Şah Ve Piyonlar

7

Lucy ve Azrail sessizce önlerinde  bulunan minik mantardan yapılma eve bakıyorlardı. Zıplayarak bayağı bir yol almışlardı. Lucy heyecanlı bir şekilde yerinde zıplıyor, içeride kimlerin olabileceğini düşünüyordu. Cellatın kıyafetlerini çekiştirdi.

" İçeri girelim mi?"

Cellat bir eve birde evin ışıklarına bakıyordu. İçeride ne olduğunu bilmiyordu ama hazırda orağını tutmakta fayda gördü.

Lucy hevesle kapıyı çaldı. Ama içeriden hiç ses seda çıkmıyordu. Lucy birkez daha kapıya vurdu. Sessizlik içinde başını cellata çevirdi.

" Belki terk edilmiştir? Ama bu kadar şirin bir şeyi nasıl terk edebilirsin ki! Ah! Keşke içeride birileri olsaydı. Konuşabileceğim birilerine ihtiyacım var."

Cellat Lucy'nin arkasında duruyordu. Kapının açılma sesi ile Lucy heyecanla gülümsedi. Kapıdan kısa boylu mavi saçlı bir kız çıktı. Lucy mutlulukla konuşmaya başlayacağı sırada kısa boylu kız cellatı gördü ve çığlığı bastı. Sonra Lucy'yi kolundan tutup çekiştirdi. Lucy kızın güçlü kollarına hayret etmişti. Birden kendisini evin içinde bulduğunda şaşkınlıkla kızın bulunduğu yani kapının  oraya baktı.

" Kesinlikle bir canavar! Onu buradan uzaklaştırmam gerek."

Lucy konuşabilen birini bulduğu için çok mutluydu ama dışarıda kalan cellatı içeri alması gerekiyordu.

" Şey.....bakar mısın?"

Kız başını Lucy'ye doğru çevirdi.

" Evet?"

" O benim arkadaşım. Azrail. Konuşamıyor. Yani onuda içeri alabilir misin?"

" Seni öldürmeye çalışmadı mı?"

" Hayır."

" Hiç mi?"

"Hiç."

Kız tuhaf bakışlarını Lucy'ye diktiğinde Lucy gergince gülümsedi.

" Şey aslında onun burada olması benim hatam. Yani..."

" Senin hatan mı? Bir dakika."

Kız dikkatle Lucy'ye bakmaya başladı.

" Senin gibi birini ilk defa görüyorum. Sen nereden geldin?"

" Ne yani? Azrail'i normal karşılayıp beni mi tuhaf buldu?" (İç sesi)

" Şey ben bir insanım. Lucy Heartfilia."

Kız dik dik bakmayı kesmemişti.

" Demek sen başka bir dünyadan geldin? Bende Levy. Elf'im. Büyü yapabiliyorum. Senin gibi bir insan daha önce hiç görmemiştim Lucy."

" Buralarda insan yok mu?"

" Yok."

" Hiç mi?"

" Hiç."

Lucy şaşkın şaşkın baktı. Levy'ye. Levy kapıya geri döndü.

" Madem bu yaratık senin arkadaşın....şimdilik hareketlerini inceleyeceğim. Eğer bir yanlış bile yaparsa onu dışarı atarım."

Lucy hızla başını salladı.

*****

Levy adında bir Elf ile tanışmak Lucy'yi inanılmaz mutlu etmişti. Geçmişte hiç kimseye yüz vermeyen Lucy gitmiş, yerine bir başkası gelmişti sanki.

" Herhalde uzun süre kendi kendime konuştuğumdan birilerine ihtiyaç duydum." ( iç sesi)

Lucy masada oturmuş etrafını izlerken arkadan cellat resmen homurdanmaya benzer bir ses çıkarmıştı. Onu içeri almaması ve içeri aldıktan sonra bir çeşit büyü ile mühürlenmesi yeterince aşağılayıcıydı. Lucy'ye ise ayrı sinir olmuştu. Kendisi mühürlenirken sadece bakmış ve dikkatini başka yöne vermişti. Cellat umursanmamanın verdiği sinirle oturduğu yerde homurdanıyordu.