Hiring: UGLY Secretary (PUBLISHED under IMMAC)

Forty Four

LUIGI's POV

"H'wag kang umalis, please!"

I was rooted on where am I because of her words. Everybody fell in silence. We are totally in shock.

"L-Luna.." My gaze fly to Hanzel. His eyes are teared, pain was all over on his face.

"I'm sorry! I don't know you and I-I am not comfortable with your presence!" She was just staring at Hanzel's eyes while saying those words. Nagulat pa ako ng hawakan ni Luna ang braso ko.

"Luna, I..I am your boyfriend. We are together for 8 years." Basag ang boses ni Hanzel habang nagmamakaawang nakatingin kay Luna.

Bumaling sa akin si Hanzel, humihingi siya ng tulong. Napabuntong hininga ako at tumango.

"Kakausapin ko lamang po siya sa labas." Paalam ko at marahang hinila si Luna papunta sa tabi ng swimming pool nila.

Hinawakan ko ang kamay ni Luna sa braso ko at pinabitaw. "Luna, go to him. You two needs each othe--"

"But I feel something that you are the one I need, Luigi. You and my family. I don't know him, Luigi. I feel nothing for him, do you understand me?"

Napabuntong hininga na lang ako dala ng frustration. Hinawakan ko siya sa magkabila niyang balikat at tiim na nakipagtitigan sa kulay emerald na bilugan niyang mata.

"Listen, Luna. Bago mawala ang alaala mo ay may boyfriend ka, si Hanzel iyon. Your relationship was strong for 8 years--"

"Luigi, stop it! I don't want to hear anything from my past. Hindi ko kayo matandaan, ni sarili ko hindi ko kilala. And I'm sorry. I'm sorry I can't do anything about it this bullshit head to remember that goddamn memories from the past. I'm sorry if I act like I don't care but hell, my heart is tearing apart everytime I look on everyone's face hoping that I remember something about them." Tumulo ang luha niya.

"Luigi, hirap na hirap na ako. Kahit anong pilit ko hindi ko pa rin maalala kahit isa sa inyo. Hirap na hirap na akong makita ang mga mata niyo na umaasang maalala ko kayo. Ang hirap, Luigi. Komportable ako sayo at hindi ko maintindihan kung bakit. Kaya please, h'wag kang umalis. H'wag mo akong bitawan at ipilit na puntahan ko ang Hanzel na iyon. Luigi, kailangan kita."

Sunod sunod na ang tulo ng luha niya. Gustuhin ko mang sabihin ang nararamdaman ko para sa kaniya ay hindi ko p'wedeng gawin. May masasaktan.

At sa tingin ko, hindi na pupwedeng makaramdam si Hanzel ng emosyonal na sakit.

"Luna..."

"Luigi, please stay and don't push me that guy---"

"Luna, kailangan ka niya. Kakatapos niya lang operahan sa puso." Parang natigilan siya sa sinabi ko. "Listen to me, Luna. I like you. I really, really, really like you but Hanzel needs you."

Sandali kaming natahimik at nakatitig lang sa mata ng isa't isa. Yes, I admit it. I like her but we just can't be together right now.

"G-Gusto mo ako pero itinutulak mo ako sa iba. Napakaduwag mo!"

"Hindi kaduwagan iyon, Luna."

"Eh anong tawag mo doon, ha?"

"Luna, hindi na puwedeng masaktan si Hanzel. Ilang beses na siyang kamuntikan ng mamatay. Promise, I will stay like you even from afar basta samahan mo muna si Hanzel. Kung wala katalagang maramdaman sa kaniya pangako, ipaglalaban kita." Hinawakan ko ang magkabila niyang pisngi. "I like you, Luna but we can't just be together for now."

"Luigi..."

I kiss her forehead while my eyes are hardly close. Ang sakit pero kailangan ko munang mag-paraya.