Jest to piosenka postaci z mojej opowieści...
------------------------------------------------------------------------
Cicha melodia mknie przez oceany naszych dusz,
Jak powiewy porannego wiatru wypełnia serca nasze,
Stoję po środku wielkiego i kwitnącego pola róż,
Bardzo pragnę tą melodią uradować serca wasze.
Z uśmiechem podążamy za nową nadzieją,
Patrząc na piękne, opadające płatki kwiatów wiśni,
Dla melodii naszych serc nawet kwiaty się rumienią,
Chcemy by nasza melodia dotarła nawet do małych liści.
Melodia naszych serc będzie trwała całe wieki,
Tak jak piosenka, opowiadająca nasze życie,
Wraz z nasza nadzieją rosną wszędzie kwiatki,
Melodia umożliwia z rzeki marzeń, wody picie.
Nasiona czasu zostały już zasiane dla nas,
Pamiętaj, ze gwiazdy świecą właśnie dla ciebie,
Robimy to bo przynosi to nam nowy sens,
Śpiewamy melodię liści targanych przez wiatr,
Nuty i dźwięki płynące z naszych instrumentów,
Zwiastują to, że słońce wkrótce wzejdzie i rozjaśni nasz świat.
My jako jedyni potrafimy patrzeć naszym sercem,
Umiemy odczytywać już dawno starte nuty,
Śpiewamy pieśni, które już zostały pochłonięte przez ogień,
Stojąc w blasku nowej nadziei i oczekując jutra.
Płomień naszych serc i cicha melodia naszych dusz,
Rozświetlą mroczną drogę, by każdy mógł zobaczyć,
Czym dla nas jest prawdziwe życie polnego kwiatu,
I dlaczego czas i nasze wspomnienia są zapisane w różach.
Nie chcemy nigdy zostać pochłonięci przez ocean zapomnienia,
Dlatego teraz tu stoimy i poszukujemy świetlistych marzeń,
Wspinamy się na strome góry, byście o nas nie zapomnieli,
Piosenkę ta kierujemy do waszych serc, niech ona wiecznie trwa.
CZYTASZ
Ziarna Kawy
PoetryRozsypane niczym mak, Piękne, pachnące. Czując ich smak. Siedząc na łące. Maleńkie jak groch, Delikatne kruche, Obrócą się w proch. Ziarenka półsuche. Lekki smak ten gorzkawy, Zapach rozrzedzany, Tak, to właśnie ziarna kawy. ...