Ufuktaki Şafak 🏳️‍🌈

yanındayım

Media:aurora🧡 (safak)

Onlar kendisini görmeden kosa kosa kamp alanına geri dönmeye çalıştı ama onlardan once varması mümkün değildi. O da durup onlardan sonra gitmeye karar verdi. Ufuklar kamp alanına varınca yerlerine oturdular ve sohpet etmeye başladılar. Şafak ormanın loş tarafından geçerken karanlıktan korktuğu için koşmaya başladı ve oraya vardığında nefes nefese kalmıştı. Barlas onu gorunce şaşırıp ayağa kalktı ve "nerdeydin oğlum sen niye nefes nefese kaldın, Deli danalar gibi ne koşuyon?" Diye çıkışınca "Iyice Belinaya benzedin sende ha habire soru soruyon hadi geçip oturalim." Dedi yüzündeki kocaman gülümsemesiyle. Onlarda puflarina oturdular. Şafak etrafına bakınıp "Ege nerde?" Dedi. Barlas muzipçe sırıtıp "işi var onun işi." Dedi kafasini tuhaf bir sekilde sallayıp işaret parmağını havada döndürerek. Şafak şaşırıp "kimle?" Dediginde "bizim yan siniftaki kiz varya kivircik İnci galiba ısmi." Şafakta Barlasin yaptıklarının aynını yapıp "ooouuu Inci heee yakisiiirr! Guzel kiz ha." Dedi.

Son soylediklerini bağırarak söylediği icin onu duyan Ufuk uyarmak ister gibi gözlerini kısarak baktı ona. Şafak onu görünce susup kafasini çevirdi.
İnsanlar bir süre daha oturduktan sonra uykuları geldikleri icin yada sevgilileriyle yalnız kalmak için ekstra lux çadırlarına dönmüşlerdi. Çadırlar oyle buruktu ki icinde iki tane tekli yatak vardı ev gibiydi. Geriye kalan üçlü Belinay, Ufuk ve Şafak sessizce oturup birbirlerine bakıyorlardı. Belinay sıkıştığı icin artik dayanamayıp tuvalet ihtiyacını gidermeye kalktı. Ufukta o sırada defterine birseyler çiziyordu Şafak dayanamayıp "ne çiziyorsun?" Diye sordu. Ufuk resmini gösterdiği anda şafağın yuzu değişmişti "-b bu kolye?" Ufuk gülümsedi ve "çok onceden tanıştığım bir kıza aitti. Su an sana anlatabilirmisim gibi hissediyorum. O gün barın önünde gordum onu biriyle tartışıyordu adam onu zorla biryere götürmeye çalışınca araya girdim teşekkür etti o an o kadarda onemli gelmedi sadece yüzünü çok güzel bulmuştum ama alkolün etkisinden hatırlayamıyorum. Sonra arabaya bindik yolda giderken denizin kıyısındaki kaldırımda onu gordum sarki söylüyordu arabadan indim yanına gittim dinledigim sarkinin sadece bir sözünü koluma yazmışım onu sabah kalkınca gordum
' yak yak yak!'
Herneyse şarkıdan o an etkilenmiştim birde kızın hakkında hatırladığım son seyler çok güzel gözlerinin ve kokusunun olması ve bu dolunay kolyesi kiz giderken düşürmüştü. Düşmek üzereyken tuttugumda kopmuş  sanırım çok aradım ama bulamadım onu bir fotoğrafı göreni falan yoktu tek şey bu kolye. Dolunaydan hatira" Dedi

Şafak hatırlamıştı onu o anı herseyi o kiz dediği kisi kendisiydi ama onu kiz olarak sevmişti bunu söylese içindeki o kiz ölürmüydü. Dolunay olarak gördüğü kızdan sogurmuydu bilmiyordu. "Kolye sendemi?" Diye sordu merakla. "Evet." Dedi Ufuk ve yanındaki küçük çantasına uzanıp icinden siyah küçük bir kutu çıkarttı "iste burda." Dedi kolyeyi kutudan çakırken. Şafak "dokunabilirmiyim?" Diye sordu kendi kolyesine dokunmak icin. Gözleri dolu dolu Ufuğun cevabını bekledi Ufuk Şafağın yuzune bakınca ağlamak üzere olduğunu gördü "ne- neden ağlıyorsun?" Diye sordu merakla. "Alabilirmiyim?" Diye yineledi Şafak. Ufuk başını olumlu anlamda sallayınca kolyesini yıllar sonra eline aldı. Bu kolye onu terk edip giden annesinden kalan son şeydi. Onu kaybedince kendine çok kızmıştı ama anlaşılan emin ellerdeymiş. "Şafak, iyimisin?" Dedi ama cevap alamadı. Ona söyleyecekti bilmeyi hak ediyordu "U- Ufuk şimdi sana birşey söyleyeceğim... ama nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum." Dedi. Ufuk kafası karışmış bir sekilde bakıp "direkt soyle." Dedi.

Şafak derin bir nefes aldı ve kolyenin uzerindeki minicik zincir geçirme noktasına basıp dolunayın kapağını açtı. Ufuk şok içinde onu izliyordu. Içinden minik bir kağıt çıkardı bu yıllardır aradığı tarifti. "O- O da ne ve sen nerden biliyorsun oyle birsey olduğunu?" Dedi. Şafak ona dönüp "dolunay... o- o benim Ufuk." Dedi bir anda. Ufuk yuvalarindan fırlamak üzere olan gözleriyle " nasil!?" Dedi nasil o olabilirdi diye düşünüyordu sadece. "Şimdi silik silik hatırlıyorum. O gün o gerizekalının elinden kurtardın sarhoş gibiydin hatırlıyorum. Ama senin bunu bu kadar onemsiyecegini düşünmemiştim." Ufuk ellerini saçlarından geçirdi ve oylece kaldi yere bakıyordu sacları gözlerini kapatıyordu. "Ufuk bak üzgünüm hayatında onemli bir yere sahip olan senin icin önemli olan kiz olarak bildiğin kişinin ben olduğunu öğrenmeni istemezdim ama söylememenin daha kotu olacağını düşündüm." Ufuk kafasini kaldırdı gözleri dolmuştu. Şafak onu ilk defa boyle görüyordu.