Κεφάλαιο 6: Κάτι ανθίζει

425 43 193
                                    

Αυτό είναι ένα κεφάλαιο 10.000+  λέξεων που σας το παρουσιάζω με μεγάλη χαρά.

Ας πούμε ότι σκοπός του συγκεκριμένου κεφαλαίου είναι να εγκαινιάσουμε το δεύτερο βιβλίο της τριλογίας, όπως επίσης και το γεγονός ότι πλέον έχει αναρριχηθεί στην θέση #1 στην κατηγορία Horror! *yaaay*

Ελπίζω να σας αρέσει. Πιστεύω ότι θα σας αρέσει. Στους περισσότερους έστω.

Ίσως λίγο λιγότερο στην Adrianna1604, χεχε. 

Έλα, 'νταξ, μη το πάρεις βαριά!

Κάπως θα τα βρούμε στην πορεία...

Trust me ;)


Πάλι εδώ; Όταν καταφέρνω ν' ξανανοίξω τα μάτια μου αντικρίζω την περίτεχνη, τρουλωτή οροφή του αναρρωτηρίου του Ντέιβις Πλέις. Ναι, πάλι εδώ έχω καταλήξει. Να πάρει. Τελευταία μου φαίνεται ότι έρχομαι όλο και συχνότερα σε αυτό το μισητό μέρος. Τι έγινε ετούτη την φορά; 

Ανακαλώ τα γεγονότα αλλά εκείνα εμφανίζονται στο μυαλό μου θολά, συγκεχυμένα και ασαφή, περισσότερο σαν αναλαμπές από ένα όνειρο παρά σαν αληθινές αναμνήσεις πραγμάτων που συνέβησαν. Δεν γελιέμαι, όμως, ξέρω τι έγινε. Κλειδώθηκα –ή μάλλον με κλείδωσαν- μέσα σε ένα κελί από ατσάλι και πάγο, σε ένα αδιαπέραστο μπουντρούμι στους -26 βαθμούς κελσίου. Και παρόλα αυτά δραπέτευσα. Επιβίωσα.

Τα βλέφαρα μου ακόμη αργοκίνητα πεταρίζουν και τα μάτια μου αφήνουν τον τρούλο της οροφής και χαμηλώνουν στον χώρο που με περιβάλλει. Γύρω μου υπάρχει ένα τραβηγμένο λευκό παραβάν, κάτω από το σαγόνι μου προσέχω ένα παλιό πάπλωμα με τριμμένες άκρες σε μια ξεπλυμένη γαλάζια απόχρωση, συνοδεύεται από κάτι γαριασμένα κλινοσκεπάσματα. Το κρεβάτι στο οποίο ξυπνάω είναι αδιαμφισβήτητα ένα από τα πολλά νοσοκομειακά ράντζα του αναρρωτηρίου. Πώς ακριβώς κατέληξα ως εδώ όμως; Θυμάμαι την μεταλλική πόρτα του δωματίου-καταψύκτη να κλείνει και πίσω από το θολωμένο της τζάμι να κινείται μια σκοτεινή φιγούρα, ν' απομακρύνεται. Δεν θέλει και πολύ σκέψη για να συμπεραθεί ότι μια εκ των Λατίνων, ενδεχομένως κάποια από τις τρεις που γλίτωσαν αλώβητες από την σφοδρότητα της Γκουέν, επέστρεψε για εμένα. Η Καμίλλα, η Ισαβέλ ή η Ραφαέλα, μια από αυτές αποφάσισε να μου χαρίσει έναν παγωμένο τάφο. Και απέτυχε.

Το έχεις μέσα σου (Το Κτήνος, Βιβλίο 2)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora