Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*
"Bu kötü bir fikir,"
Hoseok mırıldandı, kalçasını tezgaha yaslayıp gömleğinin kollarını dirseğine dek sıvamış, dükkana gelen ve libidosu yükseklerde gezen liseli ergenlerin isteğini tavana çıkarmaya yarayacak kol kaslarını gözler önüne sermişti. Canlı bir kırmızıya boyalı saçları alnına dökülüyor, elmacık kemikleri ve burnunun ucu her zamanki gibi zahmetsizce parıldıyordu.
"Neden?" Alışkanlık ettiğim gibi dilimdeki topu dudaklarımın arasına sıkıştırıp bıraktım ve gelen müşteriyi, kapının açılıp kapanma sesiyle fark ettim. Uzunca bir kızdı, çekingen tavırları, içeri girdiği andan fark edildiğinden genişçe gülümseyip Hoseok'a, daha sonra konuşuruz der gibi göz kırpmış ve yaklaşan kıza, "Hoş geldiniz!" Demiştim. "Siparişinizi alabilir miyim?"
Sessizce istediği şeyleri mırıldandı ve daha sonra ödemeyi gerçekleştirdi, bu süre boyunca sürekli gülümsemiş ve neden bu şekilde davrandığını kendi içimde anlamaya çalışmıştım. Garipti, tatlı görünüyordu ve uzun saçları beline dek iniyordu. "Siz lütfen oturun," dedikten sonra gözlerimi kırptım. "Siparişiniz hazır olduğunda getireceğim."
"Pekala... Teşekkürler."
Yeniden mırıldandı ve bu sırada, Hoseok kolayı doldurmaya başladı. Ben de pipeti, sosları ve peçeteteleri yerleştirip kolayı bırakmış ve Hoseok'un hazırlandığını söylediği pizzayı beklemeye başlarken; gözlerimi camdan dışarıya dikmiştim.
Siktir.
Siktir-Siktir gözlerim bana oyunlar oynuyordu!
Çünkü eğer Kim Taehyung, simsiyah saçları ensesine dek inmeyi sürdürürken giydiği siyah kabanın içinde o incecik belini tamamen saran bir gömlek giyiyorsa ve tam şu an, yakaları göğsünün başladığı yere dek açık; esmer teni parıldıyorsa ve o, bu uzaklıktan gördüğüm, sağ kulağından sarkan inci küpeyi takıyorsa bu benim için devrimdi. Tanrım, Tanrım ilk defa onun kadar yakışıklısını görüyordum. İnce bacaklara sahipti fakat bol pantolonlar giyiyordu ve tam şu an olduğu gibi, onu bile kendine yakıştırıyordu.
Cam kapının ardında, onu gördüğümü fark ettiği gibi, çatık görünen kaşlarını yumuşattı. Elleri ceplerinden çıkmış, bedeni hafiçe eğilmiş ve dudakları kıvrılıvermişti.
Bu kısa sürdü, içeriye gireceğini sandığımdan, sakin bir tavırla gülümseyip dizimi titretmeye başlamış ve o kapının açılacağından emin bir şekilde, her zaman yediği pizzayı içeriye yapmaları için seslenmiştim ama o, beni şaşırtmıştı. Hızlı adımlarla dükkanın yanından geçip gittiğinde, Hoseok, "Tüh," diye bir ses çıkardı. Elindeki havluyu omzuna vurarak atmış, "Niye gitti ki şimdi?" Sorusuyla devam etmişti.
Birkaç saniye, beni şaşırtmasınun verdiği durgunlukla etrafıma bakınmış fakat sonra, önlüğü belimden çıkardığım gibi tezgahtan ayrılmıştım. Hoseok, arkamdan seslense de aldırmamış, kapıyı hızla açıp çıkmış ve büyül bir gürültüyle kapanmasına sebep olmuştum.
Yavaş yürüyordu ve tıpkı... Tıpkı, bir kraliyet ailesi üyesiymişcesine alımlı. Attığı her bir adım, üzerinde bulunduğumuz kaldırımı dahi titretecek kadar tok ancak zarifken, elleri ceplerinde; kafası hafifçe eğikti.
