Bad at Love [ Book 1 ]

Τι γίνεται; {44}

Μπαίνω στην συμμορία μες στην όρεξη και μετά από λίγο και ο Αχιλλέας. Χαμογελάμε διακριτικά ο ένας στον άλλον και καθόμαστε μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά.

«Αμέλια να σου πω λίγο;» λέει ο Αδάμ μπροστά σε όλους ώστε να μην μπορώ να αρνηθώ. Σηκώνομαι και τον ακολουθώ στην κουζίνα που δεν είναι κανένας άλλος.

« Που κοιμάσαι ολόκληρη την εβδομάδα;» ρωτάει μες τα νεύρα.. Ναι,έχει περάσει μια βδομάδα από τότε που έφυγα θυμωμένη από το σπίτι και πήγα στον Αχιλλέα,με τον οποίο τα πάμε παρά πολύ καλά τις τελευταίες μέρες

« Δεν σου πέφτει λόγος.» απαντάω

Τραβάει τα μαλλιά του.« Κοιμάσαι σε εκείνον, έτσι; Έχεις τρελαθεί; Τι σκατα σκέφτεσαι;» σχεδόν φωνάζει

« Ότι θέλω σκέφτομαι.» απαντάω

« Όχι! Δεν μπορεί να σκέφτεσαι! Σου έχει πάρει τα μυαλά,δεν ξέρεις τι πας και κανεις. Δεν έχεις επίγνωση του ποσού μεγάλου λάθους κανεις.» λέει μέσα στα νεύρα. Δεν θα κάτσω να ακούσω άλλο τις βλακείες του! Πάω να φύγω και με πιάνει με δύναμη από το καρπό.

« Άσε με,με πονάς.» προσπαθώ να τραβήξω το χέρι μου αλλά του ασκεί πολύ δύναμη

« Τι στο διάολο; Άστην.» ακούγεται η φωνή του κάνοντας με να ανακουφιστώ,τραβάει το χέρι μου από το άγγιγμα του Αδάμ

« Σύντομα όλα θα τελειώσουν. Η αλήθεια θα μαθευτεί,να είσαι σίγουρος για αυτό.» απειλεί ο Αδάμ τον Αχιλλέα και φεύγει από την κουζίνα

« Είσαι εντάξει;» λέει περνώντας απαλά το χέρι μου για να το δει. Έχει αφήσει σημάδι.

« Τι εννοούσε ο Αδάμ;» ρωτάω αναφερόμενη σε όσα είπε στο τέλος

«Δεν έχω ιδέα.» μου λέει αλλά δεν ξέρω αν τον πιστεύω. Φάνηκε να ταράχτηκε ο Αχιλλέας.

«Ας πάμε πάλι στα παιδιά.» λέω μαζεμένη και έτσι κάναμε.

Κάθισα δίπλα στην Κλειώ και ο Αχιλλέας απέναντι μου.

« Όλα καλά;» λέει κοιτάζοντας τον Αχιλλέα

« Ναι,γιατί;» αναρωτιέμαι

« Δεν ξέρω,απλά καμία φορά μάλλον οι άνθρωποι δεν είναι αυτό που φαίνονται.» πετάει μια σπόντα πολύ άκυρη αλλά είμαι σίγουρη πως πάει για τον Αχιλλέα

« Θες να πεις κάτι μ'αυτο;» αναρωτιέμαι

«Συγγνώμη..» λέει με κατεβασμένο το κεφάλι και βγαίνει τρέχοντας από την συμμορία