Κεφάλαιο εφτά✨

1.1K 101 1
                                    

Όσο προσπαθούσα να μάθω για αυτή τόσο άλλαζε θέμα και προσπερνούσε τις ερωτήσεις μου. Τελικά υποχώρησα και απόλαυσα το γεύμα μας χωρίς να τον ζορίζω με περαιτέρω ερωτήσεις. Όταν φάγαμε και την τελευταία μπουκιά φαγητού, ο Ντομινίκ παρήγγειλε και γλυκό. Έτρωγα λίγο απο το μιλφέιγ όταν αυτός άφησε το πιρούνι απότομα και με κοίταξε κατάματα.

«Έβερλι» είπε κοφτά

«Παρακαλώ..;» Απάντησα αβέβαιη για το τι ήθελε να ρωτήσει

«Δεν μου είπες ποτέ, πως ζούσες όταν πέθαναν οι γονείς σου;»

«Έμενα με την γιαγιά μου, το σπίτι της είναι μόλις δυο βήματα μακριά από το δικό μας. Έτσι όταν πέθαναν οι γονείς μου ήρθε και έμεινε μαζί μου μέχρι και την ενηλικίωση μου. Μετά από αυτό επέστρεψε στο πατρικό της. Βλέπεις είναι άρρωστη και τον περισσότερο καιρό τον περνάει στα νοσοκομεία. Όταν δεν την έχουν σε κάποιο, πάω και την επισκέπτομαι καθώς και βοηθάω με τα έξοδα της νοσοκόμας που αποφάσισαν να της προσλάβουν οι υπόλοιποι της οικογένειας.»

«Κατάλαβα»

«Εσυ; Πως ήταν η οικογένεια σου;» Ρώτησα και αμέσως το μετάνιωσα σκεπτόμενη τα όσα έγιναν νωρίτερα «χίλια συγγνώμη ξεχάστηκα» είπα και εκείνος γέλασε ελαφρώς

«Όχι εντάξει δεν πειράζει. Θα σου πω. Βλέπεις οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν μόλις επτά χρονών. Ο πατέρας μου ήταν αλκοολικός ενώ η μητέρα μου εργασιομανής. Μια μέρα τον βρήκε πεσμένο στα σκαλιά της πολυκατοικίας μας από βαρύ μεθύσι καθώς γυρνούσε από την βάρδια της ως νοσοκόμα. Τον βοήθησε να μπεις στους ανώνυμους αλκοολικούς και να ορθοποδήσει και μετά από αυτό βγήκε και το διαζύγιο. Φοβόταν βλέπεις για εμάς»

«Για εσάς;»

«Ναι, για εμένα και την αδερφή μου. Τον φοβόταν βλέπεις γιατί πάνω στη θολούρα του ποτού γινόταν νευρικός»

«Κατάλαβα»

«Ναι. Μετά από αυτό έμεινε για λίγα χρόνια μόνη μέχρι που γνώρισε τον Γκέιλ. Έναν πλούσιο και επιτυχημένο χειρούργο. Ένα καθίκι για εμένα» γρύλισε μέσα από τα δόντια

«Γιατί καθίκι;»

«Ήταν και αυτός βίαιος, εξαιρετικά βίαιος ωστόσο μπροστά στην μητέρα μου ήταν σκέτο αγγελούδι. Δεν υπήρχε καμία ένδειξη των όσων έκανε όταν εκείνη έλειπε.»

«Αυτό είναι εξωφρενικό» αναφώνησα

«Ναι το ξέρω. Τέλος πάντων αρκετά με εμένα. Πως νιώθεις που έχεις ραντεβού σήμερα;»

Το λάθος κάλεσμα Where stories live. Discover now