Mind Games 2 :Her Turn

Τελική ευθεία

Άκουσε φασαρία και πετάχτηκε. Είχε πάει απόγευμα με την κατάσταση να χειρότερευει ολοένα και πιο πολύ. Βγαίνοντας είδε τον Κρίστιαν να τρέχει με το λαπ τοπ αγκαλιά προς το γραφείο που είχε στήσει ο Ίαν το προηγούμενο βράδυ.

"Τι έγινε ρε;"ρώτησε κατεβαίνοντας

"Τρέχω να ειδοποιήσω τον Ίαν! Εσύ πήγαινε στους άλλους! Την βρήκα!!!!" Ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του Κάσιεν και έφυγε σφαίρα προς τα δωμάτια.

Ο Κρίστιαν κατέβηκε στο υπόγειο και έπειτα μέσω της εσωτερικής σκάλας έφτασε στη σοφίτα. Το θέαμα όπως που αντίκρισε ήταν ψυχοφθορο...

"Έλα αγόρι μου...σήκω... Έχω ευχάριστα νέα " είπε μαλακά σκύβοντας προς τον Ίαν ο οποίος ήταν ξαπλωμένος κάτω και κοιτούσε το ταβάνι. Τόσο τα χέρια όσο και τα πόδια του είχαν γεμίσει μικρές πληγές από τα σπασμένα γυαλιά και έδειχνε χαμένος. "Τη βρήκα Ίαν..." ψέλλισε πιάνοντας τον από το μπράτσο.

Εκείνος, έμεινε ασαλευτος .

"Ξέρεις τι μου είχε πει κάποτε η συγχωρεμένη η μάνα μου Κρίστιαν;" αποκρίθηκε χωρίς να χάσει οπτική με το ταβάνι. "Πώς κάποια μέρα, αν συνεχίσω να πατάω στα χνάρια του πατέρα μου, θα βρεθώ να πνίγομαι από το αιμα των θυμάτων μου... Πώς θα σκοτώσω ακόμα και τη γυναίκα που θα έχω πλάι μου... Αστείο έτσι;"

"Ίαν για το Θεό!"Ο Κρίστιαν τον σήκωσε ελαφρά και τον έπιασε από το πρόσωπο. " Δεν είναι ώρα να τρελαθείς διάολε! Σήκω αμέσως πάνω! Πήγαινε πλυσου και σε δέκα λεπτά να είσαι κάτω! Έχω ήδη ειδοποιήσει το Κάσιεν και είμαι σίγουρος πως κι εκείνος θα μαζεύει τους υπόλοιπους! Μου ζήτησες να τη βρω με κόστος το κεφάλι μου, εγώ τη βρήκα βάζοντας σαν κόστος τον εαυτό μου ! Όλοι κάναμε μαλακιες εις βάρος της. Συνελθε και βρες τον εαυτό σου γιατί μόνο αυτός θα μας σώσει το κατάλαβες;"
Ο Κρίστιαν τον άφησε και έφυγε . Μόλις βγήκε στη κεντρική σάλα τους είδε όλους έτοιμους.

"Τόσο χάλια;" ρώτησε ο Λαντον αναφερόμενος στον Ίαν.

"Μη το συζητάς... Θεωρώ όμως πως τον αφύπνισα..." απάντησε και τραβώντας μια καρέκλα κάθισε στον Υπολογιστή.

"Λαντον να σου πω λίγο;" είπε χαμηλόφωνα ο Κάσιεν και απομακρύνθηκαν...

Μια ώρα αργότερα.

Ο Ίαν τελικά βγήκε πιο έτοιμος από ποτέ. Άλλαξε ρούχα, έπλυνε το ταλαιπωρημένο του πρόσωπο και ξεκίνησε μαζί με τον Κρίστιαν να αναλύουν τη κατάσταση. Είχε ήδη περάσει μια ώρα και η απόφαση είχε παρθεί. Θα έκαναν έφοδο. Όχι φυσικά σε κάποιο σπίτι αλλά ούτε και σε ξενοδοχείο. Η Καρολάιν είχε φροντίσει να κρυφτεί σε ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο λίγο έξω από τα δυτικά προάστια του Μπρούκλιν.