snow

yirmi bir

adaisik: selam

akinozalp: selam

adaisik: nasıl gidiyor?

akinozalp: pek iyi olduğu söylenemez

akinozalp: senin?

adaisik: neyin var?

akinozalp: uzun bir konu ya, boş versene

adaisik: anlatmak rahatlatır

akinozalp: dinlemek istediğine emin misin?

adaisik: tabii ki, anlatsana

akinozalp: âşık olduğum bir kız vardı

akinozalp: ismi buse'ydi

akinozalp: biz buse'yle uzun bir süre çıktık

akinozalp: onu seviyordum ve her şeyin hep o anki kadar güzel olacağını sanıyordum

akinozalp: ben bir aptalmışım

akinozalp: öyle olmadı

akinozalp: onu en yakın arkadaşımla yakaladım

akinozalp: aldatmış bizi birbirimizle

akinozalp: ne onun haberin vardı ne de benim

akinozalp: onun yüzünden en yakın arkadaşımı da kaybettim

akinozalp: ve bu bana çok koydu

adaisik: koyar tabii ki

adaisik: kolay bir şey yaşamadın

adaisik: ama hayatının sonu da olmadı

adaisik: arkadaşınla barışırsın belki?

adaisik: sonuçta ikinizin de haberi yoktu bu durumdan

adaisik: olay tamamen buse'yle alakalı, sizin arkadaşlığınızla değil

akinozalp: bilmiyorum

akinozalp: ona da koydu

adaisik: buse sevgini hak etmemiş

akinozalp: ama bu hiçbir şeyi değiştirmiyor

adaisik: ben şuna inanırım

adaisik: eğer bir insanı gerçekten sevdiysen ve o da aynı şekilde seni sevmişse üstünden kaç yıl geçerse geçsin karşılaşırsınız

adaisik: ama üzgünüm, buse seni o kadar sevmemiş

adaisik: nasıl desem

adaisik: sevgine laf etmiyorum ama

adaisik: bir tecrübeydi de bu

adaisik: kötü bir şey olduğu kadar sana bir şeyler de katar

adaisik: belki de onu geride bırakmayı öğrenmeli ve çevrene bakınmalısın

adaisik: seni sevmeye başlayan birileri vardır belki