Ufuktaki Şafak 🏳️‍🌈

ben seçmedim babamı,amcamı

Selamun aleykum bu bolumu yazdim ama korkunç whattpad kaydedildi diyip kaydetmedi yine yazacagim :'(
İnş beğenirsiniz iyi okumalar, beybiliboylar.🐥❤

Uyandığında başında korkunç bir ağrı vardı. Yaklasık bir saat uyumuştu. Yanındaki telefonuna uzandı ve saati kontrol edip uyuduğu süreyi beğenmeyip yüzünü buruşturdu. "Ulan saat daha 9:30 be bende diyordum şoyle bi beş saat uyurum ama nerdee!" Yataktan ayaklarını sarkıttı ve komodinin uzerindeki feneri alip tekrar konuşmaya başladı "off simdi şu salağın yuzunu gormek zorunda kalacağım çok konuşmasa bari." Sonra evin cok sessiz olduğunu fark etti. Ne müzik vardı nede sürekli konuşup duran biri. "Napiyor acaba bu." Seslendi onu aramaya başladı "kıvırcıııık neredesin" girebildiği butun odalara girmis ve bağırmaktan boğazı yırtılma raddesine gelmişti. Ama nereye bakasa onu bulamamıştı hatta bi mallık yapıp koltuğun altına bile baktı ama yoktu. Tedirgin olmuştu ve hatta korkuyordu. Ama Ufuğun olmaması değildi korkusunun nedeni karanlıktı.

Küçüklüğünden beri karanlıktan korkardı. Ve o uyumadan yaklaşık yarım saat önce elektrikler gitmişti  hava kararmıştı ve evdeki tek ışık kaynağı olan el feneri ile koskoca evde tek basına kalmıştı. Bulduğu bir köşeye gecti bacaklarını kendine cekip başını dizlerine koyup ağlamaya basladı ve kısık sesle mırıldanmaya başladı "ufuk.." gözünden akan yaşlar gitgide artmıştı "ufuk... -ne nereye-" hıçkırıkları bölüyordu cümlesini "beni-"  ağladıkca dahada korkuyordu. Ve aksi gibi birde fenerin pili bitmek uzereydi. Yarım saat sonra zaten yanip sonen fener tamamen kapanmış ve Şafağın daha cok korkmasına sebep olmuştu. Artık sessizce degil bağıra bağıra ağlıyor üstelik titriyordu
"Beni bırakıp nereye gittiniz..."

  ⚫⚪⚫

Eve doğru yaklastığında icinde bir sıkıntı vardı. Varmasına on dakika kalmıştı ve engebeli yolda arabayı daha hızlı surmeye başladı. Sonunda evin onune gelince arabayı durdurdu ve aşağı indiğinde evin ne kadar karanlık olduğunu gördü. Onun gittiğini düşünmüştü çünkü elektriklerin kesildiğini bilmiyordu. Hemen eve daldı ve bir umut onu aramaya başladı.
"Şafak!" Heryer karanlıktı ve onu hicbiryerde göremiyordu "Şafaaak!" Etrafına bakındı "Şafaaaaak! Neredesiiiin!" Bir anlık sessizlik olunca duydu ağlayan cocuğun hıckırık sesini. Telefonunun fenerini acip sese doğru gitti ve sonunda saklandığı kosede titreyerek ağlayan cocuğu buldu. Hemen yanina oturdu "iyimisin bak ben burdayım. Şafak bak burdayım sakin ol. Gel" dedi ve titreyen cocuğu ufak bir bebek gibi kucağina alip sarıldı ona yerde otururken. Yaklaşık yarım saat oylece kaldiktan sonra telefonun fenerinin verdiği ışık ve yaninda birinin olması onu sakinlestirmisti. Kafası Ufuğun göğsündeydi ve Ufuğun bacaklarının uzerinde oturuyordu. Artik titremiyordu ve göz yaşları dinmek üzereydi. "İyimisin" dedi cocuğun yuzune gelen saçlarını çekerken. Sadece kafasını salladi ona sanki bıraksa kacakmis gibi sarılan çocuk. "Karanlıktan korktuğunu bilmiyordum" dedi üzgün bir sekilde. "Korkuyorum ama sarılırsan korkmam" cümlesini bitirdiğinde söylediklerine o da inanamamıştı "-ya yani kim sarılırsa sarılsın korkmam seninle ilgisi yok yani" dedi hala Ufuğun kucağında otururken. Cocuğun anlık heyecanlanması komik gelen Ufuk sessizce kıkırdayıp daha sıkı sarıldı kucağındaki minik bedene. Ama boyle olmayacaktı hava serindi ve hasta olmak istemiyordu. "Ben kalkip şomineyi yaksam iyi olur yarında gider elektrik isini hallederim. Şominede işik vermiş olur hem." Kucağındaki cocuk oturduğu yerden kalktı ona bakmaya başladı. Ufuğun ayaklandığını görünce o da ayağa kalktı. "Ben arka bahcedeki odunlardan alayım" diyip geriye doğru tam bir adim atmıştı ki "gitme" diyerek durdurdu onu Şafak. "Ben burada tek kalmak istemiyorum."
"Tamam hemen arka bahceye gidiyorum zaten ama sende benimle gelebilirsin" birlikte arka bahcedeki kilere gittiler ve alabildikleri karad odun alip eve girdiler. "Ben simdi yakarım" dedi hem odunları hemde isik versin diye telefonu tutan Ufuk. "Tamam" dedi Şafak kucağındaki odunları şöminenin yanina bırakırken. "Telefonu bana verebilirsin" dedi ve Ufuğun zor tuttuğu telefonu aldi elinden.