Το λάθος κάλεσμα

Κεφάλαιο είκοσι✨

«Γεια σου Ντομινίκ, γιατί στάζεις έτσι;» Ρώτησα τάχα ανήξερη

«Ξέρεις πολύ καλά γιατί στάζω Έβερλι» γρύλισε καθώς με έπιασε από τον καρπό και με σήκωσε όρθια

«Δεν καταλαβαίνω για ποιό πράγμα μιλάς» μουρμούρισα έτοιμη να ξεφύγω από αυτόν

Ωστόσο με το που έκανα κίνηση να απελευθερωθώ από το κράτημα του, έσφιξε την λαβή του και με τράβηξε πιο κοντά σε εκείνον.

«Μην κάνεις την χαζή, ξέρουμε καλά και οι δυο μας πως δεν είσαι.» Είπε αυστηρά

«Μα στα αλήθεια δεν καταλαβαίνω για ποιό πράγμα μιλάς» υποστήριξα με ένα πετάλισμα των βλεφαρίδων μου

«Α ώστε δεν καταλαβαίνεις ε; Σε αυτή την περίπτωση επέτρεψε μου να σου εξηγήσω»

Με μια κίνηση με κόλλησε στον τοίχο, κρατώντας και τους δυο καρπούς μου, και πίεσε τα κόκαλα τους μέχρι που άρχισαν να πονάνε.

«Μετά από την συζήτηση μας ένιωσα τόσο άσχημα για τον τρόπο που σου φέρθηκα που ανέβηκα να σου πω πως θα σε πήγαινα εγώ να βρεις αυτόν τον καινούριο. Ωστόσο όταν ξεκλείδωσα την πόρτα το δωμάτιο ήταν άδειο και το παράθυρο σου ανοιχτό. Μετά από αυτό προσπάθησα να σε πάρω τηλέφωνο αλλά το είχες απενεργοποιημένο και σαν να μην έφτανε αυτό δεν ήσουν σε κανένα μέρος από αυτά που γνωρίζω και απλά περιφερόμουν σαν τρελός με την βροχή να με κάνει χάλια!!!!» Φώναξε

«Συγγνώμη..» μουρμούρισα, νιώθοντας ξαφνικά ενοχή για αυτό που έκανα

«Συγγνώμη;! Με παράκουσες!! Ήταν το μόνο πράγμα που σου είπα να μην κάνεις!!»

«Και στα αλήθεια πίστεψες πως θα σε ακούσω;»

«Ναι! Πίστευα πως θα εμπιστευόσουν την κρίση μου μιας κι δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που βρέθηκες στο νοσοκομείο!!» Φώναξε με τις φλέβες του να πετάγονται στα χέρια από τα νεύρα

Δεν ήξερα τι να πω, είχε και αυτός το δίκιο του και δεν μπορούσα να διαφωνήσω με το σκεπτικό του. Εγώ και ο θάνατος φτάσαμε αρκετά κοντά και ήταν θαύμα που την γλίτωσα με μονάχα λίγες μελανιές και γρατζουνιές. Τον κοίταξα κατάματα έτοιμη να του δώσω μια απάντηση ωστόσο μίλησε αυτός προτού καν ξεστομίσω έστω και μια λέξη.

«Ότι και αν θες να πεις κράτα το για εσένα. Δεν θέλω να ακούσω. Αν θες να φέρεσαι ανεύθυνα εμπρός κάνε το. Δεν θα σε εμποδίσω. Αν όμως καταλήξεις σε κανένα χαντάκι θα είναι από την δικιά σου αμυαλοσύνη» είπε και με ελευθέρωσε από το κράτημα του