23. Bölüm

1.2K 209 25
                                    



Selammm, 40. Bölüm final, elimde hazır yavaş yavaş paylaşacağım. Yani yazma derdi yok.
Rica ediyorum okuyorsunuz oy veriyorsunuz yorum yapıyorsunuz bir de takip etseniz ki bence çok bir şey değil. Okuyup hiçbir etkileşim vermeyenlere de ayrıca kalp kırıklığımi iletmek istiyorum..

İyi okumalar~



23.Bölüm



Her ne kadar uyumaya çabalasam da olmuyordu. Heyecandan uyuyamıyordum.
Hafta sonu Jimin ile trene binmiş Busan'a annemin yanına gidiyorduk. Ondan ve üvey babamdan izin alacaktık, daha doğrusu haber verecektik.

Onlar ne derse desin bu nikah olacaktı.

Annemi çok seviyordum bana babamdan kalmıştı, benim babamdan anneme kaldığım gibi..

İkimiz de birbirimizde babamı görüyorduk, değerliydik birbirimiz için. Ama annem bazen düşünmeden hareket ediyordu.Daha doğrusu sadece kendini düşünerek hareket ediyordu.

Jimin'in kafası omzuma düşmüştü, mışıl mışıl uyuyordu. Nasıl bu kadar rahat olduğunu merak etmiştim.

Acaba annem neler diyecekti..

~

Kapının önünde bekliyorduk, valiz almamıştık yanımıza çünkü amacımız konuşmaktı. Bir saat bile bizim için mükemmel bir hedefti o yüzden yatılı kalmak gibi ne bir amacımız ne de düşüncemiz vardı. Sadece bir sırt çantasına birer kıyafet koymuştuk. Parmaklarımı kıtlattım, hepsini tekrar kıtlatmaya çalıştım. Olmadığı bu sefer de parmak uçlarımı dişlemeye başlamıştım.

"Yuqi sakin olmalısın. İkimiz de yetişkin insanlarız, anlayışla karşılayacaklardır." Yavaşça ağzımdaki elimi indirip parmak uçlarıma küçük bir buse kondurdu. Beni rahatlatmaya çalışıyordu ama o ne kadar rahattı bilmiyordum, akıl okuma yeteneğim yoktu ne yazık ki..

"Gözlerini kapat ve derin nefesler al, her şey güzel olacak." Demesiyle zoraki gülümsedim. Dediğini yapıp gözlerimi kapattım sıkıca. Derin nefeslerle ciğerlerimi doldurdum. Gözlerimi yavaşça açtığımda o güzel gözleriyle karşılaştım.

Daha iyiydim şimdi.

Samimi gülümsememi görünce o da gülümsedi, başından beri tuttuğu ellerimi dudaklarına götürdü. "Hadi girelim artık. Sonra da bir otel bulup uyuyalım." Fikir cazip gelmişti kulağıma.

"Ne olacaksa olsun artık." Dedim. Beraber kapının tam önünde dikildik. Tek katlı müstakil bir evdi burası. Annem yeni kocasıyla evlenip buraya taşınmıştı. Eski evimiz daha güzeldi. Hem iki katlıydı, kocamandı. Ve her yerinde babamın izleri hatıraları vardı. Duvarın birinde belirli aralıklarla ölçülmüş boy uzunluklarım bile vardı. Ama şu an başka birilerine aitti o ev.

Zile basıp beklemeye başladık. Anneme geleceğimi söylemiştim ama beni tek bekliyordu.
Jimin hesabında yoktu.

Birbirimize kısa bir bakış attık, ikimiz de heyecanlıydık. O esnada kapı açıldı. Üvey babamdı kapıdaki. Eğilerek selam verdik ve bizi içeri buyur etti. Jimin'e fazla şaşırmamış gibi görünüyordu.

"Annen birazdan gelir, lavabodaydı." Büyük oturma grubunun olduğu yere gelip bize gösterdiği yere oturduk. O esnada bir kapı kapanma sesi geldi ve arkamı döndüm. Yüzündeki normal olan ifadenin yerini, benden sonra yanımdakine kaydırdığı gözleri ile kızgın bir ifade almıştı. Kaşları anlık havalanıp eski haline gelirken adımlarını hızlandırdı. Hadi ama, bir insan nasıl olur da yanımdakinden hoşnutsuz kalabilirdi ki?

Chimmy ✔Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin