blinded love | peter parker & avengers

9

Maeve'in gözleri bugün açılacaktı ve görüp göremediğine bakılacaktı.

Bir hemşire gelip gözündeki bandajları çıkarırken Maeve'in ağzı kulaklarındaydı. Sol eliyle Janet'ın elini tutarken sağ tarafında Tom vardı ve o da ablasına destek olmak için onun elini tutuyordu.

Bandajlar çıkmıştı ve Maeve'in gözleri kapalıydı. Açarsa görecekti ama hayal kırıklığına uğramak istemiyordu.

Hemşire gelip Maeve'in gözlerini temizledi ve açabileceğini söyledi. Maeve derin bir nefes alarak yavaşca gözlerini açtı. Ama kısmak zorunda kaldı çünkü ışık gözlerini yakmıştı. Işık, gözlerini yakmıştı.

"Görebiliyorum!"

Gözlerini açıp Janet'a döndü ve onu ilk defa gördü. Gözlerinden yaşlar akıyordu ve o bunu kontrol edemiyordu. Oturduğu yerden kalkıp Janet'a sarıldı. Sağına baktı ve kardeşine de sarıldı.

"Ablam artık görebiliyor!"

Maeve kıkırdadı ve onu bıraktı.

Şu an nasıl bir tepki vermesi gerektiğini bilmiyordu.

Çıkış işlemlerini tamamlamışlardı ki, içeri Tony Stark girdi. Maeve'in gözlerini gördüğünde içten içe mutlu olmuştu. Ama dışarı yansıtmıyordu. Maeve ve Janet'ın yanına yürüdü.

"Ee, düşündüğün kadar yakışıklı mıyım?"

"Bay Stark, sizin nasıl göründüğünüzü biliyordum. Televizyondan görmüştüm."

"Oh, tabi. O zaman Happy sizi eve bıraksın."

Maeve'e küçücük bir tebessüm bağışlayıp kızın yanından yürüyüp gitti.

Tony bir-iki metre yürümüştü ki Maeve seslendi.

"Bay Stark!"

Tony dönüp kaşlarını kaldırdı.

"Efendim?"

"Teşekkür ederim."

Tony gülümseyip arkasını döndü ve gitti.

◇

Maeve rehbere girip Peter kişisine tıkladı ve telefonu açmasını bekledi.

"Maeve, seni nasıl özledim bir bilsen."

Maeve'in kalbi şu an ağzında atıyordu çünkü Peter'ı bir kafeye çağırıp onu ilk defa görecekti.

"Ben de seni çok özledim Peter. Bizim oradaki kafede buluşmak ister misin? Sana bir şey söylemem gerekiyor."

"Tabii. 16.00 gibi buluşalım. Görüşürüz."

"Seni seviyorum."

"Ben de seni seviyorum."

◇

Maeve hazırlanırken üstüne Dark Side of the Moon baskılı bir t-shirt ve bir şort giyindi. Ayağına da Siyah Converse'lerini giyindikten sonra hazırdı.

Boy aynasının karşısına geçip kendine baktı.

"Vay be, değişmişim."

Çantasını aldıktan sonra salona indi ve Janet'a yeni güneş gözlüklerine ihtiyacı olduğunu söyledi. Janet da kafeye gitmeden alabileceklerini söyleyip evden çıktılar.

◇

Janet ve Maeve gözlükçüden çıkıp kafeye giderlerken etrafı inceliyordu.

Kafeye geldiğinde kafeyi çevreleyen camlardan hep oturdukları yere başkasının oturduğunu düşündü. Ama o Peter'dı ve onu beklerken dürümünü yiyordu.

Janet ile birlikte içeri girdiler.

"Janet, bunu sormak çok garip ama hangisi?"

"Hep oturduğun masada, bak."

Deyip Peter'a baktı. Maeve Janet'ın bakışlarını takip edip Peter'ı gördü. Maeve kendisi gidebilirdi ama alışkanlık olarak Janet onu masaya götürdü.

"Selam."

Maeve şu an ağlamamak için kendini zor tutuyordu. Çünkü aşık olduğu kişinin yüzünü görmek, ve onun bu denli mükemmel olması onun kalbinin kaldıramayacağı bir şeydi. Ayrıca, Peter'ın ona aşkla baktığını görmek tarif edilemez bir duyguydu.

"Selam."

"Ne içeceksin?"

"Ben, bir şey içmeyeceğim. Sana bir şey söylemem gerekiyor."

Peter kenarda duran peçeteyle ağzını sildikten sonra direkt olarak Maeve'in gözlerine bakarak konuştu.

"Dinliyorum."

Maeve gülümseyip gözlüğünü gözünden çıkardı. Ela gözleri parlayarak Peter'a bakıyordu.

"Peter ben, seni görebiliyorum."

Peter içeceğinden bir yudum almıştı ki, az daha boğulacaktı. Öksürüklerinin arasından konuştu;

"Bir dakik-"

Peçete almaya uzandı ama Maeve ona uzatmıştı bile. Bunu göremezken bu kadar hızlı asla yapamazdı.

"Aman Tanrım, sen görebiliyorsun!"

Şu an nasıl tepki vermesi gerektiğini bilmiyordu. Hayatında ilk defa böyle bir şey oluyordu ve bu şey, ne olduğunu bile bilmiyordu.

Akıl edebildiğinde kalkıp Maeve'e sarıldı. Maeve de ona karşılık verdiğinde gözünden bir damla yaş akmıştı.

Hesabı ödeyip kafeden çıktılar.

■
■
■
■
■
■
■
■
■
■
■
■
■
■
■
■
■
■
Yazabildiğimin en iyisi değil ama, arayı sizinle çok açarsam bir daha kapatamam. O yüzden idare edinn♡❤