Κεφάλαιο εικοσιτρία✨

1K 83 1
                                    

Άνοιξα τα μάτια μου αργά νιώθοντας ένα ζεστό υγρό να κυλάει στο πρόσωπο μου. Η όραση μου ήταν ακόμα θολή ενώ τα χέρια μου μουδιασμένα. Προσπάθησα να τα κουνήσω ωστόσο κάτι τράβαγε τους καρπούς μου κι με πονούσε. Κάτι που τους κρατούσε μεταξύ τους δεμένους σφιχτά. Κοίταξα προς τα πίσω και τότε ήταν που διέκρινα την μονωτική ταινία τυλιγμένη γύρω τους. Προσπάθησα να φωνάξω αλλά δεν έβγαινε λέξη. Ξαφνικά άκουσα βήματα να έρχονται προς στο μέρος μου και με δυσκολία κοίταξα τριγύρω. Η όραση μου έγινε πεντακάθαρη ξανά, έτσι κατάφερα να δω το άτομο που ερχόταν. Ήταν ο άντρας με την κουκούλα πράγμα που με έκανε αμέσως να τρομάξω.

«Ποιός είσαι; Τι γυρεύεις εδώ; Που είναι ο Ίαν; Τι του έκανες;!» Φώναξα θυμωμένη όσο αυτός γονάτισε από μπροστά μου

«Ήρεμα Έβερλι, δε θέλω να μου πάθεις καμία κρίση» είπε καθώς κάλυψε το στόμα μου με την παλάμη του

Έπειτα σηκώθηκε επάνω και τράβηξε την κουκούλα του προς τα κάτω αποκαλύπτοντας το πρόσωπο του. Το στόμα μου άνοιξε ελαφρώς από το σοκ και για λίγα λεπτά δεν μπορούσα να αρθρώσω ούτε μια λέξη.

«Ι-Ίαν;» Τραύλισα σαστισμένη όσο αυτός χαμογέλασε πονηρά

«Γεια σου Έβερλι, χαίρομαι που επιτέλους είμαστε μόνοι μας. Μακριά από όλους και όλα» είπε ενώ περιφερόταν στο χώρο

«Που είμαστε;»

«Σε ένα μέρος που δεν θα σε βρει κανένας από αυτούς που ελπίζεις»

Κοίταξα γύρω μου και συνειδητοποίησα πως βρισκόμασταν μέσα σε μια ξύλινη καλύβα. Τα παράθυρα ήταν σφραγισμένα με ξύλα και καρφιά ενώ η πόρτα κλειδωμένη με σύρτη.

«Πως μου το έκανες αυτό; Σε εμπιστεύτηκα!» Αναφώνησα

«Κοίτα δεν μπορείς ακριβώς να με κατηγορήσεις για αυτό, έτσι δεν είναι; Ήταν δικό σου λάθος»

«Δεν καταλαβαίνω γιατί μου το κάνεις αυτό. Τι σου έφταιξα;»

«Μην το παίρνεις προσωπικά. Το μόνο πράγμα που θέλω είναι αυτό που μου ανήκει. Και από ότι φαίνεται δεν μπορώ να τον πάρω πίσω όσο είναι δεμένος μαζί σου. Η δύναμη μου δεν είναι αρκετά ισχυρή για αυτό»

«Και τι θα κάνεις για αυτό; Πως θα σπάσεις το δεσμό μας;»

«Πολύ απλά. Θα ξεφορτωθώ αυτό που με εμποδίζει» είπε καθώς τράβηξε ένα όπλο από την τσέπη του τοποθετώντας το στο κρόταφο μου

Ξεροκατάπια δυνατά κοιτώντας τον κατάματα ενώ σύρθηκα προς τα πίσω τρομαγμένη. Η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή ενώ από το μυαλό μου περνούσαν χιλιάδες εικόνες των όσων έχω ζήσει. Έβγαλε την ασφάλεια και χαμογέλασε διάπλατα πριν μιλήσει.

Το λάθος κάλεσμα Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang