Η Καταλινα έκανε ένα βήμα πίσω μα εκείνος πάτησε πάνω στα χνάρια της , κάνοντας ένα βήμα μπροστά."Δε μπορείς να ξεφύγεις ψιψινα... Ποιος ορίζει το παιχνίδι; Εγώ η εσύ;" ρώτησε και αγγίζοντας το μάγουλο της με τα χείλη του, ένιωσε ένα αμυδρό χαμόγελο να εμφανίζεται στο πρόσωπο της.
"Έγω !" Ανταπάντησε αμέσως και σήκωσε τη λεπίδα της στο καρύδι του λαιμού του. "Δεν σε βλέπω, αλλά ίσως εκμεταλλευτώ τελικά την ευκαιρία..."
Ο Ίαν δεν φοβήθηκε. Έγειρε λίγους πόντους πιο κοντά αφήνοντας το ατσάλι της να γδαρει ελαφρώς τη σάρκα του και δίνοντας της ένα ρουφηχτο φιλί στα χείλη απομακρύνθηκε.
"Έπρεπε να μπορούσες να δεις τη φάτσα σου..." σχολίασε κι εκείνη εκτόξευσε το μαχαίρι της προς το μέρος του μα δεν τον πέτυχε. "Όταν εκνευρίζεσαι, δεν λειτουργείς σωστά. Πόσες φορές θα στο πω ;" συνέχισε να την παίζει σε ένα χαζό για εκείνη παιχνίδι.
"Θεώρησε τον εαυτό σου νεκρό!" Του επιτέθηκε φραστικά
"Θέλεις ένα τελευταίο γαμησι πριν σε στείλω στο διάολο Ραμίρεζ;" της είπε ξεπερνώντας πάλι τα όρια ανάμεσα τους .
" Θα γίνω ο χειρότερος εφιάλτης σου Γκαρσία..."
"Τι κρίμα που δεν θα βγεις από δω μέσα ζωντανή για να προσπαθήσεις..."
Δάγκωσε το γυμνό της μπράτσο αλλά η Καταλινα δεν του έδωσε τη σημασία που επιζητούσε."Το βλέπεις αυτό;" τον ρώτησε ξαφνικά.
"Ποιό; Το φόβο σου;"
"Το χαμόγελο μου..." αποκρίθηκε εκείνη έχοντας ένα χαμόγελο πνιγμένο στην ειρωνεία. "Ξέρεις γιατί χαμογελάω έτσι;"
Βήματα ακούστηκαν από το διάδρομο κι εκείνη σοβαρεψε. Σίγουρη πως δεν επρόκειτο για κάποιον δικό της , κράτησε σφιχτά το μαχαίρι.
"Ακόμα δε τη σκότωσες την πουτανα;" μια γνωστή φωνή έφτασε στα αφτιά της , και χωρίς δεύτερη σκέψη, πέταξε και το τελευταίο της μαχαίρι. Ένα ΑΟΥΤΣ ακούστηκε μα η Καταλινα δε το διασκέδασε αυτή τη φορά.
"Η πουτανα πάντα θα βρίσκεται ένα σκαλί πιο πάνω από σένα Βανέσα!" Της απάντησε και ακούγοντας τον ήχο του όπλου της, γρυλισε.
"Εμπρός ! Μόνο εσύ θα σκότωνες κάποιον τυφλό γιατί δεν είσαι αξία να αναμετρηθείς μαζί του ! Να την χαίρεσαι Γκαρσία!" Είπε και ξέροντας πως βρίσκεται σε μειονεκτική θέση λόγο της όρασης, πήρε αμυντική στάση.
YOU ARE READING
Mind Games 2 :Her Turn
AdventureΉταν τόσο δύσκολο να το δεχτώ. Τόσο γαμημένα δύσκολο να πιστέψω πως πιάστηκα κορόιδο. Τόσο δύσκολο να τους αφήσω να εισβάλουν στη ζωή μου ξανά...Και φυσικά ακόμα πιο δύσκολο να αφήσω εκείνον να προχωρήσει. Με έσωσαν...Η μήπως με μεταμόρφωσαν στο...