Hayatınızda gördüğünüz bazı şeyler size tecrübe, acı veya mutluluk verir en azından...
Peki benim şu an gördüğüm şey bana ne hissettirdi ? Sorgulamaktan bıktım artık ne gördüğümü ne hissettiğimi şu an inanın açıklayabilmem çok zor...
Hayat sürprizlerle dolu idi, bazen acılar olduğu gibi ama bu çok başka bir şey bu, gördüğüm bu karşımdaki adam o muydu sahi, peki bana yıllarca neden söylemedi kimse hiçbirşey, neden hastaneye gelmedi Selim...
Ne hissettiğimi anlatamam şu an ne desem yersizdi, kapıda bana gülümseyen bir Selim var iken ne yapmam gerekli bilmiyordum ama burda idi dimi, hayal değil di bu!!!
"İçeri girebilir miyim?" Dedi, kendime zorla geldiğim için tabi ! diyebildim telaşla, o da şaşırmış olacak ki "iyi misin" diye sordu, "iyiyim"diyebildim sadece ama aklım, kalbim, tüm benliğini yitirmişti vücudum şu an konuşsam ne diyecektim, ne tepki verecektim, o ne yapacaktı bilmiyorum, ama söze o başladı bile o sırada," o gün fenalaşınca açıkçası merak ettim seni, kimse birşey söylemeyince de kendim buldum adresini ve geldim, eğer rahatsız etti isem kusura bakma" dedi sahi beni, sevdiği kadını, bir yabancı gibi neden böyle anlattı ki bana şu an ?
"İyi misin şimdi?" diye devam etti Selim, ama kendimde değildim ki ben, hala rüyada gibi idi şu an benim için sanki, yıllar sonra karşımda cap canlı duruyordu, yüzü halen aynı, hala çok yakışıklı idi ...
"Sen iyi misin Şebnem" dedi, zorla kendime gelip, "evet de sen nasılsın dedim", tam beni hatırlamadın mı yıllar sonra da gelip böyle rahatça konuşuyorsun diyecektim ki Almila "Şebnem!" diye bağırdı ve beni mutfağa çağırdı, Selim'den izin isteyip geliyorum hemen diyerek Almila'nın yanına gittim ve bana aslında bilmediğim, en önemli sorunu o anda söyleyebildi ...
"Selim ile ilgili senden sakladığımız birşey var!" dediğinde anlamıştım ters giden bir şey vardı,yoksa böyle yapmazdı Almila , "Selim senin öldüğünü bile bilmiyor Şebnem!" dediğinde başımdan aşağı kaynar su döküldü resmen, "Neden" diyebildim sadece o an, "Neden madem öldüğümü bilmiyordu, o zaman neden beni aramadı yıllarca!!!" dedim, "Çünkü Selim kazadan sonra hafıza sorunu yaşadı ve normal hayata dönmesi bile mucize idi Şebnem, sen görmedin ama keşke hafızası yerinde olsa idi de, seni öldü bilse idi dedik, en azından üzülürdü yine kabul, ama yanında olurduk fakat şunu bil ki Şebnem , çocuk gibi herşeyi yeni baştan öğrenmesi işte bu Harun beyi de,bizi de, yıllarca çok yıprattı Şebnem, sana birde Selim in bu halini anlatamazdık ki ...
"Ne yani Selim yıllardır bu halde idi, ve siz bana yalan mı söylediniz!!! gerçeği bilmek hakkımdı benim Almila, ne olursa olsun ya !!! ben yıllarca uyandıktan sonra her gün, her gün ya, boş mezara gidip, acımı paylaştım, siz bana bunu niye yaptınız ya!!!
Ben öyle bağırınca içeriden Selim in sesi geldi, "İyi misiniz, bir sorun yok dimi", diye Almila beni sakinleştirmeye çalışırken "yok dedi", o an gözlerime bakıp "anlatacağım" derken, sakin ol lütfen, dedi ikimizde masaya oturduk öylece, Almila bana Selim gitsin öyle konuşalım, söz sana herşeyi anlatacağım, dedi çaresizce başımı salladım, ikimizde odaya geçtiğimizde Selim in ayaklandığını gördük, "Ne oldu" diye sorduğumuzda, "yine görüşürüz Şebnem, tekrar çok geçmiş olsun benim işlerim var", dedi ve gitti o an elimi tuttuğunda kendimi sarılmamak için o kadar zor tuttum ki, Almila anlamış olacak ki, gel anlatıcam dedi ...
"O kaza günü, annen ve baban seni alıp, iyileşmen için, yurt dışına götürdü apar topar, ben uyandığımda İzafet ile Memo'yu gördüm başımda, onlar anlattı, kimseye dememişler, zaten teyzen de itiraz etmeyince alıp gittiler seni dediler, sonra kendime geldiğimde iyice, Özgür başımda idi zaten, o an aklıma, senin tedavinin devam ettiği geldi, bende Can ve Kainat'ı sordum onlara, Özgür zar zor diyebildi Kâinatı kaybettiğimizi bana da zaten, Can da kendini zar zor toparlamaya çalıştı uzun bir süre Şebnem, korkunçtu emin ol, sana bile zor anlatması ki, anlayabilirsin beni de, bir süre sonra kendini işine verdi sadece zaten, onu da biliyorsun artık, o gün Önder de hastane de idi, o da çok ağır gelmiş bizim gibi ama, şanslı imiş ki iyileşti, tam herkesi sordum derken Selim nasıl dedim, bunu sorduğum an odada bir sessizlik vardı ki Şebnem, korkunçtu çok korkunçtu hemde, kimse hiçbirşey demiyordu bana bile...
Anlatırken gözyaşlarını tutamadı Almila da, zorlandı çoğu yerde, sakince "devam et istediğin zaman" dediğimde, bir bardak su istedi, "tabi" dedim, getirdiğimde "özlemişim Şebnem eski günleri", dedi "bende" diyebildim, sadece o an, sessizce baktık, gözlerimiz dolu dolu, sadece sarıldık birbirimize, kendimizi biraz daha toparlayınca devam etti Almila, kolay değildi ki yaşananlar, haklı idi, hele bugün gördüğüm şeyden sonra çok zordu ...
"Selim senin gibi çok zorlanmış Şebnem, ölmek üzere imiş gerçekten, doktorlar bile halen nasıl iyileşti çözemedi, farklı bir şey var dediler, bilmiyorum ama sonu Kainat gibi olacak iken, yaşamış, mucizeyi başarmış, senin gibi o da, hemde birbirinizden uzak iken bu kadar, aynı şeyi başardınız Şebnem, emin ol, ama beyni ciddi hasar görmüş, yıllarca uğraştılar geri dönmesi için Şebnem, Harun beyi o yıkık halde görmemen iyi oldu, biz sana öldü dedik çünkü ölüden farksız idi Selim, hemde kesin çözüm bile yoktu geri dönmesi için, öyle olunca öldü bilinsin en azından, yalan değil diye düşündü herkes, ki sana da bu yüzden boş mezarda sevgini anlatmanı istedik yıllarca, bencillik de ne dersen de ama kahrolurdun Şebnem, dokunsan konuşsan hiçbir tepki vermeyen adamı her gün görmen, seni daha da yıpratırdı eminim, ki sende yeni yeni alıştın zaten herşeye, bütün acılara, bizde emin değildik dediğim gibi hatta Harun bey... "niye durdun Almila söylesene !!!" dedim sustu, bir süre sonra tekrar devam etti , hatta bir gün Harun bey'e doktor, Selim'in yaşam desteğini kesmemiz gerek artık geri dönmesi zor, hatta imkansız dedi Şebnem, korkunçtu, o an, bir babaya evladın geri dönmeyecek dediklerinde, neredeyse Harun beyi de kaybediyorduk Şebnem, çok acı idi o günler çok ...
Ama vazgeçmedi Harun bey, tabi Selim de, senin kendine geldiğin gün, teyzen ile konuştuktan sonra, aynı gün içinde Selim de kendine geldi, inanamazsın belki ama, hissetmek bu galiba Şebnem,hem de kalben hissetmek, tam da bu idi, tabi biz o an anlamadık çünkü, odada bulunan herkesi tanıdı Selim, ama ne yaşadığımızı sorduğunda doktor, o an fark ettik gerçeği, Selim'in beyni o anları, seni, senle olan herşeyi silmiş Şebnem, senden bahsettiğimiz zaman o kim, diye konuştu her zaman, bizde bir yerden sonra çok da zorlayamadık, doktoru dinleyince daha da yormak istemedik onu ki, zaten halen hatırlamıyor seni, ondan bugün de öyle davrandı sana, bilmeni istedim artık çünkü canın yanıyor Şebnem, görmeden de öyle idi ama, o gün hastaneye kaldırılman benim için yetti, anlatmak için geldim buraya ki, Selim seni o kadar merak ediyordu ki gerçekten, bizden gizli adresini bulup gelmiş baksana, kalben endişesi vardı, çok sordu o günden sonra seni, " niye görünce öyle oldu diye,bir anlık olmuş desek de inanmadı anlaşılan ki burda idi, bir gün belki senide, herşeyi de hatırlayacak eminim Şebnem, buraya gelmesi bile işaret bence, Özgür olsa, ne alaka der de, bence öyle, baksana içi rahat etmemiş, gizlice gelmesi bile çok şey anlatıyor, iyileşmez dedikleri adam iyileşti Şebnem, bak gördün sapasağlam, eminim seni de, senle olan herşeyi de, hatırlamadığı herşeyi de hatırlayacak dostum, eminim, sen sadece kalbini ferah tut yeter ki, tabi birde onu görünce sakin ol, unutma daha hatırlamıyor seni ve bazı olayları tamam mı, biz hep yanyanayız artık, bunlarda geçecek, tabi keşke Kainat da burda olsa idi ama, eminim, biz onu unutmayacağız ve dilerim Can da iyi olacak, yavaş yavaş normale dönecek, işte böyle Şebnem, bende artık gideyim, yine konuşuruz sende dinlen, biraz toparla iyice, hepimiz toparlanmaya devam edicez, korkma, düzelir herşey, tamam mı, dedi, sadece sarıldık birbirimize sıkıca, sadece sarılabildik o an, sonra gitti Almila, ama bütün olanlar, anlattıklarını hazmetmek, çok zor benim için, öldüğünü bildiğim sevdiğim adam, neler yaşamış yıllarca, herkes neler yaşamış, ben neler yaşamışım yıllarca, düşününce, sakince kafamda toparlamak en iyisi dedim de, bu kadar şey bana bile ağır gelmiş iken, herkesin yaşadığı şeyler, of gerçekten bundan sonrası daha da zor geçecek belli, elimde artık özlemimi anlatacağım boş bir mezar kaldı sadece, birde Kainat'ın acısı, tabi en önemlisi herşeyi sakince atlatıp, düşünüp, Selim'in eski haline geri döndüğünde, beni de hatırlamasını sağlamak, en zoru da bu ya, sevdiğin adama, kendimi yeniden hatırlatmak, yaşadığımız herşeyi baştan yaşamak , hadi bakalım Şebnem, herşey en baştan, hemde en zor şekilde başlıyor...
