Κεφάλαιο δεκατέσσερα✨

1K 91 0
                                    

Έμεινα να τον κοιτάζω σαστισμένη και ανήμπορη να απαντήσω στην ερώτηση του. Εκείνος από την άλλη δεν πήρε το βλέμμα του από επάνω μου ενώ διέλυσε τελείως το δώρο του Στέφαν, πετώντας το στον κάδο απορριμμάτων. Όσο δεν μιλούσα τόσο πετάγονταν οι φλέβες στα χέρια του από τα νεύρα. Έτσι με μια κίνηση άρπαξε το βάζο με τα λουλούδια από την τραπεζαρία και το εκτόξευσε στο τοίχο κάνοντας το να σπάσει σε χίλια κομμάτια.

«Σε ρώτησα κάτι!!Ποιός σου έδωσε κάτι τέτοιο;!» Φώναξε πιο δυνατά από ποτέ

«Ο Στέφαν» ψέλλισα «Το πήρε από ένα μαγαζί με χειροποίητα κοσμήματα»

«Τι μαγαζί ήταν αυτό;; Τίποτα θρησκευτικό;;»

«Δεν έχω ιδέα, το πήρε γιατί απλά του άρεσαν τα χρώματα των ξεραμένων λουλουδιών» υποστήριξα

«Μάλιστα. Πες του άλλη φορά να προσέχει τι διαλέγει γιατί μπορεί να εξοντώσει κανέναν» γρύλισε καθώς γονάτισε να μαζέψει τα σπασμένα κομμάτια

Γονάτισα και εγώ από δίπλα του βοηθώντας τον να συμμαζέψει μέχρι που ακούστηκε ένας δυνατός γδούπος. Αμέσως κοιταχτήκαμε μεταξύ μας και δειλά-δειλά σηκώθηκα όρθια πλησιάζοντας την σκάλα.

«Περίμενε! Θα ανέβουμε μαζί» φώναξε, πετώντας τα όσα μαζέψαμε στον κάδο

Στην συνέχεια στάθηκε από δίπλα μου και μαζί ανεβήκαμε προσεχτικά στον πάνω όροφο. Στην αρχή δεν είδα τίποτα παράξενο μέχρι που η πόρτα του δωματίου των γονιών μου έκλεισε απότομα. Πετάχτηκα προς τα πίσω τρομαγμένη όσο ο Ντομινίκ με προσπέρασε και εισήλθε στο υπνοδωμάτιο. Εγώ απλά κοντοστάθηκα απέξω περιμένοντας το σινιάλο του για να περάσω.

«Μην μπεις μέσα» είπε ξαφνικά βγαίνοντας βιαστικά από τον χώρο

«Γιατί όχι; Τι έγινε;»

«Τίποτα δεν έγινε απλά πάμε κάτω» είπε απότομα προσπαθώντας να με κάνει να φύγω

«Δεν πάω πουθενά μέχρι να με αφήσεις να μπω»

«Δεν υπάρχει κανένας λόγο να μπεις εκεί μέσα. Μην γίνεσαι εγωίστρια τώρα»

«Εγώ θέλω να μπω και αυτό θα κάνω» είπα καθώς έπιασα το πόμολο

«Έβερλι όχι-!» Είπε καθώς άπλωσε το χέρι του να με πιάσει από τον ώμο

Ωστόσο δεν πρόλαβε να με σταματήσει. Έτσι μπήκα στο δωμάτιο και άρχισα να ψάχνω το οτιδήποτε διαφορετικό. Τότε το βλέμμα μου έπεσε στο μεγάλο καθρέφτη πάνω από την συρταριέρα στην άκρη του δωματίου και μια τσιρίδα δραπέτευσε από τα χείλη μου.

Το λάθος κάλεσμα Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz