Το έχεις μέσα σου (Το Κτήνος, Βιβλίο 2)

Κεφάλαιο 8: Θέλω να συνεισφέρω στο χάος σου (μέρος 2)

«Όχι!», εξεγείρομαι όταν οι χειρότερες ανησυχίες μου επιβεβαιώνονται πια. «Αποκλείεται, με την καμία! Αυτό που έχεις σκεφτεί να το βγάλεις απ' το μυαλό σου».

«Τετριμμένη όσο δεν πάει η αντίδραση σου. Βαρετή και αναμενόμενη. Γιατί πρέπει πάντοτε να λογοφέρνεις μαζί μου;», ζητάει να μάθει. «Να ξεκινάς με το ν' αρνείσαι κατηγορηματικά να κάνεις ότι σου ζητάω, αφού στο τέλος πάντα υποκύπτεις;»

«Επειδή αισθάνομαι πολύ έντονα την ανάγκη να διαμαρτυρηθώ για όσα με αναγκάζεις να υπομείνω», λέω με το πλέον συνηθισμένο μου κράμα από θυμό και ευαισθησία, με το καθιερωμένο πια παράπονο μου απέναντι του. «Ειλικρινά, δεν ξέρω τι με ενοχλεί πιο πολύ... Το γεγονός ότι εδώ και δύο εβδομάδες με έχεις βάλει να σφάζω και να μαχαιρώνω ότι βρίσκω μπροστά μου; Το ότι τώρα μου ανακοινώνεις ότι αυτό δεν αρκεί; Ότι θες να συνδυάσω τους φόνους με ένα ατιμωτικότατο φλερτ απέναντι στους Αθληταράδες; Ή ότι για να τα κάνω όλα αυτά θες να με ντύσεις σαν την Τζόντι Φόστερ στον Ταξιτζή*;»

Προτού μου ανακοινώσει ποιο ακριβώς ήταν και τι περιλάμβανε το τελευταίο σκέλος της εκπαίδευσης, ο Ζίρο εξαφανίστηκε από τον κοιτώνα 41 και επανεμφανίστηκε λίγα λεπτά αργότερα δείχνοντας ελαφρώς διαφορετικός. Είχε ντυθεί ξανά αφαιρώντας το λερωμένο με αίμα μπλουζάκι του, φορώντας στην θέση του ένα πέτσινο τζάκετ μηχανόβιου σε μαύρο χρώμα με το ασημί φερμουάρ του μισόκλειστο. Από μέσα δεν φορούσε τίποτα περισσότερο από ένα μαργαριταρένιο κολιέ που είχε τυλίξει αλλεπάλληλα γύρω απ' τον λαιμό του. Το κολιέ αυτό έμοιαζε εντελώς παράταιρο με το υπόλοιπο πανκ-ροκ στιλ του, έδειχνε αριστοκρατικό και παλιομοδίτικο σαν να το είχε βουτήξει από κάποια φραγκάτη γιαγιάκα. Από την άλλη μεριά, ο Ζίρο φρόντιζε έτσι ώστε να έχει πάντοτε κάτι ανατρεπτικό κι αμφιλεγόμενο επάνω του, ίσως, λοιπόν, το αξεσουάρ-αντίκα να μην ήταν και τόσο αταίριαστο τελικά. Το ανανεωμένο του outfit συνεχιζόταν λίγο πιο ψηλά. Στο πτερύγιο του αυτιού του ο Ζίρο είχε τώρα προσθέσει διάφορα σκουλαρίκια από τον λοβό μέχρι επάνω στο σημείο όπου το αυτί ενώνεται με το κεφάλι, μικρά και λεπτεπίλεπτα ασημένια κρικάκια σαν τα σιδεράκια ενός συρραπτικού. Από το χαμηλότερο άκρο του αυτιού του κρεμόταν ένα κοντό, κρεμαστό σκουλαρίκι σε σχήμα σταυρού που θύμιζε κάτι από Τζωρτζ Μάικλ. Όταν έπαψα να αναλύω την αλλαγμένη του εμφάνιση, πρόσεξα ότι ο Ζίρο κρατούσε κάτι ακόμα, έναν μικρό υφασμάτινο μπόγο κλεισμένο ανάμεσα στις παλάμες του.