Ufuktaki Şafak 🏳️‍🌈

dogrulukmu cesaretmi

Selam bu hikâyemize yeni katılan karakterimiz Belinay. Onu pek seveceginizi sanmıyorum. İyi okumalar❣

Eve geldiğinden beri bitkindi dün gece fazlasıyla ağlamıştı ve bu yuzden yüzü gözü şiş başlamıştı güne. Elini yüzünü yıkadı ve okul icin hazırlanmaya başladı. Okula gitmeyi asla istemiyordu ama devamsızlığı sınıra dayandığı icin tek şansı buydu. Uzerini giyindi sacini yapmayi asla istemediği için çenesinde biten kısacık saçlarını minicik bir topuz yapip uzerine şapkasını taktı. Bu şapka giyindiği bordo sweatshirtü ve siyah pantolonuyla oldukça iyi duruyordu.
Çantasını hazırladı kahvaltı yapmak istemediği için okulun açılmasına bir saat olmasına rağmen evden cıktı ve daha doğmakta olan güneşi izleyerek okulun yakınlarındaki piknik alanına doğru yürüdü ordaki minik tepecigin uzerinde bulunan bankı cok seviyordu. Hersey görünürdü o yeşiller içindeki banktan. Kendini kötü hissettiğinde hep oraya giderdi. Sonunda varis noktasına ulaştığında sabahın körü olmasına rağmen bu saatte dışarıda olan baska birinin daha o bankta oturdugunu gördü. Ama oraya oturmayı çok istemişti. Banktaki kiza doğru ilerledi.

Uzun kızıl sacları olan kiz kulakligini takmış ve yaklasık bir metre uzağındaki Şafağın bile müziği rahatlıkla duyabileceği kadar açmıştı sesi ve asla calamadigi kırmızı gitarının tellerine dokunuyordu rastgele. Şafak banka kızın yanına oturdu ve derin bir nefes çekti içine daha sonra cok sık kullanmadığı sigarasını cıkardı ve bir tane yakıp dudaklarının arasına götürecekken ağzında bir el hissetti bu el sigarayı ağzına götürmesini engellemeye çalışıyordu. Şafak kıza 'noluyoruz amk' bakışları yollarken konuştu kızıl saçlı "erken yaşta ciğerlerini pisletip ölmek icin fazla yakisiklisin." Dedi bilmiş bur tavırla. Şafak kızın bu hareketine gülüp "sende fazla sıcak kanlisin." Dedi. "Ama haklıyım." Diye diretti kızıl. "Ama seni tanımıyorum bile." Dedi Şafak. Kiz bunun uzerine kocaman bir gülümsemeyle "Belinay ben!" Diye ciyakladi ince sesiyle "bende Şafak." Dedi ve kızın uzattığı elini sıktı Şafak. "Gitar çalmayı bilmiyorsun ha?" Dedi gülerek. "Yoo biliyorum ama şey... sen biliyomusun?" Kizin tavırları oldukca sahteydi oyle hissetmediği yada oyle biri olmadığı oyle belliydi ki. Şafak "çalabiliyorum" dediginde gitarı hemen ona uzattı ve "birseyler çalarmisin?" Dedi gözlerini hızlı hızlı kirpistirarak. Şafak gitarı aldı ve bir şarkıya karar verinde çalmaya başladı.

Aslında ben de isterim
Emeklemeden koşmayı
Dünyanın her yolunda yürüyüp kaybolmayı
Aslında ben de isterim
Düşünmeden konuşmayı
Küçük bir oyun içinde
Önemli kişi olmayı

Aklımdan geçen sözler
Kalbimden gelen sesler
Hepsi bir orman oldu
Bir kibritle yok oldu

Ben sigara dumanımın altında
Yana yana en sonunda kül oldum
Sen kibritin hiç yanmayan ucunda
Birinin hayatından geçmiş oldun

Şarkının bir kısmını söyleyip gitarı çaldıktan sonra durdu ve dedin bir nefes verdi bu sarki ona nedense Ufugu hatırlatiyordu. Kiz iki elini hizla birbirine vurdu ve bagirmaya basladi "harikaydin yaa bravoooo!" Şafak susmasi icin ugraşsada susmuyordu sonunda kendide yorulunca sesini kesti. Ve Şafaga donup "telefon numarani verirmisin?" Dedi. Şafak şaşırsada belli etmedi "daha yeni tanistik." Dedi sadece. Belinay israr edip bir bebek gibi agzini bukerek "hadi yaa tanirdik iste birbirimizi nooooyuyyy." Desede Safak "bir kez daha karsilasirsak vericem numarami söz ama artik gitmem gerekiyor umarım görüşürüz." Dedi Belinay arkasindan "transmisin?" Diye bagirsada duymazlıktan geldi ve okula dogru yol aldi. Sabah sabah soyledigi şarkı icine bir öküz gibi oturmuştu. Okula varınca kendini toparladi ve sınıfına cikmaya başladı. Sınıfa girdiğinde kimsenin formundan birsey kaybetmediğini gördü. Barlas sınıftan bir cocuğun sırtına binmiş anıra anıra sarki söyleyip sacini yoluyor Ege kulaklığı ile cocuğun sırtındaki Barlasi kirbacliyor diger bir grup uzun eşşek oynuyor ve digerleri ise emre aydın şarkısında halay çekiyordu.