Bad at Love [ Book 1 ]

Παρόρμηση {14}

Πάω να μιλήσω αλλά χτυπάει το κινητό μου. Ο Αδάμ.

Του το κλείνω, όμως ξανά παίρνει αμέσως.

<< Ποιος είναι;>> με ρώτησε ο Αχιλλέας

Είναι τόσο αδιακρίτος.

Τον κοιτάω αλλά δεν απαντάω,σηκώνω το τηλέφωνο.

<< Που είσαι; Κουράστηκα με την συμπεριφορά σου! Ξέρεις είσαι μόνο 17,δεν μπορείς να γυρνάς σπίτι ότι ώρα θες. Έχω ευθύνη για εσένα είτε σ'αρέσει είτε όχι.>> ακούστηκε η φωνή του από την άλλη γραμμή

Απομακρυνομαι λίγο από τον Αχιλλέα.

<< Αδάμ τα έχουμε πει αυτά. Μπορεί στα χαρτιά να είσαι ο κηδεμόνας μου αλλά αυτό δεν ισχύει και στην πραγματική ζωή. >> του  υπενθύμισα για ακόμη μια φορά

Δεν καταλαβαίνω τι τον έχει πιάσει. Λες και τον νοιάζει τι θα κανω.

<< Με ποιον είσαι;>> αναρωτήθηκε

Του το έκλεισα και στη συνέχεια  απενεργοποιήσα το κινητό.

Γύρισα στο Αχιλλέα.

<< Θυμάμαι που μου είπες ότι δεν έχεις γονείς. Άρα αν δεν είναι οι γονείς σου ποιος σε παίρνει τηλέφωνο τέτοια ώρα;>> αναρωτήθηκε

Δεν πρέπει να μάθει ότι ο Αδάμ είναι αυτός που με παίρνει τηλέφωνο,δεν πρέπει να μάθει ότι είμαστε αδέρφια εγώ και ο Αδάμ.

Δεν μπορεί να είναι πιο διακριτικός;

<< Φάρσα μου κάνουν.>> είπα ψέματα

Με πλησιάζει.

<< Δεν είμαι χαζός,Αμέλια.>>  είπε πλησιάζοντας με κι άλλο

Προς τι άλλη αυτή η ανάκριση; Τι θα αλλάξει αν μάθει ποιος είναι στο γαμημένο τηλέφωνο

<< Μπορούμε να πούμε για κάτι άλλο;>> τον ρώτησα επιθετικά

Έβγαλε από την τσέπη του ένα πακέτο τσιγάρα.

Έβγαλε ένα τσιγάρο και το έβαλε στο στόμα του και στην συνέχεια μου πρόσφερε κι εμένα.

<< Θες;>> με ρώτησε

<< Ναι.>> είπα παίρνοντας ένα τσιγάρο

Καπνίζω απλά όχι πολύ συχνά. Κάπου κάπου.

Μου έδωσε φωτιά.

<< Ευχαριστώ.>> είπα κάνοντας μια τζούρα

<< Λοιπόν, ποια είναι η Αμέλια;>> αναρωτήθηκε