Bad at Love [ Book 1 ]

Τα παιδικά του χρόνια {40}

Μπαίνω πρώτη στην συμμορία και πιο πίσω έρχεται και ο Αχιλλέας.

«Όλα καλά;» ρωτάει η Κλειώ ενώ σηκώνεται όρθια

«Ναι,μας κυνηγουσε ένας μπάτσος και καθυστέρησαμε.» λέει ο Αχιλλέας ανάβοντας ένα τσιγάρο

«Είχε πολλούς μπάτσους αυτή την φορά.» σχολιάζει ο Άρης και για λίγο συζητάμε για το πανικό που προκαλέσαμε σήμερα

«Ωραία,πάμε σπίτια μας αφού όλοι είναι εδώ και ζωντανοί;» μουρμουραει ο Αχιλλέας

«Δίκιο έχεις,μ'αυτα και μ'αυτα πήγε 2.» λέει ο Αδάμ και σιγά σιγά μαζεύουμε για να φύγουμε

Εγώ και ο Αχιλλέας μείναμε τελευταίοι γιατί περίμενα να φύγουν όλοι οι υπόλοιποι. Αφού επιτέλους φεύγουν όλοι κλειδώνουμε το στέκι.

«Έλα,θα πάρουμε τη μηχανή μου.» μου λέει

«Η μηχανή μου;» αναρωτιέμαι

«Μη σε νοιάζει,θα το κανονίσω εγώ. Έλα τώρα.» μου λέει και δεν επιμένω άλλο

Μου δίνει το κράνος του και με βοηθάει να ανέβω στην μηχανή. Τυλίγω τα χέρια μου γύρω από την μέση του και ξεκινάει. Σταματάει μετά από ώρα έξω από ένα κτίριο που φαίνεται εγκαταλελειμμένο.

« Γιατί είμαστε εδώ;» αναρωτιέμαι

« Έλα.» λέει και είναι έτοιμος να μπει μέσα σ' αυτό το κτίριο. Δεν μπορεί να είναι σοβαρός.. ωστόσο τον ακολουθώ καθώς ανεβαίνει στο κτίριο

Το κτίριο είναι άδειο,δεν έχει κανένα έπιπλο μέσα. Οι τοίχοι είναι ζωγραφισμένοι με διάφορα graffiti που έχουν σχεδιαστεί. Ανεβαίνουμε κάτι σκαλιά.

« Θα μου πεις τι κάνουμε εδώ;» ρωτάω   ξανα αλλά δεν μου δίνει σημασία.

Μετά από πολλά σκαλιά φτάνουμε μπροστά σε μια πόρτα,βγάζει ένα κλειδί από την τσέπη του και ανοίγει την πόρτα. Ανοίγοντας την πόρτα μια πανέμορφη θέα εμφανίζεται μπροστά στα μάτια μου.
   Βρισκόμαστε στην ταράτσα του κτιρίου,από εδώ φαίνονται όλα τα φώτα της πόλης και είναι πανέμορφα.

«Πως βρήκες αυτό το μέρος;» τον ρωτάω καθώς πλησιάζει στην άκρη της ταράτσας όπου φαίνεται καλύτερα η θέα.

« Εμενα παλιά εδώ.» εξηγεί

« Σ' αυτό το κτίριο;» αναρωτιέμαι, δεν έχει κάτι αλλά δεν μπορώ να το φανταστώ με έπιπλα κτλ

« Ναι,η μαμά λάτρευε αυτό το μέρος.» λέει και συνειδητοποιώ πως δεν μιλάει ποτε για τους γονείς του,το μόνο που ξέρω είναι πως έχουν πεθάνει