Mind Games 2 :Her Turn

Παρελθόν, παρόν και μέλλον

"Το βρίσκεις λογικό να κάθεσαι στο τιμόνι; Και γιατί εδιωξες τους άλλους; Κάνε στην άκρη το αυτοκίνητο, να αλλάξουμε θέσεις !" Αποκρίθηκε ο Κάσιεν αλλά εκείνη έβαλε το χέρι της στο μοχλό των ταχυτήτων και πάτησε το γκάζι.

"Κάποτε εγώ με τον Τζόναθαν λειτουργουσαμε σαν ένα μυαλό. Ένα σώμα θα τολμήσω να πω και μια ψυχή..." ξεκίνησε να λέει αυξάνοντας συνεχώς ταχύτητα κι εκείνος της έδειξε τη δυσφορία του χωρίς φόβο. "Ήμουν 13 όταν τον γνώρισα. Θυμάμαι τριγυρνουσα σε μια βρώμικη γειτονιά λίγο έξω από  Πάλμα Σόλα , εκεί γεννήθηκα αλλά οι συνθήκες με ανάγκασαν να απομακρυνθώ από το σπίτι σε μικρή ηλικία. Όταν τον γνώρισα, είμασταν και οι δυο φυγάδες  , ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Ο Τζόναθαν  ήταν από εκείνα τα παιδιά που "καταλάθος" έχαναν οι Αμερικανοί τουρίστες εκείνης της εποχής. Τυχερός θα έλεγα αφού κατάφερε και ξέφυγε από το κύκλωμα. Εγώ πάλι, ήθελα απλά να επιβιώσω από τη γιαγιά μου. Βλέπεις Κας, όταν οι γονείς μου πέθαναν σε αυτοκινητιστικό , ήμουν μόλις τριών.  Έκτοτε με ανέλαβε η γιαγιά μου. Μια γιαγιά αρκετά νέα αφού έκανε τη μάνα μου στα 15. Ειλικρινά αυτή η γυναίκα έπρεπε να πάει στη κρεμάλα. Άργησα να καταλάβω γιατί είχε απομακρυνθεί και η μάνα μου από εκείνη αλλά ένα ωραίο πρωί του Σεπτέμβρη, και ενώ είχα κλείσει τα 12 μου ανακοίνωσε πως ήμουν γυναίκα πλέον και έπρεπε να προσφέρω στο σπίτι..."

"Μη το πεις..." πετάχτηκε ο Κάσιεν αλλά εκείνη γέλασε.

"Μην αγχώνεσαι...έφτασα 28 και μπορώ να πω με το κεφάλι ψηλά πως δεν επέτρεψα σε κανένα να με αγγίξει με αυτό το τρόπο. Ο Πέδρο, όπως έλεγαν τον γκόμενο της, ήταν ο πρώτος μου..." εκείνος άνοιξε διάπλατα τα μάτια μα πριν τη διακόψει εκείνη συνέχισε "Ο πρώτος μου φόνος..." είπε βάζοντας τη καρδιά του στη θέση της. "Ακόμα θυμάμαι το εκείνο το μαχαίρι... Έκοβε με αυτό το ψωμί , ήταν αρκετά παλιό ενώ η ξύλινη λαβή του είχε φαγωθεί... Ήμουν στη κουζίνα όταν μπήκαν και στάθηκαν μπροστά μου. Η γιαγιά μου , μου είπε πως η ώρα είχε φτάσει. Δεν καταλάβαινα... Με διέταξε να βγάλω τα ρούχα μου αλλά βλέποντας τον Πέδρο να αγγίζει το παντελόνι του και να το τρίβει με τα δάχτυλα ένιωσα περίεργα. Είχαν έρθει από την αγορά. Ήταν ιδρωμένος και μπορώ να πω ότι θυμάμαι μέχρι και το χρώμα που άλλαξε η κόκκινη μπλούζα στις μασχάλες του..." Ο Κάσιεν κοίταξε το κοντέρ... Όσο μιλούσε για εκείνη την μέρα, το πόδι της κατέβαινε συνεχώς στο πεντάλ.

"Κόψε ταχύτητα..." της είπε απαλά μα εκείνη ήταν βυθισμένη στις σκέψεις της.

