Kusursuz&Kuralsız

15. Bölüm " Cem Vs. Zeynep "

Sevgili okuyucularım,

Yazdığım "Kusursuz&Kuralsız" isimli hikayenin Güneşi Beklerken ile bir ilgisi olmayıp;sadece ana karakterler yönünden benzeme vardır. Bunu sizinle paylaşmak istedim. İyi okumalar 💕

Kerem ile birbirimize bakmadan hemen ayrıldık. Ben ayağa kalkıp ayağımı elimi indirip kaldırdım. Ne yapacağımı,ne diyeceğimi bilemedim. Bizi öpüşürken görmüş olabilirdi görmemiş de olabilirdi. Sonra konuşması gereken kişi olarak kendimi uygun gördüm ve bi kaç adım Cem'e doğru yaklaştım.

"Cem, şey biz.... " Demenin çok gereksiz olacağını düşünerekten cümlemi tamamlamadım. Cümlemi başka toparlama versiyonuyla düzelttim.

"İyi misin? Kim getirdi seni buraya?"

"Siğyiz (siz) burğyudağ (burada) nieğy (ne) yapıyğsınuz? (yapıyorsunuz)

Kerem, ben ağzımı açmadan lafa atıldı.

" Ben dışarıya hava almaya çıkmıştım. Bu sırada Zeynep'i gördüm. İşte burada oturuyordu. O da ....... Iğm seni bekliyormuş, merak etmiş. Sohbet ettik biraz. İşte sonra sen geldin."

Cem "Götümün Kenarı" bakışı atıp bana doğru gelip ağzından inleme gibi çıkan "Çok yorgunum"dan sonra koluma girip boyun girintime başını koyduktan sonra "Yarı Aygın, Tam Baygın" bi şekilde yürümeye başladı. Bende eve girmek zorunda kalınca Kerem'e "Maalesef" bakışı atıp eve doğru yürümeye devam ettim. Eve girince Cem'i koltuğa atmaya çalışırken kendi kendine dimdik bi şekilde ayaklandı. Gözlerim şaşkınlıkla yüzüne bakarken, gözlerinde donuk bir ifade vardı. Çok fazla şey anlatmaya çalışan ama bi türlü anlayamadığım gözler... Biraz irkilmeyle biraz da Cem'in sert ve delici bakışlarıyla ürpermemem imkansızdı.

"Ce- Cem?"

"Zeynep?" Benden daha ayık bi şekilde "Zeynep?" Demesinin içimi gıdıklayıcı ve dişleyici canavarın harekete geçmesini sağladı.

"Se-en.. sar-hoş..-"

"Değilim. Ve senden daha ayığım. Sen beni uyuyor, sızmış sansanda ben ayığım. Senden de (Kızarmaya başlamıştı.) o piç kurusundan da." Konuşurken dişlerinin gıcırdaması kadar titreten bir de soğuk elleriydi. Ellerini boynumda ve yüzümde gezdirdi ve dudaklarıma geldi.

"Hepsini sahiplendi, seni sahiplendi ... Haklıyım dimi?!! Seni nasıl sahiplendiğini anlatayım mı? Seni küçük fahi-...." Gözlerimde yanan ateşi söndürmek mümkün değildi. Bi kadındım ve bi gururum vardı.

"Yeter be! Ağzını topla! Sen kimsin ya? Sen kimsin bana bu kadar hadsiz konuşabilirsin? Sana bu hakkı ben mi verdim orospu çocuğu?!"

Ve Yerdeyim. Ne yaptı o piç? Bana.. Bana tokat mı attı?!

Yerden kalkıp önüme gelen saçlarımı geriye atmadan yüzüne doğru sert bi şekilde nefes alarak baktım.

"Gururuna mı dokundu?! Senin ne kadar gerizekalı olduğunu ben değil sende biliyorsun! Sen korkaksın! Sen korkuyorsun! Kendinden korkuyorsun! Kendi pisliklerini duymaktan korkuyorsun adi köpek!"

"Ka-pa Çe-ne-ni" dedi dişlerinin arasından.

