ACIMA SIZ | Texting

45 (Final)

-17.08.19

Kazka - Plakala

🌼

Canan | Son görülme: (2.21 PM Cumartesi)

Anonim: Can ile tekrar birlikte olmuşsunuz.

Anonim: Tebrik ederim.

Anonim: Zaten belliydi.

Anonim: Yani benimle olamayacağın.

Anonim: Aslında sen yeterince belli ettin olamayacağımızı.

Anonim: Bakma işte ben ısrar ettim.

Anonim: Yine de güzeldi seni sevmek.

Anonim: Acına katlanmak, özlemek hepsi çok güzeldi.

Anonim: Beni o anlamda sevmesende, tıpkı Okyanus gibi arkadaşça değer verdin.

Anonim: En azından bana karşı bir şeyler hissettin.

Anonim: Kendine iyi bak.

Anonim: Ben bakamadım.

Canan | Çevrimiçi

Anonim | Çevrimdışı

Anonim | Son görülme: (2.26 PM Cumartesi)

Çevrimiçi olmasını umursamadan telefonu koridordaki sehpanın üzerine bıraktım. Adımlarımı yavaşça koridordaki son odaya doğru ilerlettim. Banyoya girmeden önce, "Ben duşa giriyorum!" diyerek, bağırdım. Annemin beni onaylayan mırıltıları kulağıma geldiğinde, sehpanın üzerinde duran telefonum birkaç kez tiredi. Bakışlarımı bir süre telefona diktim. Daha fazla beklemeyerek banyonun kapısını açıp içeriye girdim. Kapıyı kilitlerken, telefonumun bildirim sesi ısrarlara yankılanmaya devam ediyordu.

*İntihar sahnesi, etkilenecek olan lütfen okumasın.*

Ne zaman akmaya başladığını bilmediğim gözyaşlarım soğuk fayansa damladığı sıra lavabonun üzerindeki aynadan dikkatle kendimi izledim. Göz altımdaki mor halkaları, kemikleşen yüz hatlarımı teker teker inceledim. Solgun tenim zaten her şeyin zamanı geldiğini belli etmek istercesine kendini gösterirken, pembeliğini kaybetmiş dudağımı sertçe ısırdım. Sol elim kot pantolunumun cebine sıkıştırdığım metal parçayı avuçlarken dikkatle parmaklarımın arasında sabitledim. Gergince gülüp, başımı sağ taraftaki duşa kabine çevirdim. Musluğu açıp, duş başlığındaki suyun sertçe yere çarpışını izledim. Bir süre suyu izledikten sonra duşa kabinin kapaklarını kapatıp, kendimi arkamdaki beyaz fayansa yaslamıştım. Yere çömeldiğim sıra su sesleri banyodaki tek sesti.

Sol elimdeki metali yavaşça sağ bileğime sürtüm. Ruhsuz bakışlarım sağ bileğimi izlerken küçük damlalar dışında kan, bileğimden akmamıştı. Tatmin olamamışcasına yüzümü buruşturup, metal parçayı güçlükle sağ elime aldım. Bu sefer sol bileğime, sağ bileğime yaptığım gibi sürtmek yerine sertçe derime saplayıp, beceriksizce aşağıya doğru kaydırdım. Anında yüzüme sıçrayan damlalar elimdeki jiletin yere düşmesine neden olmuştu. Kollarımı güçsüzce iki yanımda sallandırıp, başımı soğuk duvara yasladım. Metalik koku burnumu doldurduğu sırada yüzümü buruşturarak gözlerimi kapadım.

Gözlerimi kapadığım gibi acılarımıda kapamak istedim. Sadece bir an, şuan olduğu gibi boşlukta ve mutlu hissetmek istedim.

Sadece sevilmek istedim.

🌼

Yazarken ellerim karıncalandı, nasıl hissediyorsunuz?

Bu sahne için üzgünüm, ama aklımda olan bir şeydi. Lütfen kızmayın. Diğer kitapta ölürken burada yaşıyor olması ironik bir durum olurdu.

Yine de size teşekkür ediyorum, bana destek oldunuz. Hem oylarınız hemde güzel yorumlarınızla. Beni takip edin, yayımlayacağım diğer kitaplarımda sizleri de görmek isterim.

İçim bir huzursuz, ilk defa sonu kötü bir kitap yazıyorum.

Bu arada, Ceyhun intihar etmeden önce telefonuna ısrarla gelen mesajları bir bölüm halinde yayımlayacağım.

Takipte kalın.

Sizi çok seviyorum. 🖤

Kendinize dikkat edin.

Hoşça kalın.

-Yaren