S1: After all, I'm Just A Rebound S2: After All, I still Love You- COMPLETED

Rebound #8

Rebound #8

"Sabi nga nila 'Time heals pain'."

Abby's POV

Nakakarinig ako ng mga boses? Nasaan ba ko? Hindi ko pa maimulat ang mga mata ko. Parang wala pa kong lakas pero malinaw kong naririnig ang sinabi ng nasa paligid ko

"Pardon, Doc?" Si Mama yun ah. Anong ginagawa niya dito. Unti unti kong minulat ako. Masyadong malabo.

"Sorry, Misis your daughter has a brain tumor." Brain tumor?

"No!" Its Charice.

"Baka nagkakamali lang kayo, Doc." Zach? Anong ginagawa niya dito.

Nakita ko ang kisame na kulay puti. Nasa ospital ba ko?

"You're lying right?" Papa iyak na boses ni Mama.

"I'm very sorry, Ma'am. If you want, try again another test for your daughter." Daughter? Ako yon diba? Brain tumor? Oh my ghad!

"And base sa sinabi ng doktor ng school nila the symptoms is positive. Panlalabo ng mata, madalas na pagsakit ng ulo and I think the next symptom is vomiting." Sa mga naririnig ko, hindi ko na alam. Ano bang dapat kong maramdaman? Nanghihina ako at hindi makagalaw.

Narinig ko ang paghagulgol ni Mama. Ipinikit ko ng mariin ang mga mata ko. Ayaw ko ng umiyak.

"M-may paraan pa n-naman siyang gumaling diba, d-doc." Charice.

"Yes, a surgery but hindi ganoon kadali. Tatapatin ko na kayo. Pwede siyang mag 50-50 masyadong delikado ang kinalalagyan ng tumor." Doc.

Nakarinig na lang ako ng mga pag iyak, pagbukas at pagsarado ng pinto.

"M-Mama." Hindi ko alam kung saan ako kumuha ng lakas para makapagsalita.

Ganito pala  ang pakiramdam na alam mong pwede kang  mawala anytime.  Nakakatakot at hindi  katanggap tanggap.

"A-anak. Huhuhu." Niyakap niya ko. Napaiyak na lang ako.

"T-totoo ba, Mama?" Mabilis siyang kumalas sa pagkakayakap at hinawakan niya ang magkabilang pisngi ko.

"No, okay. Kukuha tayo ng second opinion.,okay? Wag kana umiyak." Ipnikit ko na lang ang mata ko at niyakap ulit si Mama.

Ayaw kong makitang naiyak si Mama pero anong magagawa ko nasasaktan din ako. Ano pa bang mangyayari sakin? Sobra sobra na.

"Ma please pwede po bang iwan niyo muna ko" Minsan pala gugustuhin mo na lang mapag-isa.

"Abby" Sabay na sabi  ni Charice at Zach.

Napatingin ako kay Zach. Masaya ako na nandito si Zach pero ayaw kong makita niya ko sa ganitong sitwasyon. Kakaawaan lang nila ako at ayaw kong makita yon.

Iniwan din naman nila ko kahit labag sa loob nila. Wala naman akong gagawin na makakasama sakin. Gusto ko lang mapag isa. Gusto ko lang ng peace of mind.

Kaya pala! Kaya pala lumalala ang migraine ko. Ano bang dapat gawin ng taong nasa ganitong sitwasyon? Masyadong magulo.

Nakaramdam ako ng pag ikot ng tyan. Mabilis akong pumunta sa banyo at sumuka.

Hindi na kailangan ng second opinion. Ramdam ko eto na talaga ang kapalaran ko.

-------

"Anak, andyan siya sa baba papasukin ko ba?"

Nandito ako sa kwarto ko. Isang linggo na hindi ako pumapasok. Ayaw kong kaawaan ako pagnalaman nila na may sakit ako. Ayaw kong gumawa ng eksena sa school. Masyadong grabe na ang migraine ko.