Mind Games 2 :Her Turn

Επικίνδυνη Ρωσία

Άνοιξε τη βαλίτσα της , έβγαλε από μέσα μια καφέ δερμάτινη θήκη και ξεδιπλώνοντας την αργά, εμφάνισε τους καλύτερους της φίλους. Δώρο του Λαντον στο Μαρόκο. Επτά, ατσάλινα όμορφα μαχαίρια, που έμοιαζαν με διαμάντια στα μάτια της. Χαιδευοντας το μέταλλο τους , ανασκαλισε τη μνήμη της και ανεπαίσθητα άγγιξε το πίσω μέρος του κεφαλιού της. Άγγιξε την ουλη που της έμεινε σαν παρακαταθήκη έπειτα από όλα όσα έγιναν και σκεπτόμενη τον Ίαν και την έπαυλη σφιχτηκε.

"Πώς τόλμησες να τις βάλεις μέσα στο σπίτι διάολε;" αναρωτήθηκε φωναχτά.  "Είναι δικός μας πόλεμος!" Ξέσπασε αμέσως και κλείνοντας  τη θήκη, σηκώθηκε και ξεντυθηκε. Είχε μπροστά της μια αρκετά σημαντική συνάντηση , έπρεπε να διατηρήσει το μυαλό καθαρό και το πνεύμα της ήρεμο.

"Ποιος ;" ρώτησε ακούγοντας ένα απαλό χτύπημα στη πόρτα.

"Ο Κάσιεν ειμαι ..." τον άκουσε και ξεκλειδωσε.

"Τι συμβαίνει; Έχουμε  συνάντηση στο εστιατόριο σε μια ώρα. Προέκυψε κάτι;"

"Ψυχρότητα... Δεν περίμενα κάτι παραπάνω..." σχολίασε βλέποντας τη στάση της.

"Είμαι κουρασμένη..." δικαιολογήθηκε αλλά εκείνος μπήκε μέσα και κλείδωσε πίσω του. "Κάσιεν δεν είναι η στιγμή..."

"Ξέχασες πόσο ερωτευμένοι είμασταν;" της είπε τρυφερά και βάζοντας τα χέρια μέσα από τη πετσέτα άγγιξε τη γυμνή της μέση. "Είτε έχεις τυφλωθεί από εκδίκηση, είτε απλά ότι ένιωθες σου πέρασε. Κοίταξε με Καταλινα..."

Εκείνη έπραξε όπως της είπε με ένα βλέμμα απογοήτευσης στα μάτια

"Με πρόδωσες. Μπορεί να βρίσκεσαι στο πλευρό μου αλλά όσο σκέφτομαι τι γινόταν στην έπαυλη τόσους μήνες εν γνώση σου , θέλω απλά..."

"Να με σκοτώσεις. Κατανοητό..." τη διέκοψε "Όταν έμαθα ότι πήγες με τον Ίαν, τρελάθηκα. Γιατί; Μόνο αυτο θέλω να μου πεις και θα φύγω. Δεν ήμουν αρκετός; Η τελικά αποφάσισες πως η θέση σου ήταν πλάι του ;"

"Δεν είναι τόσο απλό... Δεν ήθελα να πάω μαζί του. Προσπαθούσα να τον αποφύγω με κάθε τρόπο αλλά..."

"Πες το επιτέλους Καταλινα. Ίσως έτσι  καθαρίσει και το δικό μου μυαλό...Μιλά μου σαν γυναίκα προς άντρα και όχι σαν να είμαστε στο δολοφόνοι!"

"Με τράβηξε.. Με τραβούσε και κάθε φορά που με άγγιζε δεν θα σου κρύψω ότι ανατρίχιαζα ολόκληρη. Δεν ξέρω τι ακριβώς ήταν, δεν πιστεύω στην αγάπη αλλά ενέδωσα. Ήταν λάθος μου. Το ξέρω, και δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να σε απατησω. Δεν ήξερε ότι είμασταν μαζί αλλά και να ήξερε δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορούσαμε να αποφύγουμε τη κατάληξη. Εσύ από την άλλη, μπορεί να δείχνεις σκληρός,  περίεργος μερικές φορές αλλά είσαι διαφορετικός..."