"Ama bir gün.. O gün geldiğinde, senin bütün pisliklerini herkes öğrenince yüzüne bakıp-ellerimle "tırnak işareti" yaparak- piç smile bakışı atacağım yüzüne. Sonra ellerimi ve omuzlarımı kaldırıp "Üzgünüm" diyeceğim." (Baş parmağımla omzunu delip geçerken) konuşmaya devam ettim. "Ve olduğumuz yerdeki kişiler hariç mutluluğumu sadece sen farkedeceksin ve bu durumun verdiği utançla öleceksin. Ecelin ben olacağım Cem!"

Bir süre bakıştıktan sonra çantamı alıp evden uzaklaştım. Eğer biraz ar damarı işliyorsa şuan bulunduğu evin tapusunun üstüme olduğunu hatırlar da defolur gider diye iç geçirdim. Ellerimi cebime sokup, bi sağa bi sola bakıp nereye gidebilirim diye düşündüm. Tabi ki de Yaren! Hemen meydanın ışıklarından faydalanarak yürümeye başladım. Ev uzaktı. Hızlı adımlarla ilerlemeye başladım. Arkadan gelen "Zeynep!" Sesiyle duraksadım ve arkama yavaşça döndüm. Işığın parlamasının altında duran Cem'e ifadesiz bi şekilde bakarken bana doğru hızlıca gelmesiyle acaba arkamı dönüp koşsam mı diye düşündüm ama cesur davranıp omuzlar dik bi şekilde önünde durmanın daha doğru olacağını düşündüm. Bana yaklaşınca bi kaşımı kaldırıp "Ne?" Diye baktım. Daha da yaklaşmasıyla yüz hatlarını daha da iyi farkettim. Pişmanlık ifadesi yüzünden silinip dünyanın en kötü insanı, işkencecisi, katili, mafya babasına döndü. Kolumdan tutup eve doğru çekmesiyle debelenmeye başladım.

"Napıyorsun Gerizekalı?!"

"Kapa çeneni." Boş bi ses ile.

"Ya senin amacın ne amaçsız insan! Bak bağırırım bütün mahalle ayağa kalkar!!"

Son dediğimle bana attığı bakışla herşeyimden vazgeçtim hatta vasiyetnamemi pembe renkli zarfa mı yoksa beyaz renkli zarfa mı koyayım diye düşündüm.

"Şu an ne yapmaya çalıştığını söyle, adam gibi geleyim. Ama konuş beyinsiz konuş!"

Hızlı bi şekilde çenemden tutup,dişlerini sıkıp konuşacak gibi yaptı ama vazgeçti manyak.

"Bırık çinimi!"

Kahkaha atıp " Böyle bile çok tatlısın."

"Sen şizofren, manyak, gerzek, mal, deli... Ya sen ne pislik varsa hepsini bulunduruyorsun kendinde . Pislik yuvası gerizekalı!"

"Bak şimdi seni o kadar güzel bi yere götüreceğim ki çok mutlu olacaksın,hatta sana bu güzel sürprizi yaptığım için ayaklarıma kapanıp iltifatlar, itiraflar...."

"Nereye gidiyoruz ya?! Ben gitmiyorum."

"Gidiyoruz!"

Bi kaşımı havaya kaldırıp "Öyle mi?" Dedim.

Bana artistik bi şekilde bakıp kafasını salladı.

"Peki ama ilk önce yapmam gereken çok önemli birşey var."

"Seni kıçıma takıyorum." Bakışı ve gülüşüyle bana doğru dikilen Cem'e olması gerekeni yapacaktım.

......

"Ah!" Cem yerde inlerken zonklayan bileğimi ovuşturdum. Ve konuşmaya devam ettim.

"Eminim ki çocukların senin gibi bi babaları olacağı için utanç duyacaklardı. Onlara bu utancı yaşatmamak için elimden geleni yaparım. Hatta onları bu acıyla yaşatmam. Artık senin için utanacak çocukların olmayacak. Her olmadığında beni hatırla."dedim iki elimi birbirine sürterek.

Ardından yanan sönen patlamış sokak lambalarının altında mırıldandım.

"Teşekkürler, anneciğim. Tek kız olsam bile çok şey öğrendiğim dövüş kursuna zorla gönderdiğin için."

(Bölüm bi kaç gün,bi kaç hafta sonra gelir ✔️)

-Cennets. 💕💋 Geç geldi biliyoruğğm 🙊 Bu yüzden çok özür dilerim 💗 İyi okumalar 🙈✌️