Bir adım attım, hızlı yürüsem ona hemencecik yetişip kolunu tutabilir ve "Hey, selam vermeden nereye gidiyorsun?" Diye sorabilirdim ama hayır, Kim Taehyung, benim o üniversitede daha önce hiç.. oynayıp, shot atmak için yer arayan arkadaşlarıma hiç... Hiç benzemiyordu. Şimdi kolunu tutsam irkilir, ürkek bir tavırla benden sıyrılıp; kocaman olmuş gözlerini gözlerime diker ve Bay Jeon, derdi sesinin en naif tonuyla.
Başka bir şey demesine gerek kalmazdı çünkü o, pek konuşmayı seven biri değildi anladığım kadarıyla. Onu gördüğüm süre zarfınca, sürekli uzun uzun baktığını fark ediyordum. Her yere öyle bakıyordu. Sanki, her yerde güzel bir şeyler bulabilme umuduyla en ince detayına dek inceliyor; odaklanıyor ve oradan kopamıyordu. Beni de çok inceliyordu, farkındaydım ve belki de bu, resim çizmesine yardım edebilecek ufak bir etkendi.
"Bay Kim!"
Ona uymak istedim, alçak ancak duyabileceği bir tonda adını seslendiğimde bedeninin durduğunu fark etmiş; yavaşça bana doğru döndüğünde ise yutkunduğunu görmüştüm. Ellerini ceplerinden çıkarıp sokuyor; yerinde hafifçe sallanırken sanki bir şeyler söylememi bekliyor gibiydi.
Ona yumuşak bir gülüş sergilerken elimi dükkanın kapısına doğru uzatıp, "Gelmeyecek misiniz?" Diye sordum. Sesimdeki istek bariz belliydi, gözlerindeki de ancak; etrafa bakınıp hafifçe omzunu kaldırmış ve "Hayır." Diye yanıtlamıştı. "Yalnızca buradan geçiyordum."
Kapıdan parmaklarımı kurtarıp ona doğru adımlamaya başlarken, "Sahiden mi?" Diye mırıldanmıştım üzüntüyle. "Geldiğiniz için çok sevinmiştim, keşke... Birazcık içeride otursanız. Pizzalar benden?"
Taehyung yavaşça iki yana salladığı kafasını yolun öteki tarafına doğru çevirip, "Taksi arıyordum," demişti. Sesi hafif kırık, tatlı ama acı verici geliyordu. "Gitmem gereken önemli bir yer var da, bilirsiniz..." Güler gibi bir ses çıkardı, ellerini birbirine kavuşturmuş; gözlerimizi birbirine değdirmemek için çabalıyordu. "Geç kalmak hiç hoş olmaz."
Omuzlarımı bir çocuk gibi düşürdüğümde, dudaklarımdan çıkan puf sesi, hemen ilgisini çekmiş gibi bakışları dudaklarıma kaydı. Hafifçe gülümseyip, "Tanrım," diye mırıldanmış ve incecik parmaklarını ensesinde dolaştırırken derin bir nefes almıştı. "Ne?" Diye sordum yalandan bir merakla, bunu tatlı bulduğunu biliyor; daha fazlası için, sesimi daha da inceltiyordum ve Kim Taehyung bundan kesinlikle etkileniyordu.
Eğer etkilemiyorsa, neden yanaklarının üzeri kırmızı; gözleri alabildiğine kısık ve dudakları tatlı bir tavırla kıvrıktı?
"Bay Kim," Dili dudaklarının üzerinde dolaştığında tekrar "Lütfen!" Demiştim. "Yarım saatcik de mi gelemezsiniz? Lütfen Bay Kim..."
Kararsızlaşmaya başladığı her halinden belliydi ancak, bileğine sarılmış parlaklarıma odaklanıp, "Ah, Bay Jeon," demişti. "Çok tatlısınız."
"Ancak, ben buna layık değilim."
***
Kim Taehyung'a aşkımı nasıl belli edebilirim adlı çalışmam
