Bad at Love [ Book 1 ]

Νεύρα {32}

Μόλις μπήκαμε στο σπίτι του νεκρού ανενόχλητοι και κανένας δεν μας έδωσε σημασία,για καλή μας τύχη.

<< Και θα κάτσουμε εδώ μέχρι να νυχτώσει αρκετά;>> ρωτάει η Κλειώ

<< Προφανώς,α και θα πρέπει να έχουν αδειάσει οι δρόμοι.>> λέει ο Αχιλλέας

<< Παιδιά θέλω να φύγω.>> κλαψουριζει η Κλειώ

<< Μα μόλις ήρθαμε.>> της λέω και κοιτάω τριγύρω.Το σπίτι είναι τεράστιο,διώροφο και φαίνεται ακριβά διακοσμημένο. << Θα κάνουμε και μια ξενάγηση,σίγουρα θα βρούμε κάτι να κάνουμε τόσες ώρες εδώ.>> λέω και κάθομαι σε έναν καφέ δερμάτινο καναπέ

Σε όποιον ανήκε το σπίτι είτε στον νεκρό άνθρωπο είτε σε κάποιον άλλο έχει λεφτά ή τουλάχιστον είχε για να είναι έτσι διακοσμημένο. Χρύσα αντικείμενα κλέβουν την παράσταση στον χώρο μαζί με περίεργα άσχημα βάζα.

<< Αν έρθει κάποιος;>> συνεχίζει η Κλειώ με ερωτήσεις

<< Θα τον προσκαλέσουμε για τσάι. >> ειρωνεύομαι.Το πτώμα όμως που είναι; << Παιδιά, που βρίσκεται;>> ρωτάω και σηκώνονται όρθια

<< Ποιο;>> ρωτάει η Κλειώ φοβισμένη. Απορώ πως μπήκε αυτό το κορίτσι σ'αυτόν τον κόσμο,δεν είναι του στυλ της φαίνεται. Βάζω στοίχημα πως θα μπορούσε να είχε μια άλλη ζωή.. μια καλύτερη ζωή γιατί επέλεξε την συμμορία;

<< Το πτώμα.>> απαντώ

<< Ο Αρχηγός είπε πως τον σκότωσαν στο υπνοδωμάτιο του,στον πάνω όροφο.>> απαντάει ο Αχιλλέας

<< Πότε το είπε αυτό;>> ρωτάω σταυρονοντας τα χέρια μου κάτω από το στήθος μου

<< Δεν έχει σημασία.>> λέει βαριεστημένα.

<< Ότι να'ναι,ας φάμε.>> λέω αρπάζοντας τις σακούλες με το φαγητό από τον Ραφαήλ και τον Άρη

<< Ει ήρεμα. >> γελάδι ο Ραφαήλ αλλά δεν δίνω σημασία

<< Θα έρθω να σε βοηθήσω. >> ακολουθεί η Κλειώ καθώς ψάχνω προς τα που πέφτει η κουζίνα

Βρίσκουμε την κουζίνα και όσα χρειαζόμαστε.

<< Ωραία μέρα κι αυτή,ε;>> ειρωνεύεται η Κλειώ

<< Σίγουρα.>> της λέω με νεύρα

Δεν ξέρω πως τα κατάφερε αλλά ο Αχιλλέας μου έχει σπάσει ήδη τα νεύρα.

<< Δεν είναι περίεργο;Σε γνώριζα από τα 10 μου και αρχίσαμε να μιλάμε πριν δύο χρόνια λογο της συμμορίας.>> μου λέει και ισχύει.Την ξέρω από τα 10 μου γιατί πηγαίναμε μαζί σχολείο και πρώτη φορά μιλήσαμε πριν δύο χρόνια που ήρθε στην συμμορία,αλλά δεν μου φαίνεται περίεργο. Στο σχολείο δεν μίλαγα με κανέναν,πράγμα που ποτέ μου δεν με ένοιαζε. Αντιθέτως,η Κλειώ ήταν στην παρέα των "δημοφιλών "/ βλακων του σχολείου. Ουσιαστικά ήμασταν σε διαφορετικούς κόσμους, εγώ στο σπίτι ζούσα μια κόλαση και στο σχολείο απλά διάβαζα χωρίς πολλά πολλά.