Son Görülme | yarı texting -TAMAMLANDI-

8.1

Multideki şarkı: Ateri Kasedi / Diriler Mezarlığı

Yorumlarınızı, görüşlerinizi lütfen belirtin ve oy vermeyi unutmayın.

İyi okumalar.

Finale beş kala.

●●●

Instagramda gezinirken birkaç sınava girmiş  olan arkadaşımın hikayelerinde yerleştiği yerleri ve MEB'e olan sağlam küfürlerini gördüğümde kalbimden ılık bir sıvının akışını hissettim.

Benim biriciğimin de yeri açıklanmış olmalıydı. 

Büyük bir heyecanla ona yazacakken yan odadan gelen bir bağırtı abimin de yerleştiği yeri ya da açıkta kaldığı sinyallerini vermişti bana. Hızla odadan çıkıp abinin açık olan kapısından içeriye girdim. Bakışları anında bana kayarken bana doğru koştu ve hiç beklemediğim bir anda üzerime zıpladı.

Üzerime atlamasıyla birlikte yere düşerken belim daha önce hiç acımadığı kadar acıdı. Gözlerim yuvalarından çıkacak kadar açılırken başım abimin kafamın altına ellerini yerleştirmesinden ötürü acımamıştı fakat sarsıldığı kesindi.

"Kazandım lan, kazandım!" Gür, aynı zamanda fazlasıyla heyecanlı olan sesine canıma acısa bile gülümsedim ve her ne kadar altında kaldıkça helvamı kavuruyor olsalar bile sıkıca sardım kollarımı ona.

"Çok sevindim abi, nereyi kazandın?" Sesimdeki saf sevinç onun yüzünden gözlerime yansımıştı. Bakışları güldü bana, aynı dudakları gibi.

"Yıldız Teknik, Bilgisayar Mühendisliği. Demiştim ulan, sınavım çok iyi geçti; sınavın gözünü korkuttum demiştim." Hızla üzerimden kalktı ve bana küçümseyen bakışlar attı.

"Ne oldu cicim, inanmıyordunuz bana? Oh olsun, oh!" Ben hâlâ yerde uzanırken o üzerimden sıçrayarak tahminimce annemlerin yanına indi.

Açıkçası şok içerisindeydim, dediğim gibi; abimin kitap açtığı yoktu. Evet, öğretmenleri tarafından sevilen ve benim aksime övülen biriydi ama Yıldız Teknik Üniversitesinden bahsediyordu. Şu anki puanıyla dört yüz altmış yedi puan ve küsuratı olan bir üniversiteden bahsediyordum. Yatağının üzerinde açık kalan bilgisayarı gördüm. Bilgisayara yaklaşarak ekranına baktığımda gerçekten de yerleştiği yerin orası olduğunu görmüştüm. Aşağıdan gelen seslerle adımlarım merdivenlere yönelirken abimden daha heyecanlı gibiydim.

"Oy benim güzel oğlum, oy benim çiçeğim ben biliyordum kazanacağını." Anneme gözlerimi devirirken sözlerinin yalan olduğunu tabii ki de biliyordum.

"Benim oğlum asla o sınavı yapamaz, ben çocuğumu biliyorum ya. Bana mı anlatıyorsunuz onu siz?" Babamın sesini incelterek söylediklerine kahkahalar atarken abim de benim gibi gülüyordu. Mutluyduk falan işte.

"Ben bu çocuğu nasıl yaptığımı bilirim, bu sınava girmemiştir sınav buna girmiştir." Anneminse sesini kalınlaştırarak söyledikleri babamın somurtmasını sağlamıştı. Babam kollarını önünde birleştirirken ben bu hâllerine sadece gülüyor ve acıkan karnımı okşuyordum.

"Neyse ne, sonuç itibariyle ben kazandım ve sen baba bana araba alıyorsun. Bana söz verdin." Babam hafifçe kızarırken başını bana doğru çevirdi.

"Ben sözümü yedim, benimkini kullanırsın." Abim tamamen şok olmuş bir şekilde babama bakarken benimde ondan aşağı kalır bir yanım yoktu.

"Cemre abinle gurur duyuyor musun?" Babamın tamamen konuyu dağıtmak için söyledikleri beni güldürdü.

"Ben hâlâ inanamıyorum ama yani, gurur kaynağım o benim." Başka bir şey demeden salondan çıktım ve odama doğru ilerledim. Merdivenleri ikişer ikişer çıkarken tuhaf bir heyecan vücudumda kol geziyordu. Savaş'ın heyecanı vardı resmen tüm bedenimde ve bu harika hissettiriyordu.