Komódka pełna małych filiżanek,
I piękny pełen jagód porcelanowy dzbanek,
Także pozytywka grająca wiele kołysanek,
Nad tym krucha dziewczyna podobna do libanek.
Obserwuje swoją kolekcję skarbów drobnych,
Ma tam wiele rzeczy do siebie podobnych,
Ma wiele metod zdobywania ich niezawodnych,
Lecz ogółem jest tam wiele skarbów różnorodnych.
Pomimo, że jej ojciec wyraźnie dał jej znak,
Ona nigdy nie odpowie mu tak,
Pomimo że pomaga jej pewien ptak,
Ona swoich skarbów nie obróci w mak.
Pośród głębin morskiej, słonej wody,
Wśród swego niepowtarzalnego sprytu i urody,
Pomimo, że nie dotrzymuje danej umowy,
W głębinach mórz Ariel trzyma skarb cudowny.
CZYTASZ
Ziarna Kawy
PoetryRozsypane niczym mak, Piękne, pachnące. Czując ich smak. Siedząc na łące. Maleńkie jak groch, Delikatne kruche, Obrócą się w proch. Ziarenka półsuche. Lekki smak ten gorzkawy, Zapach rozrzedzany, Tak, to właśnie ziarna kawy. ...