"Άφησαν πάνω στο τραπέζι μια χαρτοσακουλα. Η γιαγιά μου την άδειασε κι εκείνος κοίταζε τα ψώνια. Δεν ήταν πολλά. Βαζελίνη, προφυλακτικά και μπύρες... Χωρίς να ξέρω το γιατί, έπιασα και έκρυψα στη πλάτη μου το μαχαίρι. Η γιαγιά μου, μου ξαναζητησε να βγάλω τα ρούχα μου ήρεμη. Δεν με κοιτούσε Κας... Άπλωνε πάνω στο τραπέζι τα πράγματα και μιλούσε τόσο ήρεμα θαρρείς και μου έλεγε κάτι φυσιολογικό. Ο Πέδρο εγλυψε τα χείλη του , κατέβασε το φερμουάρ από το τζιν και βγάζοντας έξω το μόριο του άρχισε να το χαϊδεύει. Εκείνη του πρότεινε να βάλει προφυλακτικό. Εκείνος αρνήθηκε. Ήθελε λέει να νιώσει την εμπειρία... Ξέρεις πόσο τρόμαξα  όταν  αντιλήφθηκα τι συμβαίνει; Μόλις η γιαγιά μου τελείωσε γύρισε προς το μέρος μου και με μαλωσε που ήμουν ακόμα ντυμένη. Τους άκουγα να μιλάνε μπροστά μου για το που θα γίνει η πράξη και εγώ... Εγώ απλά προσπαθούσα να βρω το πιο σύντομο δρόμο για την έξοδο. Όταν κατέληξαν ότι ο καναπές της κουζίνας ήταν μια χαρά κι εκείνος με πλησίασε σαστισα. Κατέβασε το παντελόνι και κάθισε με τα γόνατα! Και μη ξεχάσεις και το βρακί Καταλινα ! Έτσι πρέπει να γίνει και είναι φυσιολογικό. Εγώ θα πάω να κοιμηθώ και όταν τελειώσει ο Πέδρο θα έρθω να σε πλύνω...Αυτά ήταν τα λόγια της , Και μη ξεχάσεις να ακούς το Πεδρο ότι κι αν πει ! Έγινα κατανοητή; Με μαλωσε πριν φύγει και με άφησε ολομόναχη με το τέρας... Μόλις γέλασε και έκανε να με ακουμπήσει , πισωπατησα... Οι επόμενες στιγμές είναι θολές...Το μόνο καθαρό σημείο είναι η στιγμή που προσπάθησε να με γδυσει...Ήταν η στιγμή που του κάρφωσε το μαχαίρι από την ανάποδη στον λαιμό και βγήκε από την εσωτερική πλευρά της στοματικής κοιλότητας. Αίμα... τόσο αίμα... Δεν έφυγα όμως. Βλέπεις γιατί κατέληξα δολοφόνος; Κανονικά , κάθε άλλο παιδί στη θέση μου θα έτρεχε τρομαγμένο. Εγώ όμως τράβηξα το μαχαίρι, το κάρφωσα ξανά και ξανά και όταν σταμάτησε να σπαρταραει , ανέβηκα και έδωσα μια γεύση από το καινούριο μου εαυτό στη γιαγιά μου...."

"Ποτέ δεν μου ανέφερες κάτι και απλά..."

"Δεν υπήρχε λόγος... Από εκείνη τη μέρα έφυγα. Έτρεξα μακριά αλλά είχα πλήρη συνείδηση της πράξης μου. Ο Τζόναθαν με ανακάλυψε να κοιμάμαι μέσα σε μια κούτα. Προσπάθησε να δει αν ζω , κι εγώ κόντεψα να τον σκοτώσω από τη τρομάρα μου. Από εκείνη τη μέρα και μετά, δεν έφυγε στιγμή από το πλευρό μου. Έχουμε 5 χρόνια διαφορά. Εκείνος με γνώρισε στον Γκαρσία. Όπως μου έμαθε και όσα ξέρω για τις λεπίδες... Αν και πάντα έλεγε ότι το είχα έμφυτο..." αστειευτηκε αλλά ο Κάσιεν κοιτούσε σοβαρός το δρόμο.

"Είμασταν αχώριστοι. Γίναμε 'ένα' όταν ήμουν 17... Πηγαίναμε παντού μαζί. Κάναμε μαζί τα πάντα...και όταν λέω τα πάντα εννοώ πως εκείνος έτρωγε κι εγώ κατάπινα. Σε τέτοιο βαθμό... Ώσπου ένα πρωί , ξύπνησα και ο Εμιλιο μου ανακοίνωσε πως αποφάσισε να στείλει τον Τζον μακριά. Εκείνος έφυγε χωρίς καν να με ξυπνήσει... Χωρίς να με αφήσει να τον χαιρετήσω. Έσπασε το δεσμό μας και δεν τον ξαναείδα μέχρι σήμερα..."

"Μάλιστα...." αποκρίθηκε σκεπτικός.

"Κας ; Τρελαίνομαι να σε βλέπω να ζηλεύεις αλλά δεν υπάρχει λόγος... Ο Τζόναθαν ανήκει στο παρελθόν...Εγώ κι εσύ..."

"Εγώ κι εσύ τι Καταλινα;;; Δεν ξέρω αν το έχεις ξεχάσει, αλλά δεν φημίζομαι για την υπομονή μου. Ούτε για την ηρεμία μου ! Ήμουν πολύ κοντά για να του τιναξω τα μυαλά στον αέρα. Όπως ήμουν και αρκετά κοντά για να τιναξω και τα δικά σου. Δεν παίζω. Δε μοιράζομαι. Δεν υποκυπτω και δε φοβάμαι!"

Φτάνοντας στο αεροδρόμιο, πάτησε μόνος το κουμπί και κλείδωσε τις πόρτες.

"Σε θέλω που να πάρει και όχι! Όχι δε μπορώ να αρκεστώ στο σεξ. Δεν μπορώ να  περιμένω και δε γουστάρω να σε αγγίζουν αλλοι..."

Η Καταλινα κάνοντας έναν ελιγμό, άφησε τη θέση της και πηδηξε πάνω του. Τύλιξε τα πόδια της δεξιά και αριστερά του και τον αγκάλιασε.

"Μου ζητάς κάτι;" ρώτησε προκλητικά.

"Τώρα θες να το ακούσεις κι όλας; Ασε τα παιχνίδια μικρή... Μπορεί για όλους να είσαι μια ψυχοπαθής δολοφόνος, μα για μένα δεν είσαι τίποτα παραπάνω από ένα θηλυκό. Το δικό μου γαμημένο θηλυκό κι αν δεν κάτσεις φρόνιμη, μα το Θεό θα σε σκοτώσω! Κοψε λοιπόν τις μαλακιες και μη ξεχνάς ποιον έχεις απέναντι σου..." Ο Κάσιεν τύλιξε το χέρι γύρω από το λαιμό της ,και τραβώντας την προς το πρόσωπο του , συνθλιψε τα χείλη του στα δικά της. Δεν της άφησε κανένα περιθώριο...

Την ήθελε και την πήρε...

Σας φιλώ...
Το βραδάκι υπόσχομαι Μπρούκλιν γιατί μου βγήκε πιο μεγάλο αυτό❤