Όταν φύγαμε από το σπίτι των παιδιών δεν μπορούσα να πιστέψω τα όσα άκουσα. Μια σιωπή επικρατούσε μεταξύ εμένα και αυτού όσο περπατούσαμε πίσω στο σπίτι. Λίγα τετράγωνα πριν φτάσουμε στον προορισμό μας το σώμα μου συγκρούστηκε με ενός άλλου με αποτέλεσμα να πέσω κάτω. Σήκωσα το βλέμμα μου και τότε τα μάτια μου αντίκρισαν δυο γκρίζα.
«Χίλια συγγνώμη έβερλι» μουρμούρισε καθώς με βοήθησε να σηκωθώ
Θα αναγνώριζα οπουδήποτε αυτή την φωνή, αν και είχα χρόνια να την ακούσω.
«Στέφαν;» Είπα δύσπιστα καθώς τον κοίταξα κατάματα
«Γεια, χρόνια και ζαμάνια ε;» Είπε με μια αμηχανία στον τόνο της φωνής του
«Ναι! Ω Θεέ μου δεν το πιστεύω ότι είσαι εδώ!» Είπα ενθουσιωδώς και με μια κίνηση τύλιξα τα χέρια μου γύρω από το λαιμό του
Αυτός ανταποκρίθηκε στην αγκαλιά μου με την ίδια τρυφερότητα και έσφιξε την λαβή του γύρω από την μέση μου. Με τον Στέφαν ήμασταν φίλοι από μωρά παιδιά. Οι μητέρες μας μεγάλωσαν μαζί και ήταν φίλες από κούνια. Έμενε ακριβώς από δίπλα μου μέχρι που ο πατέρας του πήρε μετάθεση ως στρατιωτικός και αλλάξανε πόλη. Είχα να τον δω πολλά χρόνια και βλέποντας τον τώρα δεν μπορούσα παρά να σκεφτώ και να νοσταλγήσω εκείνες τις εποχές χαράς και αισιοδοξίας.
«Μεγάλωσες πολύ βλέπω, έγινες μια όμορφη δεσποινίς» σχολίασε
«Σε ευχαριστώ και εσυ έχεις αλλάξει αρκετά. Ας μην αναφερθώ στον ύψος σου που παλιότερα σε περνούσα και τώρα μπροστά σου φαντάζω νάνος» σχολίασα και ξέσπασε σε γέλια
«Ε τι να κάνουμε, έτσι είναι αυτά. Και για πες μένεις ακόμα εκεί που μένατε;»
«Ε ναι, εσυ;»
«Εγώ μετακόμισα λίγα τετράγωνα πιο κάτω, άκουσα πως έχει κάπου εδώ κοντά ένα καινούριο φαγάδικο και σκεφτόμουν να πάω να το τσεκάρω, αν θες θα μπορούσες να έρθεις μαζί μ-» ξεκίνησε να λέει αλλά ο Ντομινίκ τον διέκοψε
«Έβερλι τελείωνε με την ψιλή κουβέντα. Βιαζόμαστε» είπε ψυχρά
«Α συγγνώμη δεν συνειδητοποίησα πως έχεις παρέα» μουρμούρισε ντροπαλά
«Ναι, συγγνώμη για αυτόν, είναι λιγάκι αγενής» είπα και ο Ντομινίκ γρύλισε κάτω από την αναπνοή του
«Δεν πειράζει, δεν έγινε και κάτι» απάντησε πριν στρέψει την προσοχή του προς αυτόν «Στέφαν, χάρηκα» συστήθηκε και αυτός απλά κοίταξε το χέρι του απαξιωτικά
CZYTASZ
Το λάθος κάλεσμα
RomansΚάθε άνθρωπος που γεννιέται είναι γραφτό να συναντήσει την αδερφή ψυχή του μετά την συμπλήρωση του δέκατου όγδοου της ηλικίας τους. Έχουν ένα πρωτότυπο τραγούδι στο μυαλό τους που μόνο αυτοί και η αδερφή ψυχή τους θα το γνωρίζουν. Μια παρέα εφήβων...
