Υψώνω την σφιγμένη μου γροθιά και αφήνω τους κόμπους των δαχτύλων μου να βροντήξουν ελαφρά πάνω στην ξύλινη επιφάνεια της πόρτας με τον σκουριασμένο αριθμό 51. Αυτός ο κοιτώνας ανήκει στον Άσερ Πίτερσον, το πρώτο μου θύμα για απόψε. Δεν τον επέλεξα τυχαία. Ο Άσερ κέρδισε επάξια ετούτη την διάκριση, όταν έκανε ένα βήμα μπροστά ξεχωρίζοντας τον εαυτό του από τους άλλους παρευρισκόμενους στο σκοτεινό υπόγειο, όταν αποφάσισε να πρωτοστατήσει, όταν άκουσε την ερώτηση που τους απηύθυνε ο Γκρίφιν: «Ποιος θα την πάρεις πρώτος;», και τόλμησε ν' αποκριθεί μ' εκείνη την μικρή, μα μοιραία, λέξη: «Εγώ».
Ο Άσερ Πίτερσον ήταν ο πρώτος που βρέθηκε μέσα μου.
Και αυτό συνεπάγεται ότι θα είναι και ο πρώτος που θα το μετανιώσει.
Θα είναι ο πρώτος μου νεκρός.
Τουλάχιστον αυτό εξακολουθώ να επαναλαμβάνω στον εαυτό μου, όσο στέκομαι στον αδειανό διάδρομο, έξω από το δωμάτιο όπου μένει εκείνος. Από την μια είμαι έτοιμη να πράξω, να πάρω την δικαιοσύνη στα χέρια μου, να την κόψω σε κομμάτια και ν' αποδώσω στον καθένα ότι του αναλογεί κι από την άλλη δεν μπορώ να πιστέψω ότι βρίσκομαι όντως εδώ. Η κάθε μου κίνηση, το κάθε μου βήμα τις προηγούμενες εβδομάδες με έχει οδηγήσει σε αυτό το σημείο, σ' ετούτη την στιγμή, αυτή είναι η μοίρα μου, το μονοπάτι του πεπρωμένου μου και συνειδητοποιώντας το δεν μπορώ παρά να νιώσω δέος. Αναρωτιέμαι εάν είναι πράγματι έτσι, εάν έχω προοριστεί για αυτό.
Κι αν όχι;
Γίνεται να ξεστρατίσεις από το μονοπάτι σου, να το χάσεις, να το μπερδέψεις με το μονοπάτι κάποιου άλλου;
Είναι πιθανό να έχω κάνει λάθος; Να μην πρέπει να είμαι εδώ απόψε;
Μήπως θα ήταν καλύτερα να φύγω;
Και να πας πού; ξεπρόβαλε το αυτονόητο ερώτημα.
Δεν ξέρω, οπουδήποτε παρά εδώ.
Άσε τις παλινωδίες, Άντρι. Δεν χωράνε πια εδώ.
Καλά, καλά, καλά, σκέφτομαι ασυνάρτητα, αγανακτώντας παράλληλα με τον εαυτό μου και την εσωτερική μας διαμάχη. Μόνο κάποια τρελή τσακώνεται με τον ίδιο της τον εαυτό και μάλιστα υπό τέτοιες συνθήκες, υπό συνθήκες που καθιστούν απαραίτητη την διανοητική ακεραιότητα, την σταθερότητα, την αμετάκλητη αποφασιστικότητα.
Αντ' αυτών υπερισχύει σιγά σιγά η τρέλα γιατί σίγουρα είναι τρελό αυτό που κάνω.
ESTÁS LEYENDO
Το έχεις μέσα σου (Το Κτήνος, Βιβλίο 2)
Misterio / SuspensoΈπειτα από πολλές εβδομάδες εγκλεισμού στο ίδρυμα, αρχίζω επιτέλους να κατασταλάζω, ν' αντιλαμβάνομαι τι μου συμβαίνει. Ο Ζίρο και τα Μαθήματα Φόνων του με βοηθούν να γνωρίσω τις μέχρι τώρα άγνωστες πτυχές του εαυτού μου, άγνωστες και σκοτεινές. Πάν...
