Κάθε άνθρωπος που γεννιέται είναι γραφτό να συναντήσει την αδερφή ψυχή του μετά την συμπλήρωση του δέκατου όγδοου της ηλικίας τους. Έχουν ένα πρωτότυπο τραγούδι στο μυαλό τους που μόνο αυτοί και η αδερφή ψυχή τους θα το γνωρίζουν.
Μια παρέα εφήβων...
Oops! Questa immagine non segue le nostre linee guida sui contenuti. Per continuare la pubblicazione, provare a rimuoverlo o caricare un altro.
Όνομα: Ίαν Ρόμπενσον
~*~
Προσπάθησα να μάθω περισσότερα σχετικά με τα όνειρα του ωστόσο με σταματούσε σε κάθε ερώτηση που έκανα. Έτσι απλά κάτσαμε στην απόλυτη σιωπή μέχρι που αποκοιμηθήκαμε στα χαλί του σαλονιού με ένα μπουκάλι κρασί άδειο και πεσμένο στα μάρμαρα του τζακιού. Όταν ο ήλιος υψώθηκε στον ουρανό ξανά, οι ηλιαχτίδες του ξεπρόβαλαν από τις σχισμές του παντζουριού και φώτιζαν ομοιόμορφα την καλογραμμωμένη πλάτη του. Σηκώθηκα προσεχτικά και με αργά βήματα περπάτησα μέχρι την κουζίνα για να φτιάξω ένα τσάι να πιω. Έβαλα το νερό να βράζει και στην συνέχεια τράβηξα την κουρτίνα της τζαμαρίας στην άκρη θαυμάζοντας τον καταγάλανο ουρανό.
Ξαφνικά άκουσα ένα δυνατό γδούπο και γυρνώντας προς τα πίσω βρήκα το μπρίκι στο πάτωμα και το μάτι της κουζίνας μαζί με το χαλί μούσκεμα. Με γρήγορες κινήσεις καθάρισα τα πάντα και στην συνέχεια το ξανά γέμισα, βάζοντας το πίσω εκεί που ήταν. Η ραχοκοκαλιά μου είχε ανατριχιάσει ολόκληρη για κάποιο ανεξήγητο λόγο ενώ το σώμα μου είχε παγώσει εντελώς. Τότε ένα δυνατός αέρας φύσηξε στο σπίτι και στρέφοντας το βλέμμα μου προς τα αριστερά παρατήρησα πως η μπαλκονόπορτα ήταν ορθάνοιχτη.
«Τι στο καλό» αναρωτήθηκα δυνατά πριν την κλείσω
«Μην κουνιέσαι» ακούστηκε ξαφνικά μια φωνή να λέει, κάνοντας το χτύπο της καρδιάς μου να επιταχυνθεί
Το χέρι μου είχε μείνει ακίνητο πάνω στο τζαμί ενώ τα πόδια μου είχαν μουδιάσει. Δεν ακουγόταν τίποτα για μερικά δευτερόλεπτα ώσπου ένα βουητό διαπέρασε τα αυτιά μου και το πίσω μέρος του ώμου μου άρχισε να καίει. Τσίριξα ελαφρώς και τότε ήταν που ξύπνησε ο Ντομινίκ κάνοντας τον να τρέξει προς τα εμένα.
«Έβερλι τι έγινε; Τι έπαθες;» Ρώτησε ανήσυχος με τα μαλλιά του ανακατεμένα από τον ύπνο
«Κάποιος είναι στο σπίτι» ψέλλισα φοβισμένη νιώθοντας ακόμα το κάψιμο
«Μα τι λες; Δεν υπάρχει κανείς εδώ. Μόνο εγώ και εσυ»
