgde Maddie met zijn ogen de hele tijd. Stel je voor dat Maddie werd aangevallen dan was niet alleen zij maar ook Chris dood. Dat zou hij nooit aan Gilan, Arnaut, Evanlyn of wie dan ook kunnen vertellen.

Will merkte op dat Maddie een stuk sneller was gaan lopen, sinds dat ze die man had gezien. Dit deed ze waarschijnlijk omdat ze wist dat hij op haar lette en omdat ze besefte dat ze weinig kon doen om niet op te vallen. Er hoefde maar een iemand op de verkeerde plek te staan of het was te laat.

Na ongeveer een kwartier had Maddie de bosrand bereikt. Nu kon Will zich helemaal op de anderen richten. Will scande het hele kamp vanuit zijn zitplaats in de bomen. Na een tijdje viel het hem dat allemaal mensen steeds dezelfde tent in en uit liepen.

De tent lag helemaal in het midden waardoor het niet op viel dat daar veel mensen waren. Maar waar mensen in de strijd heen gaan is hun bevelhebber. Daar zaten waarschijnlijk de belangrijkste mannen van het kamp. Veilig in een tent.

Als hij eens die tent in de fik kon steken. Dan was de vijand totaal in verwarring, want er was dan geen centrale post meer waaruit van alles werd geregeld. Maar hoe? Will had wel een aantal vuurpijlen, maar hij had geen vuur in de boom. Als hij dit zou proberen, kon hij niet meer op dit mooie uitkijk plekje zitten en eventuele mensen in nood te hulp schieten.

‘Hé, jij daar!’

‘Wie? Ik?’

‘Ja, jij. Wat is je naam?’

‘Mijn naam is Jasper.’

Will raakte even in verwarring, want de jongen die hij had aangesproken was duidelijk een Skandiër en geen Grijze Jager. O, ja dat was waar ook ze hadden twee Jaspers. ‘Ben jij een beetje snel, slim en sluw?’

‘Zo snel, slim en sluw als een dief.’

‘Mooi zo, want ik heb een bepaalde taak voor jou. Jij gaat die groene tent recht tegenover de eetplek in de fik steken. Gesnopen?’

‘Ik ben al weg.’

Will keek of hij (de andere) Jasper ergens zag. Jasper kon dan terug naar het schip gaan om Maddie te helpen. Maar helaas Jasper was aan de andere kant van het kamp. Die kon hij niet zo makkelijk roepen, dan moest hij maar een boodschapper sturen.

‘Kom eens even dichterbij!’

Er liep een Skandische Jongen richting de boom waarin Will zat. ‘Wat is er?’

‘Ga nu op zoek naar Jager Jasper en zeg tegen hem dat hij meteen naar het schip moet gaan.’

‘Oké.’

                                               *         *         *         *         *

Maddie liep met Bumper in haar hand richting het schip. Dit schoot niet op zeker omdat ze iedere keer weer Chris recht in het zadel moest zetten. Anders was ze bang dat hij af haar paard zou vallen en dan waren ze nog verder van huis.

Zelf durfde ze niet om ook op Bumper te gaan zitten omdat ze bang was dat ze hem dan pijn ging doen of dat hij het niet hield. Af en toe probeerde ze wel een sprintje te trekken, maar als ze dat deed, viel Chris weer bijna af het paard. Daarom liepen ze gewoon op een rustig tempo richting het schip.

Maddie keek achterom om te kijken of ze niet achtervolgd werden. Het was goed dat ze keek want ze zag een ruiter hun kant op komen. Waarschijnlijk was het een Scot!

Maddie je moet het er nu maar op wagen, het is dit of je dood. Dus Maddie klom op Bumper en liet hem galopperen. Snel ze moesten een schuilplaats vinden tussen de rotsen. Voordat de ruiter te dichtbij kwam, anders wist hij precies waar zij waren.

Maar de ruiter kwam sneller op hen af dan dat ze had in geschat. Nu moest ze zich wel in de strijd gooien. Ze besloot Bumper naar de rotsen te sturen en zelf hier te blijven wachten totdat de ruiter dichtbij genoeg was om een pijl door zijn borstkas te schieten.

Maddie spande haar boog en schoot.

Tsjang!

Maar haar pijl kwam een paar meter voor de ruiter en zijn paard op de grond. Maak je geen zorgen Maddie, je hebt nog de tijd om nog een keer te mikken en te schieten.

Maddie spande haar boog opnieuw en schoot nog een keer.

Tsjang!

Maar weer was de pijl ver van zijn doel de grond in geboord. Zie je nu wel Maddie, jij wordt nooit een goede Grijze Jager. Jij kunt nooit ook maar een van de Grijze Jagers evenaren.

Opeens kwam er een pijl een meter voor haar voeten op de grond. Het was exact dezelfde pijl als die zij had afgeschoten. Een soort pijl die over het algemeen alleen door Grijze Jagers werd gebruikt.

Ze keek nog een keer goed naar de man. Hij had ook een Jagermantel aan, maar toch was ze er zeer zeker van dat het niet Will was. Het kon maar een iemand zijn, het was Jasper. Hoe had ze ooit kunnen denken dat Jasper een Scott was!

Ze floot twee keer op haar vingers, dat was het teken dat ze met Bumper had afgesproken als hij weer naar haar toe moest komen. Even later zag ze Bumper naar haar toe rennen.

Jasper was ondertussen vlak bij haar.

‘Waarom schoot je die pijlen op mij af, wilde je me soms dood hebben?’

‘Nee, ik dacht dat je een vijand was.’ Maddie keek beschaamd naar de grond.

‘Voortaan beter kijken, maar je kunt beter snel handelen dan dat je te laat bent en de vijand je heeft gedood. Het was een geluk bij een ongeluk dat die pijlen van jou hopeloos mis gingen. Dus dat betekent....?’

‘Oefenen, oefenen en nog eens oefenen.’ Maddie was niet erg blij met dit commentaar van Jasper. Ze wist zelf ook wel dat haar pijlen finaal mis waren gegaan en ze nog veel moest oefenen.

‘Dat oefenen komt later wel, dus laten we maar nu eerst terug naar het schip gaan en Chris opknappen.’

‘Goed plan.’