Mind Games 2 :Her Turn

Ψέματα...Ετών.

Επέλεξε  ένα φόρεμα κόκκινο σαν τη λάβα μα σαν στάθηκε μπροστα από το καθρέφτη και κοίταξε τη μορφή της, ένιωσε πως ήταν ξένο πάνω της. Γύρισε προς τη ντουλάπα και έμεινε να παρατηρεί τα ρούχα της σκεπτική. Ήξερε πως όλοι ήταν έτοιμοι και την περίμεναν στο σαλόνι μα πάραυτα δεν ήθελε να βιαστεί.

"Νομίζω πως το μαύρο, ταιριάζει καλύτερα σε ένα γάμο..." ψέλλισε βγάζοντας από μέσα ένα πιο σέξυ φόρεμα. Το φόρεσε και απελευθέρωσε τα μαζεμένα της μαλλιά , τα οποία σχημάτισαν αμέσως δεκάδες όμορφες μπούκλες.

"Νομίζω πως είσαι πανέμορφη..." άκουσε τον Κάσιεν να λέει μπαίνοντας στο δωμάτιο.

"Εξωτερικά μπορεί. Εσωτερικά είμαι σαν το ορκ αυτή τη στιγμή. Δεν βλέπω την ώρα να πάω στη παγίδα του και να αντιστρεψω τους ρόλους. Στο έχω πει χιλιάδες φορές Κας... Δεν ειμαι χαζή..." τόνισε με περισσότερη έμφαση αυτή τη φορά και σηκώνοντας το λεπτό ύφασμα του φορεματος της , άρχισε να δένει γύρω από τα μπούτια της τις ζώνες με τις θήκες των μαχαιριων της. Ο Κάσιεν από την άλλη, ήταν μεν σίγουρος για αυτό που θα έκανε αλλά η εσωτερικές τύψεις του παρελθόντος τον έκαιγαν διαρκώς. Τι θα συνέβαινε αν η Καταλινα έβλεπε το Λαντον και τους άλλους; Αν έκανε κάποια λάθος κίνηση και χτυπούσε την Καρολάιν; Σίγουρα δεν θα το άντεχε ύστερα από όλα αυτά. Ο εσωτερικός του διχασμός ήταν μεν μεγάλος, μα η Καρολάιν ήταν η πρώτη προτεραιότητα τη δεδομένη στιγμή.

"Είσαι τόσο γαμημένα σέξυ... Απορώ γιατί πάμε ενώ κανονικά θα έπρεπε να σε γδυσω και να σε πετάξω σε αυτό το κρεβάτι!" Της είπε αγγίζοντας τη γυμνή της πλάτη.

"Δεν έχουμε ώρα γι αυτό! Δεν χορτασες το πρωί; Συγκράτησε τις ορμές σου για το γυρισμό..." τον μαλωσε τρυφερά

"Ακόμα εδώ είστε; Θα αργήσουμε!" Αποκρίθηκε η Καρολάιν από την πόρτα

"Δε πειράζει, θα κάνουμε είσοδο!" Της απάντησε η Καταλινα σοβαρή "Πηγαίνετε κάτω και έρχομαι σε δύο λεπτά..."

Εκείνοι την άκουσαν και σαν έμεινε μόνη κάθισε κάτω. Έπιασε το κεφάλι με τα χέρια της και πήρε μια βαθειά ανάσα.

"Μου χρωστάς Γκαρσία... Ένα παλιό μαχαίρι και μια ψυχή..." μονολόγησε και ύστερα από 2 λεπτά σηκώθηκε. Έστρωσε το φόρεμα, χαμογέλασε και κατέβηκε...

Είκοσι λεπτά αργότερα...

"Είσαι τρελή; Κοίτα κόσμο! Θα μπούμε από την μπροστινή είσοδο;" αναφώνησε η Καρολάιν καθώς πάρκαραν το αυτοκίνητο.