Kim Taehyung | taekook ✔

14|kavunlu süt ve çift kıyafetleri|

Selamlar!

Bu bölümü düzenleyene kadar hem ayranım döküldü hem de götüm sikildi arkadaşlar <3

Ama hepsi sizin için <333333

O yüzden beni üzmeyip güzel yorumlarınızı (eleştiri de kabuldür) benden sakınmazsanız sevinirim <333

İyi okumalar, sizi seviyoruuum

Uzanıyor olduğum yatakta bir o yana, bir bu yana dönerek rahatsız bir şekilde kıpırdandıktan sonra gözlerimi açabildiğimde, Taehyung yanımda yoktu.

Hızlıca yatakta doğrulmak istemiştim ama mümkün değil, ağrıyan kaslarım buna izin vermiyordu. Ellerimi yatağa yaslayıp bedenimi doğrulttuktan sonra yutkunarak hala tam olarak etrafı göremeyen gözlerimi sıkıca yumup açmış ve birkaç kez Taehyung'un adını seslenmiştim ki, uyuduğumuz koltuğun yanındaki çizgili berjerin üstündekileri gördüm.

Dün gece giydiği eşofmanım ve bir nottan ibaretti.

Koltuğa titrek ellerimle uzanıp hızla notu kendime çektikren sonrs gözlerimi ovuşturduğumda ateşimin olduğuna yemin edebilirdim çünkü iç organlarım kavruluyor gibi hissettirirken tenim ürperiyordu ve sanki üşüyormuşcasına battaniyeye sarılmak istiyordum. Notu elimde çevirdim, ufak bir kağıt olduğundan iki tarafını da doldurmuş ve ah, bu halimle bile, en sonuna çizdiği kalple beni gülümsetmişti.

Günaydın Jeongguk, şu an saat 07.43 ve ben hatırlatıcının sesiyle uyandım. Bugün yapmam gereken bir iş olduğundan hemen evime geçmem gerek ama öğlen döneceğim.

Dün gece ateşini düşürmeye çalışıp başardım ve şu an bir sorun yok gibi. Uyandığında beni ara,

Seni seviyorum

♡

Hafifçe gülümseyerek koltuktan aşağı ayaklarımı sallandırdım ve iyice karışmış saçlarımı dağıtarak dikkatle ayağa kalktıktan sonra başımın hafifçe dönmesiyle gözlerimib kararmasına aldırmadan diğer koltuğa doğru ilerleyip telefonumu aldım. Banyoya yönelirken Taehyung'un numarasını aramıştım bile.

Birkaç kez çaldı ve en sonunda, "Jeongguk?" Diye açtığında, klozetin kapalı kapağına oturmuş ve kapandı kapanacak gözlerimle hafifçe gülümseyerek, "Günaydın.." diye mırıldanmıştım.

"Günaydın hayatım, nasılsın?"

Mızmızlanmayı ve hasta olduğumu söylemeyi, yanıma gelmesini istemeyi gerçekten çok fazla istedim ama bına alışkındım. Küçüklüğümden beri hasta olduğumda benimle sürekli ilgilenecek biri yoktu hayatımda, kendi kendime bakardım ve bu konuda artık ustalaştığıma emindim. Şimdi bir duş alır, bir şeyler atıştırır ve soğuk algınlığı ilaçlarımı içtikten sonra öğlene doğru iyileşirdim. "İyiyim," diye cevapladım, bedenim çok uyuşuktu ve midem bulanıyordu. "Sen nasılsın? Önemli bir işim var demişsin..."

Telefonun öteki tarafından birkaç tıkırtı yükseldi ve Taehyung dalgın bir sesle "Ah, evet." Dediğinde, "Özel mi?" Diye sormadan edemedim. Hemen, "Hayır hayır," diye itiraz etmişti. "Resmini çizmemi isteyen biri var ve uzun süredir rica ediyordu. Ona bu saate gelmesini söylemişim. Eminim öğlenleri senin yanına geldiğim için erken söylemişimdir ama gece senin yanında uyuyabileceğimi hesaba katmamışım."

Son cümlesine ettiğim tebessümle, gözlerimin karartısının da geçtiğini fark edince yavaşça ayaklanıp banyo dolabına doğru yöneldim ve aynadaki görüntüme denk geldiğimde, yemin ederim şok oldum-Gözlerim irice açılmış, elim hemen boynuma kapanmıştı ama etrafında kızarıkların da bulunduğu mor, yeşil ve resmen çürümüş tenim ürperip öyle bir acımıştı ki, dudaklarımdan dökülen sessiz inlemeyle Taehyung'un "Jeongguk?" Dediğini duyuverdim. "Jeongguk, bir şey mi oldu?"