Bad at Love [ Book 1 ]

Δεν είμαστε σαν τους άλλους {36}

Φτάνω σπίτι και πετάω τα κλειδιά στον καναπέ καθώς κατευθύνομαι προς το δωμάτιο μου. Ήθελα να μιλήσω με τον Αχιλλέα αλλά δεν τον πρόλαβα,θα μπορούσα να πήγαινα σπίτι του αλλά δεν ξέρω γιατί δεν το έκανα.

Γδυνομαι και μπαίνω στο ντουζ για να κάνω ένα ζεστό μπάνιο,το χρειάζομαι μετά από την σημερινή μέρα. Τελειώνοντας το μπάνιο τυλιγω μια πετσέτα γύρω από το υγρό σώμα μου.

Βάζω εσώρουχα και τις πυτζάμες μου και κάθομαι στο κρεβάτι. Παίρνω το κινητό στα χέρια μου,η ώρα είναι 4 τα ξημερώματα. Θέλω να κοιμηθώ αλλά δεν μπορώ,όχι ξέροντας πως έχω κάνει βλακεία με τον Αχιλλέα.

Χωρίς να το καταλάβω καλώ τον αριθμό του.

<< Τι έγινε; Είσαι καλά;>> ακούγεται ανήσυχη η φωνή του μετά το δεύτερο μπιμπ

Τι ακριβώς πρέπει να του πω;

<< Δεν κοιμάσαι;>> κάνω την πιο ηλίθια ερώτηση

Γελάει. << Δεν με πήρες τηλέφωνο για να δεις αν κοιμάμαι.>> λέει και είμαι σίγουρη πως αυτή την στιγμή έχει σχηματιστεί στο πρόσωπό του ένα αυταρεσκιο χαμόγελο

Ξεφυσαω.<< Υπερβάλλα πριν,δεν μπορώ να σου ζητάω να αλλάζεις γνώμη μέσα σε λίγες μέρες ή γενικά.>> μουρμουρίζω

<< Έρχομαι. >> λέει και μου κλείνει το τηλέφωνο στην μούρη. Ουάου αυτό ήταν αγενές.

Στην σκέψη ότι θα έρθει εδώ μέσα στη νύχτα μου δημιουργεί ένα μεγάλο χαμόγελο. Πετάγομαι από το κρεβάτι σαν ένα μικρό παιδί που θα ξυπναγε για να πάει λούνα παρκ.

Βάζω ένα τζιν,ένα κοντομάνικο,παπούτσια και βγαίνω από το σπίτι περιμένοντας τον Αχιλλέα. Δεν ξέρω καν τι κάνω,θα μπορούσα να του ζητήσω συγγνώμη οποιαδήποτε άλλη ώρα αλλά όχι,ήθελα τώρα.

Το αμάξι του Αχιλλέα σταματάει μπροστά από το σπίτι μου και προχωράω προς το αμάξι μπαίνοντας μέσα με παρατηρεί και αφού κλείνω την πόρτα του αυτοκινήτου, ξεκινάει το αμάξι.

<< Δεν χρειαζόταν να μου κλείσεις το τηλέφωνο στα μούτρα και να έρθεις μέχρι εδώ.>> μουρμουρίζω, χαίρομαι που ήρθε μέχρι εδώ.

<< Δεν μ'αρέσει να μιλάω με τους άλλους από το τηλέφωνο και το ξέρεις.>> μου λέει ρίχνοντας μια ματιά πριν ξανά γυρίσει το βλέμμα του προς τον δρόμο

Ούτε εγώ ήθελα από το τηλέφωνο αλλά εκείνος έφυγε κατευθείαν με το που φτάσαμε στο στέκι,τι να έκανα;