Hiring: UGLY Secretary (PUBLISHED under IMMAC)

Last Chapter

LUIGI's POV

"Baby, wake up. You've been sleeping for almost a month. Ayaw mo bang makita ang mga baby natin? Pinangalan ko sa kanila iyong gusto mong pangalan. Xyrelle at Xyron, iyon 'di ba ang gusto mo? Healthy sila ngayon, gising ka na. Miss na kita, baby. Hindi mo ba ako namimiss?"

"Miss na miss..."

Kagaya ng dati, hindi ko maiwasang magulat kapag nagigising siya. Bigla-bigla kasi at walang paramdam na kagaya ng nasa TV.

"Baby..."

She smile at me. Maputla ang mga labi niya pero hindi pa rin maikakaila na naroon pa rin ang maganda niyang ngiti kasama ang dalawang maliit na biloy sa gilid ng labi niya.

"Hi, baby! I love you!"

Mabilis kong tinawid ang distansya sa pagitan namin at makailang ulit na dinampian ng mga halik ang labi niya. Nakangiti kong pinagdikit ang mga noo at ang dulo ng ilong namin. "I love you more! I miss you! May gusto ka ba? May masakit ba sayo? Tell me, baby."

"I'm fine, hindi naman ako pupwedeng uminom agad ng tubig, remember? Anyway, h-how's our baby? Did he make it?"

Ngumiti ako at muling dinampian ng halik ang labi niya. Humiga ako sa tabi niya at pinaunan siya sa braso ko.

"Thank you, baby. We have a twin."

Katahimikan ang sumunod na nangyari sa amin. Hindi siya sumagot kaya agad akong kinabahan.

"Baby?" I call her but she still have no response. Yumuko ako para makita ang mukha niya. Nakahinga ako ng maluwag ng makita kong nakapikit siya at nakangiti habang tahimik na umiiyak.

"Shh, don't cry, Al, baby!" 

"T-Twins... W-We have a twin."

"Shh... gusto mo ba silang makita?"

"Okay lang ba?"

"Syempre naman!"

LUNA's POV

I feel drained, tires and exhausted. Hindi ko na makuhang makatayo kaya naman kinarga ako ni Luigi para lang makaupo sa wheelchair. "Thank you!"

Hinalikan niya ako sa noo bago niya itulak ang wheelchair. Kanina, habang kumukuha ng wheelchair si Luigi ay kinausap ako ng doktor. Pumatak ang luha ko.

"Here they are, baby. See our angels!" bulong sa akin ni Luigi ng makarating kami sa Nursery Room. Inalalayan niya kong makatayo, masakit ang buong katawan ko, lalong-lalo na iyong puson ko kung saan ako hiniwaan at ang ulo ko.

Sunod-sunod na pumatak ang luha ko ng makita sila sa incubator. "My b-babies... Luigi, o-our... our babies."

Luigi planted a lot of soft kiss in my temple while his hugging me from my side. I am so happy, so much happy.

"I love you,babies!" bulong ko habang nakahawak sa salaming nasa harap ko. "Luigi,m-may babies na tayo... may babies na tayo..."

Iyak lang ako ng iyak. Sobrang saya ko, akala ko kasi ay hindi ko sila madadala ng maayos. Akala ko ay hindi ko mabibigyan ng anak ang asawa ko. This is one of the most precious gift that God gives to me. I am so happy.

I feel so completed. I have my own family now. Isa na lang at magiging okay na ako.

Iyon ay ang tuluyan na akong gumaling.

'God, I know that this is too much but please, give this to me. I am begging. Gusto ko pang magtagal, gusto ko pang makasama ang asaa at mga anak ko. Gusto ko pang makitang lumaki ang mga anak ko, gusto ko pang makasama a ang asawa ko hanggang pumiti na ang mga buhok at mangulubot na ang aming mga balat.