Mind Games 2 :Her Turn

Μακελειό

Οι μέρες πέρασαν και έφυγαν σαν νερό μπροστά από τα μάτια της. Κλεισμένη όλη τη μέρα στο δωμάτιο της ,επέλεγε να βγαίνει αργά τη νύχτα και να κατεβαίνει στο υπόγειο για προπόνηση. Δεν ήταν τίποτα παραπάνω από έναν χώρο με λίγα μηχανήματα αλλά μιμούμενη τον άνθρωπο που έπλασε τον καινούριο της χαρακτήρα, ο σάκος ήταν αρκετός. Έβαλε τη πετσέτα στον ώμο, έριξε μια ματιά όπως της άρεσε να κάνει πάντα προς τον Κάσιεν και βγήκε. Η ώρα ήταν περασμένες τρεις και ξέροντας πως η μέρα που ξημερώνει θα έφερνε το τελικό ξεκαθάρισμα, αποφάσισε να απελευθερώσει τις ορμές της. Λίγο πριν φτάσει στην εσωτερική πόρτα, το ανοιχτό παραθυροφυλλο του σαλονιού της τράβηξε τη προσοχή. Κοίταξε γύρω της και ξέροντας πως το μόνο όπλο τη δεδομένη στιγμή ήταν τα ίδια της τα χέρια, ξεκίνησε να κάνει μικρά σταθερά βήματα. Τα μάτια της σκαναραν άψογα το χώρο ακόμα και στο μισοσκόταδο .

"Τι κάνεις τέτοια ώρα ξύπνια;;;" ακούγοντας τη τσιριχτη φωνή της Καρολάιν τρόμαξε .

"Είσαι σοβαρή; θα μπορούσα να σε είχα σκοτώσει γαμω το ! Τι φωνάζεις;"

"Με συγχωρείς ..." δικαιολογήθηκε εκείνη "Απλά δεν σε έχω ξαναδεί να τριγυρίζεις τέτοιες ώρες και μου φάνηκε παράξενο"

"Μάλλον θα κοιμάσαι βαριά. Εσύ άνοιξες το παράθυρο;"

"Το παράθυρο; Όχι..." Η Καρολάιν πήγε κοντά και κοίταξε απ έξω. "Δεν φαίνεται να έχει έρθει κανένας. Το γρασίδι είναι απατητο όπως πάντα..." είπε σκεπτική.

"Για να δω ..." Η Καταλινα έσκυψε και είδε πως η Καρολάιν είχε δίκιο. Είχαν επιλέξει αυτό το ειδικά μαλακό γρασίδι για να μπορούν να δουν αν κάποιος έχει πλησιάσει το σπίτι.

"Είδες; Άντε πάμε να κοιμηθούμε..."

"Πήγαινε εσυ. Εγώ θα κατέβω κάτω"

"Τέτοια ωρα; Πρέπει να ξεκουραστείς γι αύριο"

"Για μένα αυτό είναι ξεκούραση. Καλό βράδυ Καρολάιν... Και κλείσε και το παράθυρο φεύγοντας...

Η Καταλινα κατέβηκε κάτω, άνοιξε τη πόρτα,  άφησε τη πετσέτα της στη καρέκλα και άρπαξε τους επιδέσμους. Τύλιξε όμορφα τα χέρια της γύρω από τα δάχτυλα και κατευθύνθηκε προς τον σάκο.

"Τι είναι αυτό;" μουρμουρησε βλέποντας από τη πίσω πλευρά ένα σημείωμα καρφωμένο με μαχαίρι. Η οργή δεν άργησε να εμφανιστεί στο πρόσωπο της...

Ένα κολλημένο τσιγάρο, ένας αναπτήρας και ένα σπίρτο ήταν κολλημένα πάνω του. Κοίταξε γύρω της και αφού βεβαιώθηκε πως όποιος μπήκε, δεν ήταν πλέον εκεί, έπιασε το σημείωμα και ξεκίνησε να το διαβάζει...