Mind Games 2 :Her Turn

Συνάντηση με τον εχθρό

Δύο ημέρες μετά

Έπιασε τα μακριά της μαλλιά ψηλά και κοίταξε το  Λιαμ μέσα  από το καθρέφτη.

"Θα στέκεσαι για πολύ ώρα πίσω μου ;" Δεν με έχετε αφήσει να πάρω ανάσα από την ώρα που ξύπνησα! Μια εσύ μια ο αδερφός σου που νομίζει ότι είναι νίντζα με τις πατερίτσες  ,ο Κάσιεν, ο Τζον ακόμα και η Καρολάιν έχει έρθει!" Του γκρίνιαξε και γύρισε προς το μέρος του.

"Είσαι αδύναμη ακόμα. Μη λέμε τα ίδια και τα ίδια. Το ότι αποφάσισες να σηκωθείς δε σημαίνει πως έγινες καλά. Εγώ ακόμα είμαι αντίθετος στο να επισκεφθείς τον Λαντον!"

"Ωωωω αμάν πια! Ήρθε η ώρα να λογαριαστω μαζί του δε νομίζεις;"

"Ναι , το καταλαβαίνω αλλά και πάλι επιμένω ότι μπορεί να περιμένει!"

"Καλά καλά... Λέγε ότι θέλεις. Πήγαινε κάτω και έρχομαι σε πέντε λεπτά..."

Ο Λιαμ έφυγε κουνώντας επιδεικτικά το κεφάλι του .

"Νομίζω πως το παιχνίδι, πρέπει να αλλάξει....Τι λες ;" είπε στον εαυτό της και χαμογέλασε. Δεν της ήταν καθόλου εύκολο αυτό που θα έκανε αλλά ήξερε πως ίσως θα απέδιδε καρπούς. Ο Κάσιεν είχε δίκιο σε ένα πράγμα... Ήταν χαζό να μπει στη διαδικασία να σαμποτάρει τον Ίαν. Θα του χαλούσε τις δουλειές και μετά; Ο εσωτερικός της  διχασμός  για το αν οι πράξεις και οι σκέψεις της ήταν σωστές ολοένα και μεγάλωνε. Ίσως έπρεπε να λογαριαστει μαζί του  σε ένα τετ α τετ και να τελειώσει αυτό το παιχνίδι πριν καν αρχίσει. Από την άλλη , ήθελε να μπει στη διαδικασία να του καταστρέψει όσα έχτιζε και προπάντων να σκοτώσει μια προς μια τις Τίγρεις...

Αφού έριξε μια τελευταία ματιά στο είδωλο της , βγήκε από το δωμάτιο. Όλοι ήταν καθισμένοι στο σαλόνι και τα βλέμματα έπεσαν πάνω της.

"Είσαι σίγουρη;" τη ρώτησε ο Κάσιεν .

"Απόλυτα. Είναι ξύπνιος;"

"Ναι. Δεμένος,  φιμωμενος και ξύπνιος..."

"Ωραία. Μην μας ενοχλήσει κανένας..."

"Έτσι θα πας; χωρίς οπλο;" τη ρώτησε η Καρολάιν

"Δε το χρειάζομαι. Έχω τα χέρια μου αν χρειαστεί!" Δήλωσε περήφανα και άνοιξε την πόρτα που οδηγούσε στο υπόγειο.

Ένας κόμπος έφτασε στο λαιμό της μόλις έπιασε το χερούλι...

"Μπες μέσα και πάρε απαντήσεις Καταλινα !" Μονολόγησε και βρίσκοντας το σθένος που χρειαζόταν άνοιξε τη πόρτα. Ο Λαντον βρισκόταν πάνω σε ένα σιδερένιο κρεβάτι οπως ακριβώς της τον περιέγραφε ο Κάσιεν.