My Not So Fancy Love Story(Editing)

16- The Unexpected Visit

Wisdom's POV

Its been 2 weeks since nakalabas ako ng hospital. And its been 2 weeks since humingi ako kay Luce ng Space. Sa bawat araw na dumadaan, di ko rin mapigilang malungkot at mangulila. God knows how much I wanted to talk to him and see him. Its my choice anyway kung bakit humantong kami sa ganito.

Ngayon ay pababa na ako to eat breakfast. May klase kami ngayon and in those weeks ngayon lang din ako makakapasok. I really need to catch up with my lessons. My doctor said I also need time to heal.

Nang makarating sa kusina ay nakita ko agad ang mga taong hindi ko inaasahang makita. My Parents.

"A-Anak?" nauutal na sabi ni Mom sa sobrang kagalakan. Lalapit sana ito sa akin pero lumayo ako. After all this years na nagpapakababad sila sa trabaho may mukha pa silang ihaharap sa akin.

"Wisdom! How dare you do that to your mother!" pagalit na sabi ni Dad na halatang nagulat rin sa paraan ng pagtrato ko kay mommy.

"May karapatan naman talaga akong magalit diba?" mariin kong sabi habang nanatili pa ring nakayuko.

"What are you talking about?" naguguluhang tanong ni dad.

"Ha?! What am I talking about? Hayss, bat di pa ako nasanay na simula pa nung una you never cared! Ni wala nga kayong alam kung bakit ako nagkakaganito eh. Tsk." I faced them with my anger-filled eyes na parang isa sila sa mga taong kinamumuhian ko. "Nung mga panahon na malungkot ako at kailangan ko ng karamay, nasan kayo? Nung panahon na kailangan ko ng mga kamay na tutulong sa akin nung nadadapa ako, nasan kayo? You never cared about me. Lagi nalang kayong busy sa trabaho kulang nalang na gawin niyong anak ang business natin. And now sabihin niyo? Wala pa rin ba akong karapatan na magalit sa inyo?!" lumuluha kong sabi. Lalapit na sana si mom sa akin pero di ko na kinaya kaya lumabas na ako ng bahay at sumakay na sa kotse ko patungo sa school.

As expected, nang makalabas sa kotse ay pinagtitinginan ako ng mga estudyante. Sino kase ang hindi titingin kung ang isang tao na di mo nakita ng ilang araw ay biglang magpapakita na parang walang nangyari? Well, I never gave them the Attention they need at taas-noo akong lumakad papunta sa classroom ko.

"Bakit ngayon lang siya nagpakita? Pero in fareness bes ang ganda niya pa rin." dinig kong sabi ng isang babaeng dadaanan ko palang.

"I heared she had a minor heart attack kaya siguro umabsent ng ilang araw"

"Ahh kaya pala."

Di ko nalang sila pinansin at nagpatuloy na sa paglalakad patungo sa classroom.

"Wis!" rinig kong sigaw ni Sandra habang papunta sa akin. "How are you?" tanong nito sa akin.

"Im okay now Sandra, thank you" matipid kong sabi. Im really not in the mood to talk right now.

Ngayong papunta na kami sa room ay di pa rin siya tumitigil sa pagsasalita. I just keep on nodding para malaman niya na nakikinig ako sa kanya.

"You know Wis? Axpfel is not in the mood simula nung na-ospital ka. Palagi lang yung nakatulala at tumitingin sa bintana. Si Raze naman wala kase kamamatay lang nung mama niya kaya mag-isa lang si Apxfel." malungkot na sabi ni Sandra habang nilalagay ang gamit sa upuan niya. "Hindi pa ba kayo mag-aayos?" seryosong tanong ni Sandra sa akin.

"Its just that..."

Ting! Ting! Ting! (A/N: Bell yan pag may gustong i-announce yung principal or someone. Wag kayong ano. Haha. Okay back to reading folks)

"Okay students of Andrade College listen" sabi ng announcer na hula ko ay ang SSG Council President. "Ngayon magaganap ang Club Day ng school natin, You are free to join clubs you wanted to join. All clubs are displayed in the gym and I order you all na pumunta na sa gym. All students are required to join atleast one club. Thank you." at namatay na yung announce at nasundan ng bell na ibig sabihin ay kailangan na naming lumabas para sa club day.

"Ano ang sasalihan mo Wis?" excited na tanong ni Sandra sa akin. Napa-isip rin ako ngayon kung ano ang sasalihan ko. Well, same old same old.

"Well, Im going to join......"

-----

Thanks for reading. Wait for my next update and continue reading. Dont forget to vote. Thank you.

Ciáo.