Behind His Cuteness (On Hold)

Chapter 5

"Hay..." Nakasalampak lang ako sa sofa at busy sa pagbuntong hininga. Hindi kasi mapakali ang utak ko. At noong mga nakaraang araw naging paranoid na din ako. Why?

Kasalanan ng singkit na yon! Grrr!!! Nakakagigil talaga siya.

At naalala ko na naman. That kiss.

Oh shit! Napatampal ako ng noo at sinampal sampal ang pisngi ko.

"Screw you Yulla. Why did you respond? Why did you kiss him back!" Inis na saway ko sa sarili ko.

Bakit???

Bakit ko nagawa ang isang bagay na pagsisisihan ko habang buhay?
Nagring ang cellphone ko at napairap nalang ako ng makitang si Panyang iyon. Well isa si Panyang sa pinagkakatiwalaan kong empleyado at saka magaling naman talaga iyon to be exact she's my assistant manager. Di lang halata.

"Bakit na naman?"
Pabalang na sagot ko dito.

'Eh ma'am di po kayo papasok ngayon?' Tanong nito.

"How many times do I have to tell you that I am going to leave for a week. Anong hindi mo maintindihan don Panyang?" Inis na sagot ko. Napabuntong hininga ako. "Sige na. I know you can handle things there ikaw na muna ang bahala diyan." Sabi  ko and ended the call.

Apat na araw. Oo, apat na araw na akong hindi pumapasok. Why? Dahil ayokong makita si Elthon.

Ayokong makita ang pagmumukha niya baka mabangasan ko lang. Gigil padin ako sa kanya hanggang ngayon.

Bukod sa naiinis ako sa isipin na nahalikan na niya ako. Nabubwisit din ako sa palagi niyang sinasabi na pag mamay ari niya ako. Im not a thing to be owned by someone for petes sake!

Lalabas man ako ng bahay sisiguraduhin kong wala siya sa bahay niya. Sa ngayon kasi hindi ako lumabas dahil alam kong hindi din umalis si Elthon. Iniiwasan ko siya.

Muntikan na akong atakihin sa puso noong makarinig ako ng katok mula sa pinto. Sino yun? Pero kinabahan ako sa isiping baka si Elthon yun. Wag naman sana. Maya maya ay nasundan ulit yung katok. Medyo lumakas na din. Lumapit ako doon at sinilip kung sino yun.

"Shit!" I cussed when I saw who was it. It's him. Natigilan ako. Pagbubuksan ko ba siya?

Why would you Yulla. Iniiwsan mo nga diba tas pagbubuksan mo?

Nakagat ko ang hinlalaki ko.

Okay just pretend that you are not home. Yeah. Just pretend.

"Open the f*cking door! I know you're in there Yulla!"
Napalunok ako
Damn it he's furious again! Bakit ba kahit na cute siya kapag nakangiti siya nakakatakot parin siyang magalit.

Nagulat ako when he bang the door.
Ano bang kailangan niya.

"Yulla. Open this door." Napatitig ako sa pinto. And now his voice is so soft. Magpapabiktima ba ako doon?
"Please Yulla. Come on. Lets talk" and another soft voice again. Napalapit ako sa pinto. Sinilip ko ulit siya mula sa silipan. And he is there nakayuko. Parang medyo magulo din ang buhok nito. He look somehow depress or something.

Pero ako dapat ang nadedepress hindi siya.

Napabuntong hininga ako and without realizing it I turn the door knob and let the door be open ng dahan dahan.

Napaangat siya ng ulo.

Shit! I mentally cussed noong magtama ang mga mata namin. Bakit parang feel ko namiss ko siya?

What am I thinking!? What the hell Yulla. You think what? You think you missed him?

Oh come on really what the hell is happening to me?!