Ufuktaki Şafak 🏳️‍🌈

hoşgeldin

Yeni bölüme geciyorum ama yorum yapin okurken yorum ve oy gelmeyince icimde yazma isteği kalmiyor ve hevesim kactigi icin hemen final yapmak istiyorum.☹

Medya:şafak🖤

"Hayır ya. Onu galatasarayla kirletmene izin vermem." Dedi yaramaz bir gülümsemeyle. "Ne dedin sen?" Dedi oda şafağa aynı oyuncu gülümsemeyle bakarken. Birbirlerinin yaninda eğleniyorlardi ama ikisininde bu gerceği kabullenmeye niyeti yoktu. Şafağın kolunu tuttu ve fularını onun koluna bağladı. "Bu neydi simdi ya hic yalıştımı?" Dedi Şafak şaşkın bakışlar atarken. Anında yüzü değişti Ufuğun. "-k kolunu sakliycaksın bununla." Dedi mimiksiz bir suratla. Morluğu saklamasını istiyordu haliyle. Şafak bir kız olmasada oyundanda olsa insanlar onu Ufuğun sevgilisi ve bir kız olduğunu düşünecekti. Zamanında babasının yaptığı şeylerden ötürü kadına şiddete dayanamazdı ve omru boyunca bir kiza bile vurmamıştı "Tamam" dedi. Onunda yüzü düşmüştü. "Gidelim mi artık." Ayağa kalktılar odadan çıktılar.

Ufuk birdaha asla gelmeyeceğini düşündüğü eve son bir kez baktı ve cıktı. Arabaya bindiler ve sonunda lüks villaya vardılar. 'Vay be' dedi Şafak icinden devasa villaya bakarken. Kapıya doğru yuruduklerinde onları orta yaşlarda bir kadın karşıladı. "Hoş geldin oğlum buyrun." Dediginde calisan kadının elini öptü Ufuk. "Tamam Esma abla. Gel Şafak." Dedi ve arkasındaki cocuğu belimden kavrayıp yürümesini sağladı. "Hosgeldiniz efendim." Dedi genc bir adam ve daha bir sürü insan hoş geldinle başlayıp farklı hitap tarzlarıyla biten cümleler ile karşıladı onları. En sonunda Ufuğun annesi olduğunu düşündüğü bir kadın geldi Şafağın yanına. "Sen Ufuğumun kız arkadaşının değilmi." Evet demeye varmadı dili kız degildi ki amk. Insanlar neden buna bir kalip bulmak zirunda hissetmişti kendini sevgilisimisin de diyebilirlerdi. "Evet" dedi Ufuk panikle ve sonra kadına tirene bakar gibi bakan Şafağı kolundan çekti ve oturma odasına doğru ilerletti. "Bir evet diyecektin" dedi kulağına fısıldayarak. "Kız! Arkadasin degilim ama." Dedi kıza vurgu yaparak. "Arkadaşımada değilsin ona bakarsan." Dedi Ufuk ve hicbirsey olmamış gibi arkasını dönüp çalışana arabanın anahtarını verdi. "Arka koltukta malzemeler." Dedi koltuğa otururken.

-Eveeet ne zamandir tanışıyorsunuz bakalım.

Dedi son derece zarif ve hoş gorunen uzun boylu kadın. Ufuğun tam tersine onun sacları sarıydı ve kırmızı elbisesiyle cok güzel görünüyordu.

-iki aydir! (Ufuk)
-bir aydir! (Şafak)

Yine tutmamıştı.

-bir aydır! (Ufuk)
-iki aydır! (Şafak)

Aninda kocaman bir gülümseme oldu guzel kadının yüzünde.
"Anladım anladım." Dedi kadın gülmeye devam ederken "siz gençler tanıştığınız günü bile hatırlamıyorsunuz değilmi." Dedi sıcak bir tavırla. "Ben sana kendimi tanitmayi unuttum bu arada, ben Şeyma." Dedi şiir okur gibi bir sesle. Sonra koltuktan kalktı ve "izninizle" diyip çıktı odadan. "Oha! Annenin diksiyonu dehşet birşey." Dediginde zaten gergin olan Ufuk bunamı takıldın şu an dercesine bakip "evet seninkinin aksine." Dedi iğneleyici bir tonda.

"Ya bi sakin ol artık. Bende yeterince gerginim ama şu anda işleri kontrol altinda tutmak lazim, yani benim icin sorun yokta annenlerin senin yalan söylediğini öğrenmelerini istemezsin."
Dedikten sonra ayağa kalktı ve "lavabo nerede?" Diye sordu. "Ust katta merdivenden çıkınca duz git en son kapı zaten" ufuğu dinleyip yukarı çıktı ve bir odadan gürültülü sesler geldiğini işitti. Başkalarının evinde herşeye burnunu sokmaması gerektiğinin farkındaydı fakat merakını dindirmeyip odanin onunde durdu ve aralı kalan kapıdan iceri baktı. Iceride orta yaşlarda bir adam ve Ufuğun annesini görmüştü. Adam ayakta kadın ise sandalyede oturuyordu. Sonra tekrar bağırmaya başladı adam. "Bana bak! Ne demek onu zor ikna ettim zaten? Ben ne diyorsam o olacak tamammı!" Kadın sessiz olması icin "şşş duyacaklar şimdi lutfen sessiz ol. Gerci Ufuk aliskin sana ama içeride kız arkadaşıda var." Adam sakin olmak adina derin bir nefes aldı ve kadına doğru yaklastı sonra aniden elini tum gucuyle kadının takılarının olduğu aynali çekmeceye vurdu ve daha yüksek sesle bağirmaya başladı.