—Ertesi gün Dün olanları hatırladıkça utanıp gözlerimi sıkıyordum. Biz sevgiliydik, yani öyle herhalde.. Yarın çekimlere başlayacağımız için akşam Akın, Oya ve Tansuyla bara gidip bir şeyler içecektik.
"Hadi Ebruşum Tansuyla Akın dışarıda bekliyor" "Oya Akın'nın yüzüne bakamam utanıyorum, ben gelmiyim en iyisi" "Ayyy saçmalama Ebru yürü hadi" Zorlada olsa Oya beni dışarı çıkarmıştı. Beni satıp az ileride olan Tansunun yanına koşturup elini tuttu. Bende Akın'la kalmıştım ama elim ayağım titriyordu. "Çok güzel olmuşsun"dedi. Bana leyla leyla bakarken. "T-teşekkür ederim" Birden zangır zangır titreyen elimi tuttu. "Ellerin neden titriyor? Neyin var" "Hiç bir şeyim yok" "Yoksa heyecanlandın mı" dedi gülerek. "Baya komiksin, ne heyecanlanıcam be" "İnkar etme, kabullen" Akın gülerek söylüyordu bunları, sinirlenip elini bıraktım. Hızlı hızlı yürümeye başladım aramızdaki mesafesinin açılmasına izin vermeden yanıma koştu. "Sinirlenince tatlı olmuyosun "Nee! Ya sen kims.." "Tatlı değil çok güzel oluyorsun Ebru hemde çok" Kafamı boş tarafa çevirip gülümsedim. Bu sefer elimi tutmasına izin verdim..
Oyayla doyasıya dans ediyorduk. Akın'nın seyrettiğini, gözlerinin bende olduğunu hissediyordum. Yorulup, oturdum. "Fotoğraf çekilelim mi?" dedi Akın "Ş-şey çekilelim" "Al sen çek" Telefonunu verip fotoğraf çekmemi istedi. Geçen sezon çekildiğimiz gibi başını başıma yasladı. Sakalı saçıma karışıyordu.. "İnstagrama atıyorum" "Att" Kalbim küt küt atıyordu. Bütün hayranlarımız bizim sevgili olmamızı beklerken bu fotoğrafı görecekti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Güzel güzelde Cem hocayla Banu Hoca burdan değil de bizden öğrense daha iyi olur. Gel biz çıkalım" "Olur"
Yavaş yavaş başlıyorduk ilişkimize, Akına göre çoktan sevgili olmuştuk ama ben daha yeni alışıyordum.
El ele otele girdik. Ekip lobide oturuyordu. Banu hoca ayağa kalkıp elini ağzına kapattı, gülümseyerek: "Ciddi misiniz?" Dedi. Akın elimizi kaldırdı. Bu, evet ciddiyiz demekti.
Oturduk hepimiz birlikte bir şeyler yedik. Herkes o kadar mutluydu ki, gülüşüyorduk, espriler havada uçuyordu. Banu hoca twitterdan, instagramdan kendine gelen, bizimle ilgili mesajları okuyor hepsine teker teker cevap olarak fotoğrafımızı atıyordu. Bunun adı mutluluktu, paylaştıkça çoğalan mutluluk.
