"Mam za sobą życie przepełnione wstydem" ~ Dazai Osamu
Książka poświęcona życiu i twórczości Shūjiego Tsushimy aka Dazaia Osamu.
Dla tych, którzy chcieliby poznać trochę bardziej pierwowzór mangowej postaci!
[Wszystkie źródła, z jakich korzystam, z...
Dwa razy nominowano Dazaia do nagrody Akutagawy, w '35 i w '36.
Antologia (Bannen), którą wydano w '36, została nominowana w tym samym roku, z kolei "Losing ground" (Gyakko) jako pierwszy twór dostał nominację w '35 do pierwszej pamiątkowej nagrody (bowiem w tym roku ją ustanowiono). Dazai nie otrzymał ani jednej.
W 1935 z powodu zamachu stanu przyznano tę nagrodę tylko raz, zamiast dwa.
Jego pragnienie zdobycia uznania zahaczało czasem o obsesję i kończyło zatargami z bardziej doświadczonymi pisarzami. Pamiętacie jak starał się o nagrodę Akutagawy, ale Kawabata się temu sprzeciwił i Dazai pokłócił się z nim na łamach prasy?
Okazuje się, że z innym członkiem komisji też.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Kawabata Yasunari
Satō Haruo był jego poprzednim mentorem, który rekomendował go do pierwszej nagrody, ale tej Dazai nie otrzymał wskutek sprzeciwu Kawabaty Yasunariego.
Przed rozpoczęciem procesu selekcji w kolejnym roku Dazai napisał do mentora o swoim silnym pragnieniu zdobycia nagrody. Kilkakrotnie odwiedził także jego dom. Satō publicznie skrytykował jego zachowanie na łamach magazynu Restructure (Kaizō) i ich drogi się rozeszły.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Satō Haruo
Kawabata i Satō szanowali umiejętności Dazaia, nie wahali się jednak ujawnić jego desperacji czytelnikom. Krytyka związana z nagrodą Akutagawy ciągnęła się za Dazaiem jeszcze długo. Lata później pisarz umieścił bohatera powieści "Mój mąż Villon" w podobnej sytuacji osądu krytyków (polski przekład opowiadania dostępny w Zbiorze Irys)
