Ένα ποτάμι ψύχους με την μορφή σταγόνων ιδρώτα κυλάει κατά μήκος της ραχοκοκαλιάς μου, ενώ στρέφομαι αργά για να κοιτάξω προς την κατεύθυνση που μου έχουν υποδείξει τα μάτια του Ζεέρνεμποχ. Πέρα από τις επιτύμβιες στήλες και τις ταφόπλακές, σε μια γωνιά που το φεγγαρόφως δεν φτάνει, τα χαμηλά, ροζιασμένα κλωνάρια των δέντρων μοιάζουν να συστρέφονται γύρω από μια σκοτεινή μορφή, σχεδόν κρύβοντάς την μέσα στις διχαλωτές απολήξεις, στα φύλλα και στον ίσκιο τους.
Η καρδιά μου παύει ξαφνικά, οι κτύποι της σιωπούν. Ποιος στέκεται μαύρα μεσάνυχτα κάτω από ένα δέντρο, στις παρυφές ενός νεκροταφείου στην μέση του πουθενά;
«Σκατά», αντιδρώ χαμηλόφωνα, ανήμπορη να τραβήξω τα μάτια μου από τον μυστηριώδη άγνωστο. Η μορφή είναι αλάθητα ανθρώπινη, αλλά το σχήμα της και το μέγεθός της μοιάζουν αμφίβολα, κρυμμένα κάτω από έναν πορφυροκόκκινο μανδύα, ένα παράξενο κομμάτι άλικου υφάσματος σαν μεσαιωνικό μανδύα. Μια βαριά, φαρδιά κουκούλα πέφτει ως χαμηλά κρατώντας κρυφή την ταυτότητα του άνδρα ή της γυναίκας που μας παρακολουθεί. Από κάτω της μια ασημένια πόρπη συγκρατεί το ύφασμα του μανδύα κλείνοντας το, κάνοντάς το να πέφτει γύρω από τους ώμους και το σώμα του ιδιοκτήτη της. Κοιτάζω έντρομη την απρόσωπη φιγούρα με τον αιμάτινο μανδύα που είναι γεμάτος σκοτεινές πτυχώσεις και ανατριχιαστικά θροΐσματα. Εκπέμπει ζόφο και μοχθηρία. Ή, ίσως έτσι το αντιλαμβάνομαι εγώ επειδή δεν θέλω μάρτυρες για όσα κάνω εδώ απόψε. Δεν μπορούν να υπάρξουν μάρτυρες. Ούτε ένας.
«Π-ποιος είναι αυτός;», ψελλίζω. «Τι γυρεύει εδώ;»
«Πού να ξέρω», απαντάει ο Ζίρο στον ίδιο πανικόβλητο τόνο.
«Ξέρεις, όμως, πόσους βαθμούς μυωπίας έχει η τρελό-Μπένετ, πόσες θερμίδες καταναλώνει η Κονστάνς ημερησίως ή από τι αφροδίσια πάσχει η Νιβ κάθε φορά», θυμάμαι και παίρνω ξαφνικά ανάποδες. Με κατακλύζει ένα αλλόκοτο κράμα θυμού και φόβου που σίγουρα δεν βοηθάει την δεδομένη στιγμή. Πρέπει να φανώ λογική και ψύχραιμη, αλλά αδυνατώ. «Όσον αφορά, όμως, τις σημαντικές πληροφορίες έχεις πλήρη άγνοια, έτσι; Μπράβο, όχι μπράβο σου, Ζεέρνεμποχ! Με καταϋποχρέωσες! Ευτυχώς που έχω υπερφυσικά κονέ σαν και του λόγου σου γιατί τι θα έκανα, άραγε, εάν δεν ασχολούμουν με τα λιπαρά ντόνατς και τις ηπατίτιδες των άλλων!»
«Γίνεσαι άδικη», λέει.
«Ναι, ε; Για πες μου, τότε, τι γυρεύει αυτός εδώ;», επιμένω.
CZYTASZ
Το έχεις μέσα σου (Το Κτήνος, Βιβλίο 2)
Tajemnica / ThrillerΈπειτα από πολλές εβδομάδες εγκλεισμού στο ίδρυμα, αρχίζω επιτέλους να κατασταλάζω, ν' αντιλαμβάνομαι τι μου συμβαίνει. Ο Ζίρο και τα Μαθήματα Φόνων του με βοηθούν να γνωρίσω τις μέχρι τώρα άγνωστες πτυχές του εαυτού μου, άγνωστες και σκοτεινές. Πάν...
