Bad at Love [ Book 1 ]

Μείνε μακρυά μου{27}

Βγαίνω από το στέκι και είμαι έτοιμη να πάω σπίτι.

<< Ει περίμενε. >> με σταματάει η φωνή του Αχιλλέα και γυρνάω να τον κοιτάξω

<< Τι θες;>> τον ρωτάω

<< Που πήγε η ευγένεια σου;>> ειρωνεύεται και πάω να ανέβω στην μηχανή για να φύγω αλλά με πιάνει το χέρι μου και με σταματάει

<< Τι;>> λέω εκνευρισμένη

<< Θέλω να σου μιλήσω.>> λέει

<< Ωραία,μιλά μου τότε.>> του λέω και τραβάω το χέρι μου από το άγγιγμα του

<< Για εχθές..Πώς νιώθεις εσύ για εμένα;>> ρωτάει και γελάω γιατί δεν τον νοιάζει,θέλει απλά να με ξεφτιλίσει

<< Όπως σου είπα και χτες δεν έχει σημασία.>> του λέω. Δεν πρόκειται να του πως νιώθω για εκείνον,δεν έχει καν σημασία πλέον ή μάλλον ποτε δεν είχε

<< Μπορεί να έχει.>> λέει ξύνοντας τον σβέρκο του και κοιτάζοντας τριγύρω,αν δεν τον ήξερα θα έλεγα πως νιώθει αμήχανα, αλλά τον ξέρω και δεν νιώθει αμήχανα,απλά παίζει θέατρο. Πολύ καλό θέατρο.

<<Για ποιον; Για εσενα;>> ρωτάω σχεδόν γελώντας

<< Άκου, ξεκίνησες να λες κάτι ας το ολοκληρώσεις.>> λέει με νεύρα,ο τύπος δεν πάει καλά. Θέλει να του πω κάτι και μου φωνάζει για να το κάνω;

Ξεφυσαω.<< Μπορείς να μου κάνεις τη χάρη και να μείνεις μακρυά μου; Κουράστηκα Αχιλλέα με την ηλίθια συμπεριφορά σου. Ξέρεις,δεν σου έχω κανει απολύτως τίποτα γιατί μου φέρεσαι έτσι;>> τον ρωτάω με μια μικρή απελπισία. Μια μου φέρεται υπέροχα, για Αχιλλέας,και άλλες φορές που φέρεται χειρότερα από ότι φέρεται στους υπόλοιπους εδώ μέσα,δεν ξέρω τι του έχω κάνει.

<< Ε;>> λέει και με κοιτάει λες και είμαι καμία τρελή. Καλά ίσως δεν είναι και ότι πιο φυσιολογικό να του ζητάω να μείνει μακρυά μου έτσι,αλλά δεν με νοιάζει. Τώρα το αποφάσισα εξάλλου,δεν είχα ώρα να το σκεφτώ.

<< Άστο ρε Αχιλλέα, απλά κάνε μου αυτή τη χάρη και μείνε μακρυά μου.>> του λέω και έτσι θα είναι όλα πιο εύκολα, θα μπορέσω να συνεχίσω την ζωή μου προσποιοντας πως ποτέ δεν έγινε κάτι με εμένα και τον Αχιλλέα. Όλα θα επιστρέψουν στο γαμημένο φυσιολογικό.

Δεν κάνει κάτι απλά με κοιτάει,προφανώς δεν θα πει κάτι.

<< Τρελάθηκες ή κάτι τετοιο;>> λέει τελικά