Κεφάλαιο δεκαέξι✨

1K 93 0
                                    

Έστρεψα το σώμα μου πρός τα πίσω, αφήνοντας το κινητό να πέσει κάτω από το σοκ, όσο αυτός έπαιρνε βαθιές αναπνοές. Κάθε πόντος του κορμιού μου έτρεμε από την αναστάτωση και ένιωθα λες και θα λιποθυμούσα από στιγμή σε στιγμή. Αμέσως περπάτησε προς το μέρος μου αφήνοντας το χέρι του να ακουμπήσει τον ώμο μου απαλά.

«Τι εννοείς είχες όραμα με το ατύχημα των γονιών μου;» Ρώτησα με τρεμάμενη φωνή καθώς τον κάρφωσα με το βλέμμα μου

«Λίγο καιρό πριν πεθάνουν, κάθε βράδι προτού κοιμηθώ έβλεπα κάτι σαν όνειρα στο ξύπνιο μου. Ήταν σαν μικρές εικόνες από πράγματα που θα συνέβαιναν στο μέλλον. Ένα από αυτά ήταν και ο θάνατος των γονιών σου. Σαν παιδί και εγώ τότε,τρομοκρατημένο και ανήσυχο είπα για αυτό στους γονείς μου. Εκείνοι έδειξαν να επηρεάζονται από όλο αυτό και μέσα σε λίγο διάστημα φρόντισαν να μετακομίσουμε.»

«Για μισό, θες να μου πεις δηλαδή πως οι γονείς σου σε πήραν μακριά από αυτό το μέρος λόγω των οραμάτων σου;»

«Ακριβώς. Όσο περνούσαν τα χρόνια τόσο πιο έντονα γίνονταν. Ώσπου μια μέρα είδα κάτι που με αναστάτωσε. Έτσι πήγα σε έναν παπά και ζήτησα την βοήθεια του. Εκείνος μου εξήγησε πως είμαι ένας από τους εκλεκτούς του θεού. Πως έχω το χάρισμα του μέλλοντος. Από τότε αποφάσισα να παρατήσω την σχολή μου και να γραφτώ σε μια ιερατική. Εκπαιδεύτηκα για μήνες δίπλα στους καλύτερους και έμαθα να εκμεταλλεύομαι το χάρισμα προς όφελος όλων. Έμαθα να κάνω εξορκισμούς και να κυνηγάω τα σκοτεινά όντα που υπάρχουν πάνω στην γη. Όταν σε συνάντησα αμέσως κατάλαβα ότι ήταν γραφτό να σε ξαναβρώ.»

«Και γιατί αυτό;»

«Γιατί με οδήγησες στο δεξί χέρι του διαβόλου» ψιθύρισε

«Για ποιό πράγμα μιλάς;»

«Για τον Ντομινίκ φυσικά. Όταν τον είδα αμέσως κατάλαβα τι ήταν»

«Λες χαζομάρες. Ο Ντομινίκ είναι καλός και ακίνδυνος.»

«Είσαι σίγουρη για αυτό; Στη θέση σου δεν θα τον εμπιστευόμουν»

«Ξέρεις κάτι;. Δεν πιστεύω τίποτα από όσα λες. Είσαι ένας υποκριτής και μισός» τραύλισα καθώς άνοιξα την πόρτα

Αμέσως άρχισα να τρέχω στα σκαλιά με αυτόν να τρέχει από πίσω μου. Βγαίνοντας έξω προσπάθησα να φύγω όσο πιο γρήγορα γινόταν μακριά του ωστόσο τελευταία στιγμή με έπιασε από το μανίκι της μπλούζας και με τράβηξε προς τα πίσω.

Το λάθος κάλεσμα Donde viven las historias. Descúbrelo ahora